Ani bir sessizlik çöktü Dünyaya. Korkunç gümbürtüden daha korkunç bir şey varsa o da bu sessizlikti. Bir süre yaprak kımıldamadı, çıt çıkmadı. Koca gemiler Dünyadaki her ülkenin üzerinde sessizce asılı kaldı. Doğaya bir küfür eder gibi büyük, ağır, kımıltısız, asılı duruyorlardı. Birçok kişi gördükleri şeye kafalarında bir anlam vermeye çalışarak şaşkınlıkla bakıyorlardı. Gemiler gökyüzünde tuğlalar gibi dizilmişlerdi.
Hâlâ hiçbir şey olmuyordu. Sonra hafif bir fısıltı, açık havada aniden yayılan sesin fısıltısı duyuldu. Dünyadaki bütün televizyonlar, bütün teypler, tüm pes sesleri veren hoparlörler, tüm tiz sesleri veren hoparlörler sessizce açıldılar. Her konserve kutusu, her çöp tenekesi her pencere, her otomobil, her bardak, her paslı metal parçası mükemmel bir ses yükselticisine dönüşmüştü.
Dünya yıkılmadan önce bu en kusursuz ses sistemi, kurulmuş en mükemmel anons cihazı olacaktı. Ama ortada konser, müzik, şamata falan yoktu, sadece bir duyuru okunuyordu. “Dünya halkı lütfen dikkat.” dedi bir ses, müthişti. Çok düşük bir bozulma düzeyi, en sert insanı bile ağlatabilecek müthiş ve kusursuz kuadrofonik bir ses.
“Burası Galaktik Uzayüstü Planlama Konseyi Vogon Filosu,” diye sürdürdü ses. “Hiç şüphesiz bildiğiniz üzere, Galaksinin uzak köşelerinin imar planlarına göre yıldız sisteminizden uzayüstü boyutta bir ekspres yol geçmektedir; üzülerek söylüyorum ki gezegeninizin bu nedenle istimlak edilmesi gerekmektedir. İşlem sizin Dünya saatinizle iki dakikadan az bir zaman alacaktır. Teşekkür ederim."
Anons kesildi.
Tarif edilmesi zor bir dehşet çöktü izleyenlerin üzerine. Dehşet dalgası, insanlar demir tozuymuş da altlarında bir mıknatıs gezdiriliyormuşçasına ilerledi kalabalıkta. Panik filizlendi yeniden, dehşetli bir panik, ama kaçacak bir yer yoktu. Bunu gören Vogonlar yeniden anonsa başladılar. Anons şöyleydi:
“Bunda şaşıracak bir şey yok. Projenin bütün planları ve istimlak emirleri Dünya zamanıyla elli yıldır Alfa Centauri’deki yerel planlama bölümünde askıdaydı, yani resmi itirazlar için yeterince zaman varken şimdi yaygara yapmanız anlamsız.”
Anons yeniden kesildi yankısı uzaklarda kaybolurken. Kocaman gemiler zorlanmadan yavaşça ters döndüler gökyüzünde. Her birinin altında bir kapak açıldı, boş, karanlık bir dörtgen. Bu arada bir yerlerde birileri bir radyo vericisi ayarlamış, uygun dalga boyunu saptamış ve Vogon gemilerine gezegen adına ricada bulunmuştu. Onların Vogonlar’a neler söylediğini kimse duymadı, duyulan yanıttı yalnızca. Anons tekrar açıldı. Ses sıkkındı. Şöyle dedi:
“Ne demek kimse Alfa Centauri’ye gitmedi? İnsanoğlu yapma tanrı aşkına, Alfa Centauri sadece dört ışık yılı uzakta. Darılmayın ama, yerel sorunlarla ilgilenme zahmetine katlanamıyorsanız kendi bileceğiniz iş.”
“Tahrip ışınlarını verin.” Dörtgenlerden ışık boşandı.
“Bilemiyorum,'” dedi anonstaki ses, “sevimsiz kahrolası gezegen, hiç sevmedim burayı.” Ses kesildi.
Korkunç ve dehşetli bir sessizlik.
Korkunç ve dehşetli bir ses.
Korkunç ve dehşetli bir sessizlik.
Vogon İnşa Filosu yıldızlı karanlık boşlukta uzaklaştı.
