- Katılım
- 22 Ocak 2019
- Mesajlar
- 3.320
- Çözümler
- 13
Ülkeyi bu hale getirenler seçmenler her ülkede 2 kişiden 1'inin utanması gerekiyor.
Ülkeyi bu hale getirenler seçmenler her ülkede 2 kişiden 1'inin utanması gerekiyor.Ülkeyi bu hale getirenler utansın... Umarım derdine derman olabilecek birilerini bulabilirsin. Çok üzüldüm, keşke imkanım olsa da yardım edebilsem.
Evet.Ülkeyi bu hale getirenler seçmenler her ülkede 2 kişiden 1'inin utanması gerekiyor.
Arkadaşlar herkese merhaba. Nereden başlasam anlatmaya bilmiyorum, umarım yardım eden birileri çıkar. Ben üniversite son sınıf öğrencisiyim. Korona çıkmadan önce İzmir'de eğitimimi ve yaşamımı, lise öğrencilerine özel ders vererek ve hafta sonları çay ocağında çalışıp devam ettiriyordum. Korona çıkınca aile evine döndüm ve ailem benden tamamen desteğini çekmiş durumda. Önce biriktirdiğim ufak tefek birikimle laptop almak istedim ve kendini asker olarak tanıtan birisi tarafından dolandırıldım. Başvurmadığım yer kalmadı, 4 kez Cimer'e ve emniyete başvurdum. Elimdeki telefonla uzaktan eğitimi halletmeye çalışıyorum. Bütün bunlar yetmez gibi bir de yaşımdan dolayı kyk borcum geldi, vergi dairesine vermişler her gün arayıp duruyorlar. Sonrasında 25 yaşına girdiğim için sağlık sigortamı kesmişler, primleri ödeyemeyince onlarda hem sigortamı kesmişler hem de bir sürü borç biriktirmişler. Sonrasında İzmir'de açık kalan internetimi ödeyemediğim için onlarda vergi dairesine vermişler. Bütün bunlar yetmez gibi birkaç ay öğrenci kredi kartlarıyla idare ederim dedim ve onları doldurdum. Belki korona biter de, tekrar işe girip okumaya devam ederim diye kart saçmalığına girmiştim. Onları da borçtan dolayı kullanıma kapattılar. Anlayacağınız kafayı yiyeceğim. Etrafımda destek olan kimsem yok, kalmadı. Bir de bütün bunlar yetmez gibi etrafımdaki herkes sanki okulumu bitiremezsem dünyanın sonuymuş gibi bir psikolojiye soktular. İzmir'de hem çalışıp hem okurken olan 2 senelik kız arkadaşım işsiz yani parasız vs kalınca böyle sorunlar yaşayınca ayrıldı. O çok sorun değil ama yılların vermiş olduğu anılar illa ki canımı acıttı. Kafayı yiyeceğim, her tarafım borç sıkıntı dert. Korona sürecinde illa ki iş bulurum dedim ama olmadı. Ah şu üniversitem bu sene bitsin hayata en güzel yerinden tutunmak için elimden gelenin en iyisini yapacağım. Bu süreçte yakın zamanda bir arkadaş yardımda bulundu, Allah ondan razı olsun. Gerçekten hakkı ödenmez. Fakat bu da kısa bir süre rahatlattı beni, tekrardan yazıp yardım istemezdim. Buraya böyle bir şey yazacağım asla ama asla aklıma gelmezdi. O kadar zor duruma girdim ki inanın bu duruma girmeyen birisi anlayamaz, anlamasını da beklemem. Neyse şunu söyleyeceğim arkadaşlar, her ne kadar söyleyeceğim şey ağrıma gitse de yapabileceğim bir şey kalmadı iyice köşeye sıkıştım. Yardım edebilecek birisi veya birileri var mı? İsteyen arkadaşlara özelden yaşadığım bütün sıkıntıları belgeleyebilirim, ekran resimlerini vs atabilirim. Cimer başvurularımı, üniversitemi, vergi dairesini, sağlık sigortamı vs her şeyi atabilirim. Yeter ki belki şu durumdan bir sürede olsa biraz olsun kurtulur nefes alırım. Belki birçok kişi bu yazdıklarımı okumayacak bile, ama bir ümit deyip yazıyorum. Neyse yardım etmek isteyen birileri olursa onlara şimdiden çok teşekkür ediyorum. Herkese sağlıklı mutlu günler.
Arkadaşlar herkese merhaba. Nereden başlasam anlatmaya bilmiyorum, umarım yardım eden birileri çıkar. Ben üniversite son sınıf öğrencisiyim. Korona çıkmadan önce İzmir'de eğitimimi ve yaşamımı, lise öğrencilerine özel ders vererek ve hafta sonları çay ocağında çalışıp devam ettiriyordum. Korona çıkınca aile evine döndüm ve ailem benden tamamen desteğini çekmiş durumda. Önce biriktirdiğim ufak tefek birikimle laptop almak istedim ve kendini asker olarak tanıtan birisi tarafından dolandırıldım. Başvurmadığım yer kalmadı, 4 kez Cimer'e ve emniyete başvurdum. Elimdeki telefonla uzaktan eğitimi halletmeye çalışıyorum. Bütün bunlar yetmez gibi bir de yaşımdan dolayı kyk borcum geldi, vergi dairesine vermişler her gün arayıp duruyorlar. Sonrasında 25 yaşına girdiğim için sağlık sigortamı kesmişler, primleri ödeyemeyince onlarda hem sigortamı kesmişler hem de bir sürü borç biriktirmişler. Sonrasında İzmir'de açık kalan internetimi ödeyemediğim için onlarda vergi dairesine vermişler. Bütün bunlar yetmez gibi birkaç ay öğrenci kredi kartlarıyla idare ederim dedim ve onları doldurdum. Belki korona biter de, tekrar işe girip okumaya devam ederim diye kart saçmalığına girmiştim. Onları da borçtan dolayı kullanıma kapattılar. Anlayacağınız kafayı yiyeceğim. Etrafımda destek olan kimsem yok, kalmadı. Bir de bütün bunlar yetmez gibi etrafımdaki herkes sanki okulumu bitiremezsem dünyanın sonuymuş gibi bir psikolojiye soktular. İzmir'de hem çalışıp hem okurken olan 2 senelik kız arkadaşım işsiz yani parasız vs kalınca böyle sorunlar yaşayınca ayrıldı. O çok sorun değil ama yılların vermiş olduğu anılar illa ki canımı acıttı. Kafayı yiyeceğim, her tarafım borç sıkıntı dert. Korona sürecinde illa ki iş bulurum dedim ama olmadı. Ah şu üniversitem bu sene bitsin hayata en güzel yerinden tutunmak için elimden gelenin en iyisini yapacağım. Bu süreçte yakın zamanda bir arkadaş yardımda bulundu, Allah ondan razı olsun. Gerçekten hakkı ödenmez. Fakat bu da kısa bir süre rahatlattı beni, tekrardan yazıp yardım istemezdim. Buraya böyle bir şey yazacağım asla ama asla aklıma gelmezdi. O kadar zor duruma girdim ki inanın bu duruma girmeyen birisi anlayamaz, anlamasını da beklemem. Neyse şunu söyleyeceğim arkadaşlar, her ne kadar söyleyeceğim şey ağrıma gitse de yapabileceğim bir şey kalmadı iyice köşeye sıkıştım. Yardım edebilecek birisi veya birileri var mı? İsteyen arkadaşlara özelden yaşadığım bütün sıkıntıları belgeleyebilirim, ekran resimlerini vs atabilirim. Cimer başvurularımı, üniversitemi, vergi dairesini, sağlık sigortamı vs her şeyi atabilirim. Yeter ki belki şu durumdan bir sürede olsa biraz olsun kurtulur nefes alırım. Belki birçok kişi bu yazdıklarımı okumayacak bile, ama bir ümit deyip yazıyorum. Neyse yardım etmek isteyen birileri olursa onlara şimdiden çok teşekkür ediyorum. Herkese sağlıklı mutlu günler.
Gerekirse acından öleceksin ama kyk bursu almayacaksın.
Son sınıfım ben de.Benim daha lise bitmedi. Şu kyk olaylarını görünce açlıktan ölsem dahi kyk borcu almam.
Arkadaşlar herkese merhaba. Nereden başlasam anlatmaya bilmiyorum, umarım yardım eden birileri çıkar. Ben üniversite son sınıf öğrencisiyim. Korona çıkmadan önce İzmir'de eğitimimi ve yaşamımı, lise öğrencilerine özel ders vererek ve hafta sonları çay ocağında çalışıp devam ettiriyordum. Korona çıkınca aile evine döndüm ve ailem benden tamamen desteğini çekmiş durumda. Önce biriktirdiğim ufak tefek birikimle laptop almak istedim ve kendini asker olarak tanıtan birisi tarafından dolandırıldım. Başvurmadığım yer kalmadı, 4 kez Cimer'e ve emniyete başvurdum. Elimdeki telefonla uzaktan eğitimi halletmeye çalışıyorum. Bütün bunlar yetmez gibi bir de yaşımdan dolayı kyk borcum geldi, vergi dairesine vermişler her gün arayıp duruyorlar. Sonrasında 25 yaşına girdiğim için sağlık sigortamı kesmişler, primleri ödeyemeyince onlarda hem sigortamı kesmişler hem de bir sürü borç biriktirmişler. Sonrasında İzmir'de açık kalan internetimi ödeyemediğim için onlarda vergi dairesine vermişler. Bütün bunlar yetmez gibi birkaç ay öğrenci kredi kartlarıyla idare ederim dedim ve onları doldurdum. Belki korona biter de, tekrar işe girip okumaya devam ederim diye kart saçmalığına girmiştim. Onları da borçtan dolayı kullanıma kapattılar. Anlayacağınız kafayı yiyeceğim. Etrafımda destek olan kimsem yok, kalmadı. Bir de bütün bunlar yetmez gibi etrafımdaki herkes sanki okulumu bitiremezsem dünyanın sonuymuş gibi bir psikolojiye soktular. İzmir'de hem çalışıp hem okurken olan 2 senelik kız arkadaşım işsiz yani parasız vs kalınca böyle sorunlar yaşayınca ayrıldı. O çok sorun değil ama yılların vermiş olduğu anılar illa ki canımı acıttı. Kafayı yiyeceğim, her tarafım borç sıkıntı dert. Korona sürecinde illa ki iş bulurum dedim ama olmadı. Ah şu üniversitem bu sene bitsin hayata en güzel yerinden tutunmak için elimden gelenin en iyisini yapacağım. Bu süreçte yakın zamanda bir arkadaş yardımda bulundu, Allah ondan razı olsun. Gerçekten hakkı ödenmez. Fakat bu da kısa bir süre rahatlattı beni, tekrardan yazıp yardım istemezdim. Buraya böyle bir şey yazacağım asla ama asla aklıma gelmezdi. O kadar zor duruma girdim ki inanın bu duruma girmeyen birisi anlayamaz, anlamasını da beklemem. Neyse şunu söyleyeceğim arkadaşlar, her ne kadar söyleyeceğim şey ağrıma gitse de yapabileceğim bir şey kalmadı iyice köşeye sıkıştım. Yardım edebilecek birisi veya birileri var mı? İsteyen arkadaşlara özelden yaşadığım bütün sıkıntıları belgeleyebilirim, ekran resimlerini vs atabilirim. Cimer başvurularımı, üniversitemi, vergi dairesini, sağlık sigortamı vs her şeyi atabilirim. Yeter ki belki şu durumdan bir sürede olsa biraz olsun kurtulur nefes alırım. Belki birçok kişi bu yazdıklarımı okumayacak bile, ama bir ümit deyip yazıyorum. Neyse yardım etmek isteyen birileri olursa onlara şimdiden çok teşekkür ediyorum. Herkese sağlıklı mutlu günler.
İzmir'in belediye başkanı şöyledir böyledir fln. diycem ama bence iyi olmaz fikir bulana kadar konuşmayayım en iyisi.Arkadaşlar herkese merhaba. Nereden başlasam anlatmaya bilmiyorum, umarım yardım eden birileri çıkar. Ben üniversite son sınıf öğrencisiyim. Korona çıkmadan önce İzmir'de eğitimimi ve yaşamımı, lise öğrencilerine özel ders vererek ve hafta sonları çay ocağında çalışıp devam ettiriyordum. Korona çıkınca aile evine döndüm ve ailem benden tamamen desteğini çekmiş durumda. Önce biriktirdiğim ufak tefek birikimle laptop almak istedim ve kendini asker olarak tanıtan birisi tarafından dolandırıldım. Başvurmadığım yer kalmadı, 4 kez CİMER'e ve emniyete başvurdum. Elimdeki telefonla uzaktan eğitimi halletmeye çalışıyorum. Bütün bunlar yetmez gibi bir de yaşımdan dolayı KYK borcum geldi, vergi dairesine vermişler her gün arayıp duruyorlar.
Sonrasında 25 yaşına girdiğim için sağlık sigortamı kesmişler, primleri ödeyemeyince onlarda hem sigortamı kesmişler hem de bir sürü borç biriktirmişler. Sonrasında İzmir'de açık kalan internetimi ödeyemediğim için onlarda vergi dairesine vermişler. Bütün bunlar yetmez gibi birkaç ay öğrenci kredi kartlarıyla idare ederim dedim ve onları doldurdum. Belki korona biter de, tekrar işe girip okumaya devam ederim diye kart saçmalığına girmiştim. Onları da borçtan dolayı kullanıma kapattılar. Anlayacağınız kafayı yiyeceğim. Etrafımda destek olan kimsem yok, kalmadı. Bir de bütün bunlar yetmez gibi etrafımdaki herkes sanki okulumu bitiremezsem dünyanın sonuymuş gibi bir psikolojiye soktular. İzmir'de hem çalışıp hem okurken olan 2 senelik kız arkadaşım işsiz yani parasız vs kalınca böyle sorunlar yaşayınca ayrıldı. O çok sorun değil ama yılların vermiş olduğu anılar illa ki canımı acıttı. Kafayı yiyeceğim, her tarafım borç sıkıntı dert. Korona sürecinde illa ki iş bulurum dedim ama olmadı.
Ah şu üniversitem bu sene bitsin hayata en güzel yerinden tutunmak için elimden gelenin en iyisini yapacağım. Bu süreçte yakın zamanda bir arkadaş yardımda bulundu, Allah ondan razı olsun. Gerçekten hakkı ödenmez. Fakat bu da kısa bir süre rahatlattı beni, tekrardan yazıp yardım istemezdim. Buraya böyle bir şey yazacağım asla ama asla aklıma gelmezdi. O kadar zor duruma girdim ki inanın bu duruma girmeyen birisi anlayamaz, anlamasını da beklemem.
Neyse şunu söyleyeceğim arkadaşlar, her ne kadar söyleyeceğim şey ağrıma gitse de yapabileceğim bir şey kalmadı iyice köşeye sıkıştım. Yardım edebilecek birisi veya birileri var mı? Belki birçok kişi bu yazdıklarımı okumayacak bile, ama bir ümit deyip yazıyorum. Neyse yardım etmek isteyen birileri olursa onlara şimdiden çok teşekkür ediyorum. Herkese sağlıklı mutlu günler.