Uzay-Zaman'ın eğriliği

sonvolbukucu dedi:

Selamlar.
Biliyoruz ki uzay-zaman bir bütün.
Yoğun cisimler uzay-zamanı büküyor, çevresindeki cisimler de bu eğimde kaldığından dolayı, eğime doğru eliptik bir yörüngede yol alıyor (Dünyanın güneş; ayın, dünya etrafındaki yörüngesi).

Konuyu basitleştirerek anlatmak isteyen birinin bir benzetmesine denk gelmiştim. Eğimli (çukur şeklinde) bir platforma atılan beyblade önce eliptik bir yörüngede çukur etrafında dönmeye başlar. Ancak zaman ilerledikçe çukura yaklaşır, ve en sonunda da çukurun merkezinde durur.
Aynı durumu uzay-zamanda da görüyor muyuz?
Dünyanın eliptik yörüngesi zaman geçtikçe merkeze, yani güneşe yaklaşıyor mu? Bunun sonucunda da dünya güneşe çarpacak mı?

Bu konunun açıklamasını bilen yardımcı olursa sevinirim.

Genişletmek için tıkla...

Öyle bir şey olsa bile senden 15 nesil sonraki torunun bile göremez. Mesafe arttıkça beyblade'in çukura yaklaşma süresi artar değil mi? Evet. Cevap basit. Öyle bir şey olması için yüzbinlerce yıl daha geçmesi gerekiyor fakat ben dünyanın o kadar dayanabileceğini sanmıyorum. Maksimum 86.000 yılına kadar varız.

RUSHTOB dedi:

Öyle bir şey olsa bile senden 15 nesil sonraki torunun bile göremez. Mesafe arttıkça beyblade'in çukura yaklaşma süresi artar değil mi? Evet. Cevap basit. Öyle bir şey olması için yüzbinlerce yıl daha geçmesi gerekiyor fakat ben dünyanın o kadar dayanabileceğini sanmıyorum. Maksimum 86.000 yılına kadar varız

Genişletmek için tıkla...

İnsanlık olarak buna tanık olmaktan ziyade, durumun fizikçiler tarafından teorik olarak nasıl izah edildiğini merak ettiğim için sordum.

Yapılan deneyde yerçekimi faktörünü unutmayın. Belli bir süre sonra cisme çarpabilir ama bu, yörüngeye nasıl girdiği ile alakalı.
Dünya Güneşe çarpmayacak, 4.5 milyar yıldır çarpmadıysa daha da çarpmaz.
Uzay-zaman verilen örnekteki gibi evet. Cismin kütlesi ne kadar fazlaysa uzay-zaman içerisinde o kadar eğim ( büklüm ) alanı oluşturur. Alana giren cisimlerde bu büklüm alanında bir yörüngeye otururlar. Kara deliklerin uzay-zamanı büktüğünü duymuşsunuzdur. Kütleleri o kadar yoğundur ki, olay ufkunu geçen bir cisim artık geri dönemez. Büklüm alanı artık tekilliğe ulaşmıştır, bu yüzden de simsiyah gözükürler. Yani büktükleri alandan ışık bile kaçamaz. Durum aşağı yukarı fotoğrafta görüldüğü gibidir. Tabi her iki cismin de kütleleri ne kadar farklı olursa olsun birbirine bir çekim kuvveti uygularlar ve bir yörünge yaratırlar. Yani sadece gelen cisim değil. Evrenin genişleme hızının arttığını unutmayın, aksine birbirlerinden uzaklaşıyorlar.

Beyblade örneği ile gezegen ile yıldızın kütleçekim sayesinde dönüşü aynı şey değil. İki duruma etki eden fizik farklı.
Dünyanın Güneş'e düşmesini engelleyen şey gezegeninimizin yanal momentumunun buna izin vermeyecek bir seviyede olması. Mesela bu oran düşük olduğunda Satürn halkalarındaki olay meydana geliyor. Uydusu gezegene çok fazla yaklaştığı zaman parçalarına ayrılıyor. Ya da bizim uydumuz Ay mesela bizden gitgide uzaklaşıyor. Dolayısıyla yanal momentumun düzeyi kütleçekim etkisindeki nesneler için farklı senaryolar doğurabilir.