Rez.Selam arkadaşlar. Ben 20 yaşındayım. Her gün sadece işten eve evden işe gidip geliyorum. Hiç arayan soran arkadaşım yok. İş ortamında da yaşıtım kimse yok ve herkes kendi çıkarında. Hep yalnızım bu durumdan ne kadar zoruma gitse de kurtulamıyorum. Yks hazırlanıyordum ama bu yalnızlık ve bunalım ve ev-iş-ders monotonluğu çalışma düzenimi de alt üst etti. 1 arkadaşım vardı onu da hep ben arayıp soruyordum. Artık o beni sormadığı için bende onu aramıyorum. Arkadaş ortamında hep en çok adım atan ve arayan-soran taraf ben olurum çünkü ben aramayınca(denemiştim) karşıdaki adamda beni aramıyor onun için. Ama neden hep ilk benden ilk adımı bekliyorlar bunu da merak etmişimdir hep. İçimi de döktüm en azından .Bu yalnızlığa karşı ne yapmam gerek sizce?(Kitap oku, yürüyüş yap demeyin çünkü onlar hep yaptığım şeyler olduğu için artık sarmıyor.) Yardımcı olursanız sevinirim.
Spor salonu dostum. Hayatına yeni bir amaç katar.Selam arkadaşlar. Ben 20 yaşındayım. Her gün sadece işten eve evden işe gidip geliyorum. Hiç arayan soran arkadaşım yok. İş ortamında da yaşıtım kimse yok ve herkes kendi çıkarında. Hep yalnızım bu durumdan ne kadar zoruma gitse de kurtulamıyorum. Yks hazırlanıyordum ama bu yalnızlık ve bunalım ve ev-iş-ders monotonluğu çalışma düzenimi de alt üst etti. 1 arkadaşım vardı onu da hep ben arayıp soruyordum. Artık o beni sormadığı için bende onu aramıyorum. Arkadaş ortamında hep en çok adım atan ve arayan-soran taraf ben olurum çünkü ben aramayınca(denemiştim) karşıdaki adamda beni aramıyor onun için. Ama neden hep ilk benden ilk adımı bekliyorlar bunu da merak etmişimdir hep. İçimi de döktüm en azından .Bu yalnızlığa karşı ne yapmam gerek sizce?(Kitap oku, yürüyüş yap demeyin çünkü onlar hep yaptığım şeyler olduğu için artık sarmıyor.) Yardımcı olursanız sevinirim.
Knk valla haklısında köpek gibi çalışmasak, döngüden sıyrılsak öbür türlü de para konusunda pederin eline bakacaz hani o yüzden yapacak bişey yok mecburuz. Ortamcılık konusunda ise ortam için insan lazım benim tanıyıpta konuşmadığım kişi çok ama arkadaş değil kötü ve kan emici insanlar diye ilişiği kestiğim kişiler yani,kaldı ki iş yerindekiler hepsi yaş almış kişilerRez.
Ortamcılık lazım ama ev-iş kısır döngüsünden sıyrılabilmek önemli. Yoksa böyle boş boş köpek gibi çalışırız anca.
İşte o yüzden köpek gibi çalışmaya devam maalesef.Knk valla haklısında köpek gibi çalışmasak, döngüden sıyrılsak öbür türlü de para konusunda pederin eline bakacaz hani o yüzden yapacak bişey yok mecburuz. Ortamcılık konusunda ise ortam için insan lazım benim tanıyıpta konuşmadığım kişi çok ama arkadaş değil kötü ve kan emici insanlar diye ilişiği kestiğim kişiler yani,kaldı ki iş yerindekiler hepsi yaş almış kişiler.
Selam arkadaşlar. Ben 20 yaşındayım. Her gün sadece işten eve evden işe gidip geliyorum. Bunun içinde her ay çok fazla kontürüm kalıyordu diye paketimi iptal ettirdim o derece yalnızım yani. Eve gelince ise abartısız yemekten yatasıya kadar zaman telefonda Reels izleyerek veya odamın tavanına bakarak geçiyor. Hiç arayan soran arkadaşım yok. İş ortamında da yaşıtım kimse yok ve herkes kendi çıkarında. Hep yalnızım bu durumdan ne kadar zoruma gitse de kurtulamıyorum. YKS hazırlanıyordum ama bu yalnızlık ve bunalım ve ev-iş-ders monotonluğu çalışma düzenimi de alt üst etti. 1 arkadaşım vardı onu da hep ben arayıp soruyordum. Artık o beni sormadığı için bende onu aramıyorum. Arkadaş ortamında hep en çok adım atan ve arayan-soran taraf ben olurum çünkü ben aramayınca(denemiştim) karşıdaki adamda beni aramıyor onun için. Ama neden hep ilk benden ilk adımı bekliyorlar bunu da merak etmişimdir hep. İçimi de döktüm en azından. Bu yalnızlığa karşı ne yapmam gerek sizce?(kitap oku, yürüyüş yap demeyin çünkü onlar hep yaptığım şeyler olduğu için artık sarmıyor.) Yardımcı olursanız sevinirim.
Knk ortam yaratacak insan yok benim etrafımda ondan bahsediyorum. Mersin.İşte o yüzden köpek gibi çalışmaya devam maalesef.
Ortama girdiğinde elbette tanışacak birilerini bulursun, oradan da yürürsün. Nerede yaşıyordun bu arada?
Yalnız olmayı ben neden seçeyim yukarıda da yazdım ya hani. Ben sosyalleşip gezmeyi isterim ama yalnız bırakıldım. Çünki sürekli ben adım atıp bir arkadaşlığı sürdürmekten yoruldum ve bıraktım bunun için de şu an yalnız bırakıldım. Kendim seçmedim yani.Yukardakilerin yarısı boş mesaj. Ağır ilaçlı tedaviye girip ilaçları bıraktım ve hayatın ne kadar güzel olduğunu fark ettim. Bu tarz konulara çok uzun cevaplar verdim o yüzden kısa tutacağım tek yapacağın şey kendini geliştirmek. Az geliştirdiğin için böylesin. Suçu yıkma kabullen yalnızlığı yenme onu kullan o zaman başaracaksın.
Ek olarak özgüven eksikliğini gider. Utanmaktan korkma.
22 yaşındayım. Grafik tasarımcı ve barkod teknikeri olarak çalışıyorum. Sabah 8'de evden çıkarım 12'de eve girerim. Haftanın 3 günü iş yüzünden 4 günü arkadaşlarım yüzünden eve geç girerim. Tatil ve dinlenme diye bir kavramım yok çünkü ben de kendimi geliştirmeyi geciktirdim farkına vardığımda geç değildi. Senin gibiydim insanlarla sosyalleşmekten kaçınıyor kafama uygun insanları tercih ediyordum. Farkına vardım kendimi geliştirdim, her açıdan:
Kadınlarla daha etkili konuşmaya çalışıp öğrendim,
İş kollarımı geliştirdim,
Okulun boş olduğunu öğrenip kendime daha çok vakit ayırdım,
Farklı insanlarla tanıştım, 10-12 masada benim için boş sandalye var şu an,
En önemlisi yılmadım kendimi geliştirdim.
İlaçlı tedaviye girdim. Psikolog bana majör depresyonsun dedi. İlaçları 3 ay kullandım sonrasında bana verdiği zararı gördüm ve bıraktım. Çözüm sizsiniz başkaları değil. Tek olup yalnız olmayı siz seçtiniz, tek olmak 10 kişi olmak fark etmiyor tek olup yalnız olmamayı bulmanız gerek.