Geçirdiğim rezil çocukluktan kalma yerle yeksan özgüvenim. Birkaç sene önce toparlamaya çalıştım. Spor yaptım, iyi müzikler dinledim, kendimi geliştirdim, çevre edindim... Son 2 yıldır her gece geleceğimi düşünürüm. En son ne zaman realist olmayan hayaller kurdum inanın hatırlamıyorum. Uzun zamandır kimseyle konuşmuyorum. Klasik müzik ve rock dinlerdim genel olarak. Şimdi arabesk dışında hiçbir şey benim duygularımı yansıtmıyor. Yanlış anlaşılmasın durumumuz iyi ama ne bileyim babamın parasıyla bir yerlere gelmek istemiyorum. Bugüne kadar ne istesem çalışıp kendim aldım. Eşek kadar olduk babamın parasıyla yaşamak kanıma dokunuyor. Avrupa'da doğmuş olsam... Anca burada kalıyor işte hayallerim. Sonrasını düşünemiyorum çünkü gerçekler bir anda suratıma vuruyor tokadı. Mutlu değilim. Ne olacağı kestirilemeyen bir sınav için çabalıyorum. Daha neler neler yazılıp çizilir buraya da... Yeni yıla girdik belki TRT payı artmıştır, fatura şişmesin. Kendinize dikkat edin dostlar.
