Bizi etkileyen her şey hastalık mıdır hocam? Bizi borca girmek de etkiler uykun kaçar, iştahın kesilir, verimliliğin düşer vesaire vesaire. İnsani durumlara hastalık tanımlaması yapılarak yapay hastalıklar üretiliyor.
Psikiyatrideki birçok duruma "Bozukluk" denmesinin sebebi ortada olmayan bir şey yaratılması değil. "Bozukluk", "normal süreçleri sekteye uğratan hastalık" olarak tanımlanıyor. Bir sebep de "hasta" diyerek zaten narin, örselenebilir durumda bulunan insanlara ayrımcılık yapılmaması.
Psikiyatrideki bozuklukların hepsi, yıllar boyunca birçok insanda ortak olarak gözlemlenmiş, normal süreçleri sekteye uğratarak kişilerin hayatına ciddi ölçüde zarar veren durumlar. Etkilenip iştah kesilmesinden çok daha karmaşık, çok daha önemli durumlar. Zaten psikiyatri ve psikoloji de neyin "bozukluk", neyin "normal tepki" olduğunun ayrımını iyi yapıp insanlara yardımcı olmaya çalışıyor.
"annesinin ölmesine üzülmesi sebebiyle hastalandı" gibi insan doğasına aykırı düzenlemelerle insanların iliği sömürülüyor.
Bu dediğinize şu açıdan katılmıyorum, travmatik olaylar, hayatımızdaki benzer olaylar sizi depresyona sokmazken, beni sokabiliyor. "Patolojiye bağlı değildir" sözünüz doğru değil. Ortada kişinin "sağlıklı" psikolojik durumdan sapması ve başa çıkma sürecinde yaşanan bir zorluk var. Ve intihara kadar gidebilen ciddi sonuçları olabiliyor. Buna basitçe "doğal süreç" demek doğru değil.
Henüz beyinle ve çalışmasıyla ilgili gerçekten kısıtlı bilgiye sahibiz. Patoloji, illa ki elle tutulur şeyler demek değildir. Bazı insanların genetik veya gelişimsel sebeplerle, psikiyatrik bozukluklara yatkınlıkları olduğunu biliyoruz. Henüz mekanizmalarının, sebeplerinin, kaynaklarının tamamen aydınlatılamamış olması bunları "uydurma, kapitalist düzenin araçları" yapmıyor. Nörolojide de aynı problem var. Birçok nörolojik hastalığın başlangıcını, sebeplerini, mekanizmalarını tam olarak bilemiyoruz.
Yaşadığımız bazı olaylar beyindeki kimyasal ve elektriksel süreçleri kalıcı olarak bozabiliyor. Psikoloji ve psikoterapi, bu bozukluklara fonksiyonel olarak yaklaşıp, bozulduğu gibi "olaylar, düşünceler" üzerinden beyni düzeltmeyi amaçlıyor. Psikiyatri ise kimyasal olarak, ilaçlarla, belirli süreler boyunca bu bozulmuş düzeni yerine koymayı, kişiye destek olmayı, beynin o sırada kendi kendini düzeltmesini amaçlıyor. İkisi de %100 etkili değil sonuçta. Birçok insan ilaçlardan, birçoğu da terapiden fayda görürken diğerinden fayda görmüyor.
DEHB diye bir şey yoktur. Ama aynı zamanda vardır. Evet etkileyen belirtiler vardır. Lakin bu patolojiye dayanmamaktadır.
Bu da doğru değil mesela. DEHB'ye dair çalışmalardan yola çıkarak ciddi bir genetik tarafı olduğu söylenebiliyor. İkiz çalışmalarında %75-76 gibi bir kalıtım oranından söz ediliyor. Dopamin taşıyıcı ve reseptör proteinlerinde görülebilen mutasyonlar gibi etkisi gösterilmiş genler de var örneğin.
Zihinsel süreçlere ve insani hislere hastalık muamelesi çeken, 20 sene ilaç içiren, tanıyı karşısındaki sandalyede oturduğunda "nasılsın?" sorusuna cevap olarak "kötüyüm" kelimesini baz alarak reçete yazan tıbba gram saygım yok.
"Bozukluk" olarak tanımlanan psikiyatrik durumlar, sağlıklı süreç ve hislerin normalden sapması olarak tanımlanıyor zaten. DEHB'nin, Depresyonun, OKB'nin zihinsel süreç ve insani hislerle alakası yok. Normalin dışında kalan, insanların hayatını ciddi şekilde etkileyen, fiziksel zarar verebilen bozukluklar hepsi.
Nasılsın sorusuna cevap olarak "kötüyüm" kelimesi baz alarak reçete yazılmıyor. Depresyon, "yataktan çıkmak istememe, normal aktivitelerden keyif alamama, ilgi ve enerji kaybı, gün boyu süren ve haftanın birçok günü süren mutsuzluk hissi, kararsızlık, değersizlik hissi, düşünme becerisinde azalma, ölüm düşüncesinde artış" gibi birçok farklı ve detaylı kriterleri olan, bu kriterlerin kişinin hayatını ciddi şekilde etkilemesi ve belirli süreler devam etmesi açısından değerlendirildiği bir tanıdır.
Yine depresyon ilaçlarının da klinik çalışmalar ve gözlemlerle kanıtlanmış etkileri, kullanım süreleri vardır. Her atak değerlendirilip ilaç tercihi, dozu, süresi ona göre belirlenir, terapilerle desteklenir. Bazen ilaca gerek duyulmaz sadece terapi yapılır. İşini doğru yapmayan insanlardan yola çıkarak geneli kötülememelisiniz.
MR makinesine saygım bu bölüme saygımdan 100 kat fazladır.
Majör depresif bozukluğu olan kişilerin MR görüntülemelerinde belirli bölgelerde belirgin fonksiyon azalması ve atrofi (küçülme) görülüyor.
