Yalnız olmak iyi mi kötü mü anlayamadım

Katılım
29 Eylül 2020
Mesajlar
415
Çözümler
7
Şöyle başlamak istiyorum. Şu an 15 yaşındayım. Ortaokulda çok güzel arkadaşlarım vardı. 3-4 has arkadaşım ve biraz da normal arkadaşım vardı. Ama bu has arkadaşım dediğim kişilerle çok iyiydik. Yani bilimden bahsederken bir anda konu geek yapmaya geçiyordu. Tartışmak için birçok alanımız vardı. Mesela biri ile çocukluk arkadaşıydım. Her zaman yanımdaydı, beraber olunca bazen aynı şeye 3-4 gün bile gülüyorduk (mantık aramayın). Bir diğeri ise bilimi özelliklede fiziği ve alt dalı olan astronomiyi çok seviyordu. Onunla konuşur tartışırdık. Beraber olunca ayrı güzel oluyordu. Ama gel gelelim şu an lise ikinci sınıfım. Lise 1'e geçtiğimde birkaç gün içinde anlamıştım buranın bana uygun olmadığını. Tek konuşabildikleri şey komik olduğunu sandıkları cinsel şakalar(?) ve birbirlerine küfürler. Ama biraz uzaktan incelendiğinde ne kadar vahim olduğu anlaşılıyor. Erkeklerin çoğu-bu arada erkeğim- bir gruplaşma, bir gruba dahil olma peşinde. Güldükleri şakalar yok. Hepsi sahte. Birbirleri ile bir grup olabilmek ve grup dışındaki insanları dışlayabilmek için o hiç de komik olmadığını bildikleri şakalara güler gibi yapıyorlar. Basit işte. Cidden kızlarla daha iyi anlaşıyorum. Çünkü onlarda gruba dahil olma isteği yok. Kafalarına göre takılıyor. Herhangi birini dışlamak ve saçma esprilere gülmek zorunda hissetmiyorlar. Yani aslında öyle yakın bir arkadaşım yok. Biraz benimle de alakalı. Hala telefonum yok ve istediğimde, sıkıldığımda bir arkadaşımla konuşamıyorum. Belki bu da büyük bir etkendir. Çünkü iletişimi pekiştirecek bir unsur yok. Okulda kitap okuyorum genelde. Kitaplar, diziler, filmler ve oyunlar artık çoğu şeyden üstün gelmeye başladı. Zaten pek sosyal biri değildim. Fakat ortaokuldaki arkadaşlarımı kaybedince ve taşınıp eski mahallemi, akşam ezanıyla biten maçları kaybedince iyice asosyalleştim. Mahallemde kafama göre insan yok. Yaşıtım bile yok. Yaşıtım dediğim insanlar "popüler kültürün kölesi" olmuş durumda. Sürekli konuştukları şeyler aynı. Instagram takipçisiymiş, oymuş, buymuş. Maç konuşuyor, ben maçla ilgilenmiyorum. Oyun konuşuyoruz arada. Ama muhabbet asla düzgün ilerlemedi.
Bir süre onlarla birlikte takıldığımda, onlara benzediğimi fark ettim. Oturuşum, konuşmam, hareketlerim bile kabalaşmıştı. Dersi böldüğüm için öğretmenlerim beni uyarmaya başladığında anladım bu arkadaşlığın bana zararı olduğunu. Bilmiyorum, belki ben de o gruba dahil olmaya çalışmışımdır. İyi ki başarısız olmuşum. Ve dediğim gibi benim yaşıtlarım bilmedikleri şeylere çamur atan ergen sürüsü. Kızların yanında "havalı" gözükmek için tüm arkadaşlarını satacaklarını biliyorum. Aslında onlarda biliyor. Yapıyorlar da zaten, ne zaman biri gelse yanlarına birbirlerine küfür ediyorlar, saçma hareketler yapıyorlar.

Yaşıtlarım bana uymuyor diyebilirim. Hani "ortaokuldaki has arkadaşlarım" demiştim ya. Onlarda aynı şeyleri söylüyorlar. Benimle aynı görüştüler. Onlarda yaşıtlarım dediği kişilerden rahatsız.

Zaten mahalleden arkadaşım yok. Diğer arkadaşlarımla konuşabileceğim bir telefonum da yok. Hiç dışarı çıkmıyorum. Zaten tek başıma çıkmak saçma geliyor. Sokakta boş boş yürümek, bilmiyorum, rahatsız oluyorum. Bir şarkı dinlesem belki yürümekten bile keyif alacağım. Olgun bir birey değilim.

Bilmiyorum işte. Böyleyim. Umarım 11. sınıfta sayısal sınıfım daha güzel olur. Ama en büyük endişem üniversite ile ilgili. Uzak bir şehirde, tek başıma olacağım. Kalabalık bir ortam olacak ama acaba arkadaş bulabilir miyim? Arkadaş konusunda seçiciyim, seçici olun. Doğru insanlarla karşılaşacak mıyım?

Neyse işte ben böyleyim. Varsa aranızda benim gibi kişiler, yorumlara dertlerini yazabilir.
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Şöyle başlamak istiyorum. Şu an 15 yaşındayım. Ortaokulda çok güzel arkadaşlarım vardı. 3-4 has arkadaşım ve biraz da normal arkadaşım vardı. Ama bu has arkadaşım dediğim kişilerle çok iyiydik. Yani bilimden bahsederken bir anda konu geek yapmaya geçiyordu. Tartışmak için birçok alanımız vardı. Mesela biri ile çocukluk arkadaşıydım. Her zaman yanımdaydı, beraber olunca bazen aynı şeye 3-4 gün bile gülüyorduk(mantık aramayın). Bir diğeri ise bilimi özellikle de fiziği ve alt dalı olan astronomiyi çok seviyordu. Onunla konuşur tartışırdık. Beraber olunca ayrı güzel oluyordu. Ama gel gelelim şu an lise ikinci sınıfım. Lise 1'e geçtiğimde birkaç gün içinde anlamıştım buranın bana uygun olmadığını. Tek konuşabildikleri şey komik olduğunu sandıkları cinsel şakalar(?) Ve birbirlerine küfürler. Ama biraz uzaktan incelendiğinde ne kadar vahim olduğu anlaşılıyor. Erkeklerin çoğu-bu arada erkeğim- bir gruplaşma, bir gruba dahil olma peşinde. Güldükleri şakalar yok. Hepsi sahte. Birbirleri ile bir grup olabilmek ve grup dışındaki insanları dışlayabilmek için o hiçte komik olmadığını bildikleri şakalara güler gibi yapıyorlar. Basit işte. Cidden kızlarla daha iyi anlaşıyorum. Çünkü onlarda gruba dahil olma isteği yok. Kafalarına göre takılıyor. Herhangi birini dışlamak ve saçma esprilere gülmek zorunda hissetmiyorlar. Yani aslında öyle yakın bir arkadaşım yok. Biraz benimle de alakalı. Hala telefonum yok ve istediğimde, sıkıldığımda bir arkadaşımla konuşamıyorum. Belki bu da büyük bir etkendir. Çünkü iletişimi pekiştirecek bir unsur yok. Okulda kitap okuyorum genelde. Kitaplar, diziler, filmler ve oyunlar artık çoğu şeyden üstün gelmeye başladı. Zaten pek sosyal biri değildim. Fakat ortaokulda ki arkadaşlarımı kaybedince ve taşınıp eski mahallemi, akşam ezanıyla biten maçları kaybedince iyice asosyalleştim. Mahallemde kafama göre insan yok. Yaşıtım bile yok. Yaşıtım dediğim insanlar "popüler kültürün kölesi" olmuş durumda. Sürekli konuştukları şeyler aynı. Instagram takipçisiymiş, oymuş, buymuş. Maç konuşuyor, ben maçla ilgilenmiyorum. Oyun konuşuyoruz arada. Ama muhabbet asla düzgün ilerlemedi.
Bir süre onlarla birlikte takıldığımda, onlara benzediğimi fark ettim. Oturuşum, konuşmam, hareketlerim bile kabalaşmıştı. Dersi böldüğüm için öğretmenlerim beni uyarmaya başladığında anladım bu arkadaşlığın bana zararı olduğunu. Bilmiyorum, belki bende o gruba dahil olmaya çalışmışımdır. İyi ki başarısız olmuşum. Ve dediğim gibi benim yaşıtlarım bilmedikleri şeylere çamur atan ergen sürüsü. Kızların yanında " havalı " gözükmek için tüm arkadaşlarını satacaklarını biliyorum. Aslında onlarda biliyor. Yapıyorlar da zaten, ne zaman biri gelse yanlarına birbirlerine küfür ediyorlar, saçma hareketler yapıyorlar.
Yaşıtlarım bana uymuyor diyebilirim. Hani "ortaokuldaki has arkadaşlarım" demiştim ya. Onlarda aynı şeyleri söylüyorlar. Benimle aynı görüştüler. Onlar da yaşıtlarım dediği kişilerden rahatsız.
Zaten mahalleden arkadaşım yok. Diğer arkadaşlarımla konuşabileceğim bir telefonum da yok. Hiç dışarı çıkmıyorum. Zaten tek başıma çıkmak saçma geliyor. Sokakta boş boş yürümek, bilmiyorum, rahatsız oluyorum. Bir şarkı dinlesem belki yürümekten bile keyif alacağım. Olgun bir birey değilim.

Bilmiyorum işte. Böyleyim. Umarım 11. sınıfta sayısal sınıfım daha güzel olur. Ama en büyük endişem üniversite ile ilgili. Uzak bir şehirde, tek başıma olacağım. Kalabalık bir ortam olacak ama acaba arkadaş bulabilir miyim? Arkadaş konusunda seçiciyim, seçici olun. Doğru insanlarla karşılaşacak mıyım?
Neyse işte ben böyleyim. Varsa aranızda benim gibi kişiler, yorumlara dertlerini yazabilir.
Endişe etmenize gerek yok. Sen ve ben gerçekten yanlış zamanda doğduk. Şimdiki neslin haddi hesabı yok. Çok aptalca hareketleri var, bir kız uğruna her şeyi yaparlar ve bundan dolayı havalı göründüklerini zannediyorlar. Çok acınası gerçekten... Sınıfımda kafa dengi bir kaç kişi var ama onlar gerçekten kafa insanlar onlarla takılıyorum gerisi boş zaten. Kızlarla konuşan birisiyim fakat havalı görünmek için her şeyi yapmıyorum, olması gereken de budur. Biz varız, bizimle konuşup tartışabilirsiniz. Burada iyi arkadaşlar edindim bana yardımcı olan yüzlerce kişi oldu. Oyunlardan bahsetmişsin oyun oynamak her şeyi unutturuyor evet ama orası sahte bir dünya. Oyun oynamayı ben de her ne kadar sevsem de artık uğraşacak başka şeyler bulmalıyız. Dilerseniz oyun önerisinde bulunabilirim. Ayrıca önerim o tip ergenlerle hiç bir şekilde muhabbete girmeyin girdiğiniz varsa da muhabbetinizi kesin. Zaten doğru düzgün genç kalan 3-5 kişiyiz sizi de kaybetmeyelim. :D Üniversite de çok iyi arkadaşlar bulursunuz. Abim ve ablamdan biliyorum bunu. Başka şehre gitmekten çekinmeyin aksine sevinin. Bambaşka bir yer çünkü orası, hiç bilmiyorsunuz. Keşfedecek yeni bir yer! Tanınacak bir çok insan, edinilecek yeni arkadaşlar, yeni hobiler... Bu arada okulda size karışan ergen olursa kavga etmekten çekinmeyin artık bunların kökünü kurutmanın zamanı geldi. Bana keşke bir ergen çatsa da ağzını burnunu kırsam da kızlara küçük düşürsem diyorum.
 
Türkiye'de 15-16-17-18 yaşındaki gençlere çok acıyorum. Çok yanlış devirde ve ülkede doğdular. O yaşlarda üzerlerinde bildiğiniz hayat yükü var sanki.
İster okul değiş istersen sık dişini. Emin ol üniversite yılların arkadaşlık açısından iyi geçecek. Bu tür şeyler dert bile edinmemeli.
 
Ben de tamamen senin gibiyim ortaokulda da toplasan 5 tane arkadaşım vardı. Aynı yaştayız ben de lisedeyim ve konuştuğum 5 kişi var yine fakat dost gibi değil en ufak bir şeyde beni satacaklarını biliyorum bu yüzden çok üzülmüyorum alıştım çünkü. Bu arada nerede yaşıyorsun, istersen arkadaş olabiliriz :).
 
Bende de aynı sıkıntı var. Her ne kadar okulla alakası olmasa da. İlkokuldayken her ne kadar "velet" olarak nitelendirilsek de mutluyduk sonuçta. Ders anlamında çok bir sıkıntımız yoktu. Derslerimiz 2'de bitiyordu ve direk eve geldikten sonra dışarı çıkıyorduk. Sonra akşama kadar dışarıda oyun oynardık. Şimdi lisedeyim. 9 yıldır yaşadığım bu sitede kendimi yabancı hissediyorum. Bütün sitede bir dolaşmaya çıktığımda hiçbir tanıdığım yok. Nedense sitede hiç yaşıtımı da bulamıyorum. Nereye baksam 3 tane saha olmasına rağmen bina önlerinde top oynayan çocuklar :(.
 
Dostum herhalde meslek lisesine gidiyorsun, sana birkaç öneride bulunacağım.
-Tenefüste kitap falan okuma, inek izlenimi verirsin, inek izlenimi verirsen de dalga geçerler.
-Çok espri yapma, ciddi ol.
-Güçlü ve sert durmaya çalış, eğer güçlü durup ciddi olursan birkaç yalak yanına gelecektir. Ordan da onların arkadaşları gelse biraz daha sözü geçer birisi olursun.
 
Dostum herhalde meslek lisesine gidiyorsun, sana birkaç öneride bulunacağım.
-Tenefüste kitap falan okuma, inek izlenimi verirsin, inek izlenimi verirsen de dalga geçerler.
-Çok espri yapma, ciddi ol.
-Güçlü ve sert durmaya çalış, eğer güçlü durup ciddi olursan birkaç yalak yanına gelecektir. Ordan da onların arkadaşları gelse biraz daha sözü geçer birisi olursun.
Sürüde alfa erkek olma dersi veriyorsun sanırım. 😀
 

Yeni konular

Geri
Yukarı