Yalnız olduğuma üzülmeye başladım

Kalabalığın içinde anlaşılamamaktansa, yalnız bir şekilde kendin ile sohbet daha iyidir.

Amacınız, kişi bulmak olmasın. Amacınız doğru insanlarla vaktinde karşılaşmak olsun ki hem, yanlış hal ve ruhiyet sebebi ile oluşabilecek güzel paylaşımlar baltalanmasın. Hem de doğru hal ve ruh, yanlış kişiler tarafından sekteye uğratılmasın.
 
c3c2b88f62d2bbc57a8516256ae304cf.jpg
 
Dostum bende aynıyım ben bu kış korona yüzünden yazlıkta kaldım burada kimse yok ama abim kardeşim falan var kendime zaman ayırabiliyorum. Benim de hiç arkadaşım yok 2,3 tane anca. Bence kendinle zaman geçirmekten zevk al ve her şeyden önce arkadaşım yok diye kötü insanlarla arkadaşlık kurma.
 
Sana kendi tecrübemden bahsetmek istiyorum biraz.

Ben 2016 yılında bir arkadaş grubuyla tanıştım, tanıştığımda dedim ki bunlar benim ömürlük arkadaşlarım, böyle adamlarla küseceğimi hiç sanmıyorum, ama büyük konuştum. 2019 yılına kadar çok şey yaptık, güzel anılarımız oldu, güzel yaşanmışlıklarımız oldu, ben onların evine gittim onlar benim evime geldi vs vs derken 2018'in Eylül ayından sonra bunlar bana bir soğuk yapmaya başladılar, detaya girmek istemiyorum kafa kurcalamamak adına. İşin özeti bunlar 5 kişi aralarında 3 sezonluk dizi çekecek bir senaryo yazıp kurguladılar ve bunu çok güzel oynadılar. Olmamış bir olayı olmuş gibi bana anlatarak beni salak yerine koydular ve arkadaşlık ilişkisini bitirdiler. Yani hangi birine yazsam ''Tm,ayn,ok'' gibi kaçamak cevaplar veriyorlar, gidipte niye soğuk yapıyorsunuz diye sormamı bekliyorlarmış tiyatroyu oynamak için.

Yani gittim sordum niye soğuk yapıyorsunuz diye, temmuz ayında bir mevzu olmuş ve bunlar bana darılmış. Ama halbuki öyle bir mevzu hiç olmadı, aylarca günlerce kafa patlattım yani öyle bir durum hiç olmadı. Bunun yanında bu arkadaşlarımdan biri başka birşey dedi, diğeri ise başka birşey dedi, yani birinin başka birinin başka birşey demesi zaten tiyatro yaptıklarını anlamamı sağlayan şeydi. Her neyse baya kavgalı küfürlü bir ayrılık oldu engelledim hepsini.

Bu olaydan sonra resmen yalnız kalmıştım, çünkü bu tiplere çok bağımlı olmuştum onlarsız hayatımın bir hiç olacağını düşünmüştüm, onlarsız hayatın yaşanamayacağını düşünmüştüm. O günden sonra aylarca her gece uykum kaçtı, ''Gerçekten böyle bir olay oldu mu'' diye kendimi yiyip bitirdim, daha bunların bana oynadığı tiyatroyu 3-4 ay sonra anladım.

Bu olaydan sonra ben asıl gerçeğin aile olduğunu, aileden başka herkesin boş olduğunu anladım. Eğer hayatında bir annen, bir baban varsa gerisi boş kardeşim. Arkadaşım yok diye üzülme yani sana diyeceğim. Benim şu anda 5 tane felan arkadaşım var konuştuğum, ama bu arkadaşlarımdan birisi çıkıpta benle irtibatı kesse ya da benle arkadaşlığını bitirmek istese o kadar koymaz, çünkü ben eskiden arkadaşlarıma resmen bağlanırdım ve onlarsız bir hayat olamayacağını düşünürdüm, ama artık şimdi öyle düşünmediğim için en yakın dostum dediğim adama bile o kadar bağlanmıyorum.

Bu arada, etrafında kalitesiz insan olacağına yalnız kal daha iyi. O dediğin sigara içen ergenlik tribindeki tiplerden etrafımda birsürü var, işim düşmedikçe konuşmuyorum, acınası tipler.

Yani kısacası eğer ailen varsa yalnız olduğun için üzülme, aile herşey şu hayatta. Yani şimdi dediğim şeyler belki sana saçma geliyor olabilir, ''Yav herkes ailen varsa boşver diyor ama öyle olmuyor'' diye düşünüyor olabilirsin, ama eğer böyle düşünüyorsan benim yaşadığıma bir benzer tecrübe yaşadığında ne demek istediğimi anlarsın dostum. Kendine iyi bak.
 
15 yaşındayım, aralık ayında 16 olacağım ve açıkcası şu ana kadar çok dert etmediğim bir durumdu, sadece 1 arkadaşım var o da Çanakkale'de oturuyor, ben yaklaşık 6-7 yıldır aynı sitede oturuyorum, her yaz aşağı insemde hiç arkadaşım olmuyor, yaşıtlarım hep beraber takılıyor ve ben boş boş duruyorum, bu akşam siteye yürüyüş yapmaya indim ve ilk defa tek başıma olduğum için üzüldüm, konuşcak kimsem olmuyor.
Arkadaşımın olmama sebebi belki benimdir, daha önce yanımda gelip konuşan 1-2 grup arkadaş olsa da onlarla takılmamayı tercih ettim sebebi de gereksiz küfür eden, ergenlikte sigara içip boş boş takılan insanları, farklı insanlar için değişik kişiliklere bürünen insanları sevmememdir.
Babam bana neden arkadaşın yok diye kızıyor hep, küçükken ben senin gibi değildim diyor ve bunada üzülüyorum.
Aslında ben 8. sınıfa giderken cidden arkadaşlarım vardı ve mutluydum fakat sonra anne babam ayrıldı, okullar değişti derken tek başıma kaldım.
Bir yandan daha bu yaşta saçım dökülmeye başladı hatta döküldü seyrek şu anda.
Daha önce hiç böyle içimdeki şeyleri dışa vurmamıştım aslında güzel oldu böyle yazı yazmak.
Dostum senin gibi durum bendede var 14 yaşındayım ve küçük olduğumu biliyorum ama kendi yaşıtlarımla takılamıyorum benim gerçek arkadaşlarım 16-17-18 yaşlarında kendi yaşımdaki insanlar genellikle 31 sj diyen tayfa ve hiçbişeyden anlamayan insanlar, olgun düşünemiyolar ve hep beni eziyolar, ben kendimi yaşıtlarıma göre olgun buluyorum ve nasıl desem sessiz bir insanım eskiden gerçek arkadaşlarımla bi discord sunucumuzda sabah 7 de kalkıp akşama geceye kadar bişey bulup yapıyoduk güzel ortamdı ama bi kişinin gitmesiyle herkes dağıldı bende herkesi geri getirmeye çalışıyorum istersen discorddan ekleyip arada sırada gelip oyun oynayabiliriz benim şu lgs bitsin eski hayatıma kavuşucam
Discord: rip and tear until its done#1456
 
Uyarı! Bu konu 5 yıl önce açıldı.
Muhtemelen daha fazla tartışma gerekli değildir ki bu durumda yeni bir konu başlatmayı öneririz. Eğer yine de cevabınızın gerekli olduğunu düşünüyorsanız buna rağmen cevap verebilirsiniz.

Technopat Haberler

Geri
Yukarı