İnsan

Ne kadar büyük görsek de hissettiklerimizi bir gram kadar değerleri yok. Bizim bunları büyütme sebebimiz, biz yetersiz olduğumuzdan. Sokakta gördüğüm yüzlerin her birisi aynı şeyi anlatıyor bana. Tatmin edilmemiş bir egoya sahipler bizim ki gibi biz de onlardan farklı değiliz, sadece bizim kadar düşünmek yerine anlık tatminlere daha talepkârlâr. Bir hikayede yaşıyoruz, yaşanmaması hatta düşünmenin bile yasak olması gereken bir hikayede. Onlar dışarıda gerçeklikten kaçmaya çalışıyor,biz kendi hikayemizde bunu yapıyoruz. Bunu bilemeyiz ancak bildiğimiz bir şey var o da dünyanin bir sadist olduğu. Kendi karakterlerimizi yaratıyor uç noktalara taşıyoruz, sevdiğimiz insanı mükemmel görüyoruz. İnsan eli değen hiçbir şey doğal değil bir kelime,bir nefes bile. Biz sıradan insanlarız belki bu biraz fazla abartı olacak ama gerçekten iç dünyasına dönüp bakmayan insanlar deli. Neden bir şeyi arzu ettiklerine neden para kazanmaları, bir aile kurmaları, ev sahibi, araba sahibi olmalari gerektiğine bakmayan insanlar deli, dünya da olabildiğince uzun kalıp, olabildiğince mutlu olmaya çalışan insanlar deli, dopamin hormonunun dibine vurmak isteyenler deli, farklı farklı sistemler kullanıp herkesi bu sistem altına sokmak isteyenler deli. "Herkes deli belki bir tek biz normaliz belki de sadece biz deliyiz bu kadar üstünde durarak" Hiçbir şey gerçek değil bu saçma varoluş düzeni aslında normal. Belki sadece biz hayal ettiğimiz dünyayla karşılaşamayınca onun gerçekliğini reddediyoruz.