Sevdiğiniz bir şeyi kaybetmek

UmkuT

Kilopat
Katılım
17 Eylül 2015
Mesajlar
617
Çözümler
1
Daha fazla  
Cinsiyet
Erkek
Meslek
Bilgisayar Programcılığı | Muhasebe | Lojistik
Selamlar, yaklaşık 6 senedir sokaktan sahiplendiğim kedim dün hayatını kaybetti. Kanser teşhisi konuldu fakültede ameliyat edildi fakat 3 gün sonra yoğun bakımda hayatını kaybetti ve bu olay cidden bende büyük bir yara açtı. Yazılım sektöründe çalışıyorum ve şu an hayattan gram zevk alamıyorum. Ne iş yapabiliyorum ne başka bir şey. Keşke onunla beraber göçüp gitseydim diyorum. Nasıl bunun üstesinden geleceğim bilmiyorum hatta gelmeli miyim onu da bilmiyorum. Sanki bu acımı gömmek ona ihanetmiş gibi geliyor. Ölümden sonrası vardır mı bilmiyorum ben pek inanmıyorum.

Bazen o melek kedim yokluğa karıştı fikri beni deli ediyor... Sizler nasıl başardınız bu tür olayların üstesinden gelmeyi? İnanın herkesin fikrine ihtiyacım var. Hayatımda ilk defa psikologdan randevu aldım bilemiyorum. Fikirlerinize ihtiyacım var.
 
Ah be kardeşim. Benim de çok hayvanım öldü. 1997 yılında sahiplendiğimiz benim en yakın arkadaşım diyebileceğim kedimi 14 yıl önce kaybettiğimde bende aynı duyguları yaşadım. Ondan sonra 2009 yılında evimin çatısında terkedilmiş bir kedi buldum. Adını Pamuk koydum. 2011 yılında dikkatsiz sürücünün biri kedimi ezdi. Çok güzel bir kediydi. Beraber geziyorduk. Hiç peşimden ayrılmıyordu. Sabah okula gitmeden önce hemen merdivenlere gelir sırnaşırdı bana. Gömerken yaşadığım o üzüntüyü anlatamam. Kendisini önce ki kedim gibi ceviz ağacının dibine gömdüm. Daha sonra yine aynı yıl muhabbet kuşum oldu. Adı Pıtır. O da 2018 yılında hastalanıp öldü. Onu da yine aynı yere gömerken ağladım. Biricik kuşumu nasıl gömecektim ben. O günden beri hayvan beslemiyordum ki geçen ay bir kedi sahiplendim yine. Biliyorum bir gün o da ölecek ama şimdilik iyiyiz :)
Kedim Pamuk;
HPIM4220.JPG

Kuşum Pıtır;
6d384249c8d0938ef5cfe1d20d0361db.jpg
 
Bilmiyorum gerçekten nasıl olacağım en ufak bir fikrim yok. Sırf sokaktaki bir can daha iyi yaşasın diye sahiplenmiştim hiç hayvan sevgim yoktu ama öyle bir kediydi ki benim gibi bir odunun bile kalbini onarmıştı. Ona çok şey borçluyum aklımdan bir türlü çıkmıyor o halsiz halleri. Yıllarca ağlamayan ben neredeyse her gün kim bilir kaç kere ağlıyorum. O kadar narin yetiştiriliyoruz ki ailelerimiz tarafından bu tür acı olaylarda un ufak altında eziliyoruz. Şu 2020 yılı cidden benim için iğrenç bir yıl olarak kalacak.

Tam mutlu oluyorum diyorum sanki birisi orada zorluk seviyesini arttıran bir tuş varmış gibi basıyor. Bana en çok koyan elimden bir şey gelmemesiydi hani o çaresizlik hissi var ya yaşamasını istersiniz ama öyle istersiniz ki sanki olacakmış gibi gelir size ama tam tersi olur. İnanın şunları yazmak bile az da olsa içime su serpiyor.

Ayrıca şunu da belirtmek istiyorum asla ve asla kedinizi İstanbul Veteriner Fakültesine götürmeyin. Resmen arkadaşınızı asistanları eğitmek için kobay faresi olarak kullanıyorlar.
 
Spring, Summer, Fall, Winter... and Spring isimli filmde üzerine düşünülebilir güzel bir söz vardı "Didn't you know beforehand how the world of men is? Sometimes we have to let go of the things we like" türkçesi :
Daha önceden insanoğlunun dünyasının nasıl olduğunu bilmiyor muydun ? Bazen sevdiğimiz şeylerin gitmesine izin vermemiz gerekir.
Yani demek istediğim eninde sonunda o veda günü gelecekti bunu kabullenmeli ve devam etmelisin,bunu herhangi bir varlığı sevmeden önce kendime hatırlatırım.İnsanlar olarak çok büyük bir spoiler yedik sevdiğimiz şeylerin bir sonu var ve bundan kaçış yok.
 
Spring, Summer, Fall, Winter... and Spring isimli filmde üzerine düşünülebilir güzel bir söz vardı "Didn't you know beforehand how the world of men is? Sometimes we have to let go of the things we like" türkçesi :
Daha önceden insanoğlunun dünyasının nasıl olduğunu bilmiyor muydun ? Bazen sevdiğimiz şeylerin gitmesine izin vermemiz gerekir.
Yani demek istediğim eninde sonunda o veda günü gelecekti bunu kabullenmeli ve devam etmelisin,bunu herhangi bir varlığı sevmeden önce kendime hatırlatırım.İnsanlar olarak çok büyük bir spoiler yedik sevdiğimiz şeylerin bir sonu var ve bundan kaçış yok.

Bildiğim kadarıyla öleceğini bilen tek canlılarız ama ona rağmen haddimizden fazla şeyler yapıyoruz...
 

Geri
Yukarı