Ya peki bir gün babanızı kaybetmek?

Babalarımız bizler için çok değerlidir, sevgimizi onlara annemizi sevdiğimiz kadar gösteremesekte 'Babanın gölgesi yeter..' diye bir söz dahi vardır, babanın hayatın sunmuş olduğu zorluklar içerisinde size güzel bir yaşam sunabilmek için çalışması, sizi daha güzel bir gelecek ile buluşturması için yaptığı fedakarlıkların haddi hesabı yoktur. Anne için zaten kelimeler yetmez, anne de baba da çok önemlidir ama erkek için anneden sonra ise babanın çok farklı değeri vardır, belki babanıza annenize sarıldığınız gibi sarılmayabilir annenizle samimi olduğunuz kadar samimi olmayabilirsiniz, ama babaya karşı bir sevgi vardır hep içinizde, hani olmasa da olur bile dersiniz bazen istediğinizi almadığı için çok kızarsınız da asla da kıyamazsınız. Tarifi yoktur bunun bizler için, gece vakti açılmış belki de sizleri üzebilecek veyahut karamsarlığa düşündürecek bir konu olabilir ama bu amacı güderek açılmamıştır. Babası vefat eden bütün kardeşlerim için acısı dinmeyecekte olsa Allah tekrar ve tekrar rahmet eylesin, toprağı bol olsun. Bu kardeşlerimize de birilerinin hâlâ onun için olduğunu hatırlatalım. Peki konuyu neden açtım? 1 haftadır babam yurtdışında bir iş görüşmesi ve bir nevi tatil için, 1 haftadır adeta ben, ben değilmiş gibi her şeyden kesildim. Babama çok düşkün biri değilim ama bunu 1 haftalık yokluğunda anladım, 1 haftadır ne doğru düzgün su içebildim ne yemek yiyebildim.. Bunun akabinde böyle bir konu açtım, bazen öyle karamsarlığa düşüyorum ve endişeleniyorum ki işin içinden çıkamıyorum. Bu fobiyi yaşayan kişiler var mı aramızda pekâlâ?

İşte kaybetmeden değerini anlamak gerekiyor bu yüzden.

Sağ sağlim döner inşallah baban. Ben 6 ay farklı illerde yaşadım 2 yıl önce, şimdi hafızamı yokladığımda o günler hiç yaşanmamış gibi, sanırım beyin hatırlamak istemeyince siliyor, unutuyor.

BrainHacker dedi:

İşte kaybetmeden değerini anlamak gerekiyor bu yüzden.

Genişletmek için tıkla...

Kesinlikle, babanın yeri bir başka oluyor.

yiange28 dedi:

Sağ sağlim döner inşallah baban. Ben 6 ay farklı illerde yaşadım 2 yıl önce, şimdi hafızamı yokladığımda o günler hiç yaşanmamış gibi, sanırım beyin hatırlamak istemeyince siliyor, unutuyor.

Genişletmek için tıkla...

İlginiz için teşekkür ediyorum, babam dün gece döndü ben rahat uyuyabildim, ilk defa da babama sarıldım unutmadan.. Bu daha iyi oldu.

kaybetmeseydim değerini bilirdik heralde

Kadir B. dedi:

kaybetmeseydim değerini bilirdik heralde

Genişletmek için tıkla...

Zor kardeşim, Allah bu acıyı yaşatacaksa da hafifletilmiş olanından yaşatsın herkese. İnsan düşününce bile bir farklı oluyor uyuyamıyor, ah dünya ah..

Hasan Fatih KAVİ dedi:

Baba farklıdır,candır. Ölüm de malesef her canlının tattığı bir gerçek. Buradan ben en çok babasıyla küsen,arasını bozan insanları anlayamıyorum. Ne olursa olsun anne,baba farklıdır. Onlar öldükten sonra dökeceğin gözyaşları ve pişmanlığın hiçbirşeyi geri getirmez. Bu yüzden insan, anne ve babası hayattayken kendisini pişman edecek sözler söylememeli asla. Ha onlar sana küsmez çocuklarına küsemezler ama ya o arada ölürse ! Konuyu açtığın ve farkındalığımızı tazelediğin için teşekkür ederim DesertRain.

Genişletmek için tıkla...

Rica ederim güzel insan. Hatırlamalı, düşünmeli ve iyi geçinmeliyiz, başka kimimiz var bu dünyada anneden babadan başka? Annenin babanın hakkı ödenemeyecek kadar fazla, Allah onlardan razı olsun.

Geçinden gelsin.

Dargın olsanız bile, ondan nefret dahi etseniz bile, en azından "hayatta" olduğunu bildiğiniz bir anne-babanız var. Evet, bu gerçek. ben de ilk zamanlar babamın ölümüne alışmaya çalışıyordum. Arkadaşlar sonuç ne mi? Olmuyor. Gecenin bir körü, yastığa kafanızı koyuyorsunuz ve uyumayı düşlerken film şeridi gibi gözünüzün önünden geçiyor o güzel insan. Onunla yaşadığınız anları, küçükken size pamuk şeker aldığı zamanları, sizi maça veya parka götürdüğü anları unutamazsınız. İşte o an yalvarırsınız geri gelmesi için. İnsanın kabullenemeyeceği tek şey, annesini-babasını bir daha göremeyecek olması. 17 yaşındayken babanızı veya annenizi kaybediyorsunuz, 20 yaşına geliyorsunuz ve bir an film şeridi gibi o nur yüzü beliriyor hafızanızda. Onu sapasağlam karşınızda görmeyi düşlüyorsunuz, olmuyor. İşte o an, hayata sövmek dışında bir şey yapamıyorsunuz. Gözünüzden bir yaş süzülüyor, uykuya dalıyorsunuz.

Allah kimseye yaşatmasın, değerini ve kıymetini bilin her zaman ailenizin.

Hocam, hayatta her şeyin, ama her şeyin değerini tam anlamak için kaybetmek gerekir. Allah bizlere Ana - Baba acısı göstermesin, İnşallah.