Ben psikolog değilim. Sana uzman yardımı yapamam. Sadace kendimden örnek verebilirim. Bir zamanlar ben de utangaçtım. Benim utangaçlığım kızlarla konuşmaya çekinirdim. Olay tamamen kafada. O kadar çok kafada kurmuştum ki artık bıkkınlık verdi. Utangaçlığım bıkkınlığa dönüştü ve bazı şeyleri fark etmeye başladım. Benden ne üstünlükleri var ki, diye sormaya başladım kendi kendime. Konuştuğum kızla aldığım cevaptan sonra insanların içinin okuyamayacağını, kendimi ifade etmek zorunda olduğumu anladım. Bu şekilde bu duygunun üstünden geldim. Kendi kendini telkin et. Onlarda senin gibi seninle eşit. İnsanların yüzlerine bakmaya çekiniyorum, diyorsun. Yarın çık dışarı bakamadığın insanların yüzüne gözünü dik, hiçbir şey olmadığını göreceksin. İnan bunlar o kadar basit sorunlar ki bunları aştıktan sonra kendine güleceksin. İnsanların ne maddi, manevi dertleri var. Kendi kafanda böyle düşün. Sorununu küçük gör. Önemsizleştir.
Flörtün ilk aşaması. Bakışmak. Galiba bana aşık 4 dakikadır, gözlerini benden alamadı.
Ayrıca ben bir şey yapmadım. Kız bana takmış, gözlerini alamıyor benden. 
