Yaşadığım Evde Zehirlenmek

Merhabalar, 20 yaşındayım ve ailem ile birlikte yaşıyorum. Kendime ait bir oda var fakat oda güneş ışığı almıyor, odaya sadece uyumak için gidiyorum. Oda diğer aile üyelerimin kullanılmayan eşyalarını yığdığı bir oda haline geldi ve temizlikte yapılmadığı için bazı eşyalar tozlu, bazıları terli kokan çamaşırlar (abimin) ve bu durumdan tiksindiğim için benim olmayan her şeyi odadan çıkartmaya ve oraya yerleşmeye karar verdim. Düşünün size verilen oda da sizin olmayan eşyaları çıkardığınız için tepki yiyorsunuz

Kendime ait bir eşya olmaması durumu beni çocukluktan beri fazla yaraladı, karışılan ve özgür bırakılmayan bir çocukluk geçirdim. 20 yaşıma gelmiş olsam da büyümüş gibi hissetmiyorum, kendime ait kıyafetlerim çok az ve özgüvenim yok, düzgün bir hayatım da yok. Sorumluluk sahibi de değilim ve büyümeyi, gelişmeyi her daim umursamadığım için 2. plana attım. Başarılı olabilecek kafa yapısına ve akla sahip olsam da yalnız kalmadıkça kendim gibi olamıyorum. Yalnız kalamamak beni mutsuz ve huzursuz kılıyor. Aile üyelerimin arasında bile rahat hissetmiyorum. Yani kim sürekli kendisini rahatsız eden birisine ailesi bile olsa o konuda olumlu bakabilir ki? Aile önemlidir fakat her şeyinde bir sınır noktası olmalı ve bu benim için ebeveynlerim tarafından çizilmedi. Yaşadığım bu evde "anlayış, saygı" kavramı diye bir kavram yok.

Bir kaç örnek veriyim; Abiniz yüksek sesle açtığı dizisini kulaklıkla dinlemek yerine size de dinletiyor ve bu durum konuşularak çözülmediği için bağırmaya ve sözlü kavgaya gidiyor. Bu 1 defa da olmuyor, kendi düzenini zorla size dayatma söz konusu... Gerçekten bilmek istiyorum, herkesin kendince sevdiği insana karşı yapılamayacak saçmalıkları aile üyelerimiz bizlere nasıl oluyor da bizler rahatsız oluyor olsak bile ve haklı olmasalar bile bu saçmalıkları yapmakta kendilerini haklı buluyorlar?

Bir başka bireyin uyku düzenini mahvetmenin nasıl oluyor da kendilerince haklı bir yönü olabiliyor? İllaha bir başkasının da bunun nasıl bir şey olduğunu anlatabilmek için defalarca kez ona da mı yapmak lazım? Gerçekten bu konularda çok kafa patlattım ve inanın çözümü yok, ne kadar fazla anlamlı ve doğru düşünce bulmuş olsam bile çözüm kaldığım yerden ayrılmak yada uzaklaşmaktan geçiyor.

Ablanız 3 kişinin odası olan yerde "babamın odası" diyebilecek kadar ileri gidip sizi rahatsız etmekten kaçınmıyor. Gecenin 1'i bile olsa çamaşır makinesi çalıştırılıyor bu odada... Açılan videoların sesini dinlemek zorunda bırakılıyorsunuz yada bağırılarak konuşulan telefon konuşmalarını... Bundan banane ki? Senin hayatını izlemek istemiyor olmama rağmen nasıl oluyor da kendi odamda hayatını bana dayatma konusunda haklı olduğunu savunabiliyorsun?

Evden taşınmayı henüz düşünmüyorum çünkü maliyeti çok fazla ve yıllık oraya vereceğim parayı en azından sahip olduğum 1 oda ile değiştirmeyi ve şu anki hayatımda kurtulmak istediğim noktalardan kurtulmamı sağlayacak en basit çözüm olarak görüyorum. Taşındığımızdan bu yana üst katta büyük bir odada ben ve benden 1 yaş büyük abim ve babam kalıyor. Ablamın kendine ait bir odası var, annem ve babamın kendine ait odası var. Alt kattaki salon boş fakat misafir gelen yerde kim oturmak ve zaman geçirmek ister ki?

Seslere karşı çok hassas birisiyim ve ister istemez küçücük ses kaynakları dikkatimi dağıtıyor, düşünmemi engelliyor ve beni işimde başarılı olmaktan alıkoyuyor. Kendimce seçmediğim yol yüzünden büyük ve defalarca kez darbe aldığımda yaşadığım bunalım ve psikolojik rahatsızlık çok ciddi bir noktaya vardı. Mesleğim gereği dikkatimin dağılmaması gerekiyor ve yaptığım iş çok fazla dikkat vermeyi ve odaklanmayı gerektiriyor. Anlayış konusuna gelirsek babam harici bu evde örnek verebileceğim doğru hiç bir kimse yok. Fakat o da kendince kendini haklı gördüğü yerde rahatsız etmekten kaçınmıyor.

Bununla yaşamayı 6 yıllık zaman içinde öğrensem bile bu durumun katlanılmaz bir durum olduğunu reddedemiyorum. Uykunuzdan defalarca kez konuşmalar yüzünden uyandırılıyor, kimi zaman saatlerce (abartmıyorum) uyumanız engelleniyor. Hepsi bu kadar olmasa bile bu kadar yazmanın yeterli olduğunu düşünüyorum.

Taşınacağım odada internete ihtiyacım olacak ve 2. bir modem satın alarak sahip olunan internet paketinden yararlanmak mümkün mü? Bu konuda fikirlerinize ihtiyacım var ve yardımlarınıza açığım, şimdiden teşekkür ederim.

Söylesenize gülünecek bir şey mi yaptım da emoji olarak gülücük atıyorsunuz? @msn @Noctis Lucis Caelum

@Cíeł Yukarıda kişisel hayatınızı anlatıyorsunuz ama soru olarak 2. modem alsam internet paketinden yararlanabilir miyim diye soruyorsunuz. Birbirinde ayrı iki şeyi aynı konuya sığdırmanıza güldüm sadece.

Eğitim durumu nedir? Uzak bir yerde üniversiteye kapak atarak yurt veya birisiyle tuttuğun evde kalabilirsin. Evden uzaklaşmış olursun. Uzaklaşma bahanesiyle okumuş olursun. Ondan sonra zaten eve dönmeden gittiğin yerde üni bitince bir işe başlar, kendi yolunu çizersin.

Başta aslında iç dökmekten ziyade çözüm önerisi için ve olayı özet şekilde anlatma düşüncesi ile konu açacaktım, kendime baktığımda ve özet bir şekilde yazarken bile çok dolmuş olduğumu fark ettim, yaşadığım şeyler normal değil. Yeni konu açmak yerine anlamsız olacağını bilmeme rağmen ekleme ihtiyacı hissettim çünkü modem ve internet konusunda teknik bilgim yok ve cevaba ihtiyacım var. Yine de basit bir cevap için bile ayrı konu açmalıydım haklısın.

@WTC Liseyi açıktan bitirdim, kendim gibi olamadığım/hissedemediğim için bir hayalim yok. Başarmak istediğim şeyler ise şirket açmak ve yazılıma yönelmek ve oyun yapmak. Şu anda yaptığım mesleğim ise insanların oyunda erişemeyeceği konumlara eriştirmek bir nevi bu durumu kölelik olarak görüyorum. Düzenli bir hayatın yok, fiziksel olarak sosyalleşmek imkansız.

Türkiye şartlarında döviz asgari şartlara göre daha yüksek kazanç sağladığı için normal bir işten ve doktordan bile çok daha fazla kazandıran bir meslek fakat geleceği yok. Güzel fikir, teşekkür ederim tavsiyen için.

20 yaşında kazık kadar adam olmuşsun abiden anneden falan filan yakınıyorsun. Çık git kendi hayatını kur, parazit gibi yaşama. Bir de haklıymış gibi şikayet ediyor.

20 yaşında olsam da büyümediğim ve hayatı tanımadığım gerçeği değişmiyor. Çocuğunu dışarıya korktuğu için salmayan 2 ebeveyn beni bugünkü halime getirdi. Destek görmesi gereken ben köstek 2 ebeveyn ile yaşadım. Rekabeti kendi saçmalıklarıyla doldurmuş ve kendilerini üstün gören 2 kardeşim var fakat haklısınız hayatı yaşamak için dışarı çıkmalı ve keyif almalıyım, öyle değil mi? Bugün psikoloğa gitmek yerine buraya yazıyorsam tanımadığım insanların fikirlerini merak ettiğimden ve onların düşüncelerini öğrenmek istediğimdendi. Kendi kendime zaten yetebiliyorum... Sizlerden onay beklemiyorum fakat kayıtsız kalmanız? Bunun için hayatımı düzene koyabilmek için hali hazırda zaten çabalıyorum. Çizginiz bir başkasına saygısızlık yapmayı doğru kabul ettiği için de şikayetlerimi haksız kabul ediyorsunuz. Aile gibi kutsal değerlerden bu saygısızlığı görmek ne zamandan beri sizin için normal oldu? Eğer ki bugün hayatımı kendim gibi yaşayamadıysam ve bütçeleri el vermesine rağmen ailemin yetiştirme şeklinin yanlış olmasından kaynaklıysa burada evlat olarak ben haklıyım. Yetiştireceğin çocuğa çöp ve yok ol muamelesi yapıp sonra da yüzsüzce aileyiz diyebilme yüzsüzlüğüne sahipseler bu dünyada var olmamam gerekirdi ve bugün sizin gibi bir yabancıya dertlerimi anlatmamam gerekti. Yani benim sizin için ne değerim ne de önemim var ki? Anlattıklarım buzul dağının görünen çok küçük bir kısmı, insanın içindeki depresyonu yazdıklarından bile anlayamıyorsanız bu konuya bu kadar özensizce yorum yapmayın!

Ailenle aran nasıl bilmiyorum ama belki onlara 18 yaşını geçtiğini ve hayatı öğrenmek istediğini ve artık reşit bir birey olduğun için dışarı çıkmayı arkadaş edinmeyi istediğini anlatmayı deneyebilirsin kardeşlerin için araya katı kurallar koymayı dene mesela yatma vaktinizde sonra odayı kilitlemeye ya da kulaklık takmadan müzik veya dizi izlememelerinin isteyebilirsin modem konusu hakkında pek bilgim yok kusura bakma .