Kullanılan yakıta göre değişir. Sıvı Hidrojen - oksijen yakıtlı bir roketse çevreye pek bir zararı olmaz, zira egzoz ürünü buhar halinde su olur. Sıvı Oksijen - RP1 yakıtlıysa, içten yanmalı motorlara benzer bir tablo ortaya çıkar. Bunlar çoğunlukla zararsız olarak görünen yakıtlardır. RP1'in petrol ürünlerine benzer etkileri vardır tabii, çevreye saçılmaması gerekir, dikkatle taşınması gerekir vs.
Ama bunların dışında öyle yakıtlar var ki durduğu yerde zarar: Hidrazin, Dinitrogen tetroxide ve UDMH.
İlk bahsettiğim sıvı oksijen - hidrojen ve RP1 genellikle büyük roketlerde kullanılır. Saklamaları zor olsa da enerjileri yüksek olduğu için tercih edilirler.
Cehennem üçlüsü olarak da adlandırılan ikinci saydıklarım ise küçük roketlerden tut uçaklardan atılan hava hava füzelerine ve uzay araçlarının minik itki motorlarına kadar pek çok yerde kullanılır. Bu üçlü kanserojendir ve solunması dahi ölümle ya da ciddi yanıklarla sonuçlanabilir. Bazen uzay araçları indikten sonra insanların full aspiratörlü ve kapalı giysilerle araçlara yaklaştığını görürsün:
İnsanların bu giysileri giymeleri uzay aracının sıcak olması ya da bakteri taşıması değil, bilakis bu saydığım üçlü tehlikeli yakıt tiplerini taşımalarıdır. Bu yakıtları taşıyan uzay araçlarında, astronotlar araçtan çıkartılır çıkartılmaz yapılan ilk şey yakıtı boşaltmaktır.
Çin'in şuan kullanmakta olduğu birçok roketi, ikinci saydığım bu tehlikeli üçlü yakıtı kullanır. Bu nedenle bu roketler başlı başına bir tehdittir.
