Ama sen beni hep yanlış anlamışsın. Çok basit, hadis kitaplarının kaynağı ne? Görgü tanıklarının Muhammed'in yaptıkları ile ilgili beyanlarıdır. İncil buna çok benziyor, tamamen aynı demiyorum. Kuran nedir? Tanrı sözünün birebir aktarımıdır. (Kelimesi harfine kadar.) İncil böyle yapmıyor. İsa Tanrı ve sözleri de Tanrı sözü. Diyoruz. İncile aktarımı doğrudan Kuran gibi değil. O yüzden değiştirilmiş yok değiştirilmemiş ne fark eder? Ademin çocuklarının ensest ilişkisinden meydana geldik demek ile Ademin çocuklarının birbiri ile evlenmesinden meydana geldik demek arasında ki fark ne? Bu hıristiyan için sorun değil. Ama müslüman için dehşet verici bir sorun. Kuran harfi harfine değiştirilemez, Allah korumuş onu.
Yani müslümanlara göre İncil "harfiyen" Tanrı sözüydü ama değiştirildi.
Evet günümüzdeki İncillerin oluşma serüveni ile Kur'an'ın oluşma serüveni çok farklıdır hatta tamamen farklıdır. (Bu konuda bir şeyler ayrıca yazacağım).
Ve evet İslam'a göre İncil Hz. İsa'ya gönderilmiş bir kitaptır veya vahiydir, bir mesajdır
(ancak bunu elle tutulur gözle görülür bir kitap olarak algılamamak gerekir, daha çok İsa'ya indirilen vahiy anlamına gelir. Hz İsa 3 yıl gibi kısa süren tebliğ faaliyetinde herhangi bir kitaba bu mesajı yazdırmamıştır, etrafında sözlerini yazan talebeleri olabilir) ve İslam'a göre bu mesajlar aynen alınmak ve uygulanmak yerine daha sonra tahrif edilmiştir, yani tamamen yok edilmemiş ama bozulmuş, başka şeylerle karıştırılmış ve sonuçta hükmü kalmadığı için de son Peygamber ve kitap gönderilmiştir.
Ve yine Kur'an'a göre Allah Kur'an'ı kendisinin koruyacağına dair söz vermiştir ancak bu şekilde bir vaadi diğer kitaplar (veya diğer Peygamberlere gelen vahiy) için söz konusu değildir. Dolayısıyla diğer kitaplar veya Peygamberlerin yaydığı mesaj, vahiy farklı sebeplerle zaman içinde evrilmiş değişmiş ve gerçek mesaj başka şeylerle karıştırılmıştır.
Peki bu hususa, yani İsa'nın yaşadığı dönemde diğer insanlara yaydığı bir mesaj, kitap, vahiy vs.. ye dair günümüz İncillerinde bir iz bulmak mümkün müdür? Evet.
Günümüzdeki İncilleri (İlk dört incili kastediyorum, İsa'nın hayatını doğrudan anlatan İnciller yani) okuduğunuzda şunu görebilirsiniz, Hz. İsa'nın bir yerlere gitmesi, vaaz vermesi insanları hakikate davet etmesi anlatılırken
İsa "İncil'ini yayarak falanca yere gitti" gibi ifadeler görürsünüz. (Örneğin Matta 4:23) Bu tip ayetlerdeki
"İncil" ifadesi Türkçe tercümelerde Hristiyanlığın kutsal kitabı veya mesajı anlamında "İncil" olarak yazılmak yerine kelimenin doğrudan tercümesi olan Müjde olarak çevrilmiştir.
Ancak, Yunanca metinlerden İngilizceye yapılan çevrilerde müjde yerine doğrudan Gospel kelimesinin kullanıldığını görebilirsiniz. "Müjde" yerine Hristiyanların kutsal kitabı veya mesajı anlamında "İncil" olarak çevrilmesinin daha doğru bir çevri olduğunu öncesinde kullanılan "vaaz etti" ifadesinden de anlayabiliriz. Sinagog'da yahudi cemaatine size sadece "bir müjdem" var demesi çok mantıklı olmadığına göre, Sinagog'da yahudilere adı "İncil" olan bir mesajı vaaz ettiğini söylemek en mantıklı tercihtir.
Ancak ilginç olan Hz. İsa'nın nereye gittiği, neler yaptığı, körleri iyileştirmesi gibi mucizeleri bolca anlatılmasına rağmen bu yaydığı İncil'in, bu mesajın ne olduğu konusunda kısıtlı bilgi vardır. Çünkü bu İncilleri yazanlar mesajı yaymaktan ziyade İsa Mesih'in hayatını, mucizelerini ve bir kısım mesajlarını insanlara anlatmak için yazmışlardı. İsa'nın tüm mesajının bazı katipler tarafından o konuşurken kayıt altına alınmaması sebebiyle bu durumun ortaya çıkmış olması kuvvetle muhtemeldir.
Yani günümüzdeki İncillerde Hz İsa'nın diğer insanları doğruya çağırırken neler söylediği, neler anlattığı konusu oldukça kısıtlı şekilde yazılmıştır. Bu da ister istemez Hz İsa'nın Yahudi cemaatine farklı zamanlar yaydığı söylenen bu mesajın Kur'an'da bahsedilen İncil olması ihtimalini akla getiriyor.
Ancak günümüzdeki İncillerin sorgulanabilir bir şekilde bir çok farklı insan tarafından Hz. İsa'dan sonraki dönemlerde yazıldığı bir gerçek olmasına rağmen (Hristiyanların kendileri de bunu söylüyor zaten)
"Hristiyanlar nazarında bu bir sorun değil, ha öyle ha böyle nasılsa doğrudan tanrı kelamı olarak görülmüyor" düşüncesini doğru kabul edemeyiz. Bu görüşte olanlar olabilir ama bu Hristiyanların genel geçer inanışı ya da fikri değildir.
Peki Hz. İsa'nın yaşamından sonra Hz. İsa'yı doğrudan gördükleri konusunda bile kesin deliller olmayan (hatta görmediği bilinenler de var) bazı insanların Hz. İsa'nın ve talebelerinin hayatlarını yazarak adına İncil demeleri ve buna rağmen yüzyıllardır bu eserlerin tanrı kelamı olarak görülmesinin sebebi nedir?
Mesajlarımın birinde yazmıştım, ekseriyeti itibariyle
Hristiyanlar İncil yazarlarının İncil yazarken Ruhul Kudüs'ün koruması altında olduklarını, ilhamı ondan aldıklarını ve bu sebeple İncil'in tanrı kelamı olduğunu, hata çelişki olamayacağını söylüyorlar. Yani onlara göre İncil yazarları (Matta, Markos, Luka, Yuhanna ve diğerleri) kutsal kişilerdir, azizdir vs..
Hatta bir Hristiyan, İsa tanrı olduğu için, ondan sonra İncil'i yazan insanları sizdeki peygamber kavramı gibi görebilirsin demişti. Yani bugünkü İncil'lere Allah'ın kelamı nazarıyla bakmalarının tek sebebi bu inanıştır.
Vatikan geçmişte bilimle çelişen bazı "fetvaları" sebebiyle açıklama yapmıştı 2000 li yılların başlarındaydı sanırım. Demişti ki,
"Papa dünyevi işlerde yapmış olduğu açıklamalarda yanılabilir ama uhrevi konularda yaptığı açıklamalarda Ruhul Kudus'un koruması altında beyan verir ve yanılamaz".
Dolayısıyla bu şekilde uhrevi konulardaki tüm sorunları tek kalemde çözmüş oluyorlar.
Ruhul Kudus kavramı Hristiyanlığın bugünkü haliyle bir kurum olarak şekillenmesinde İsa'nın tanrının oğlu olması iddiası kadar etki yapmıştır.
Hz. İsa, Yahudi cemaatinin içinde yaşadı, Kilise diye ayrı bir ibadethane de kurmadı (İsa'dan sonra 300 yıl sonra ilk kilise kurulmuştur) . Yani Hristiyanlık diye müesses bir din kurmadı. Çarmıha götürüldüğünde çarmıhın üstünde
"Nasıralı İsa, Yahudilerin Kralı" yazılmıştı.
Hz. İsa'nın hayatı esnasında onun en büyük karşıtlarından olan, bir çok Hristiyan'ın inançlarından ötürü eziyet görmesine, tutuklanmasına, öldürülmesine sebep olan
Pavlus'un (Saint Paul) Hz. İsa'nın çarmıha gerilmesi (veya bize göre göğe alınması) nin hemen akabinde hayatı esnasında kabul etmediği İsa'yı ilginç bir şekilde kabul etmesi "Şam yolunda İsa'nın kendisine göründüğünü ve mesajını yayma görevi verdiğini" iddia etmesi sonrasında Hristiyanlık farklı bir aşamaya geçti.
Bu olayın da tek görgü tanığının kendisi olduğunu belirtmekte yarar var. Bu yüzden ilk havariler kendisinin bu iddiasına (geçmişte İsa'ya ve Hristiyanlara yaptıkları sebebiyle) ilk etapta ihtiyatla yaklaştılar. Havarilerden biri olan Barnabas'ın diğer havarileri onun samimi olduğu konusunda yoğun çaba sarf ederek ikna ettiği belirtiliyor.
İlk Hristiyanlar (Yani Hz İsa'nın yanında yer alanlar) Hz İsa'nın talebeleri havarileri olarak iyi birer Yahudi olarak yaşadılar. Hristiyanlığı bütün dünyaya yayma amacı yerine iyi bir Yahudi olarak yaşamakla ilgileniyorlardı.
Oysa daha sonra Pavlus, Hristiyanlığı müesses bir din haline getirmek ve diğer milletlere yaymak için yoğun çaba sarf etti. Kendisi İsa'nın kendisine Hristiyanlığı yayma görevi verdiği iddiasından önce aslen başka bir Yahudi tarikatındandı. Yani bugünkü Hristiyanlık temelde Pavlus'un öğretileriyle şekillenmiştir demek abartı olmaz.
Bir başka husus ise Kur'an'da Hristiyanlar'dan Nasara olarak bahsedilir. Nasara yardım eden demektir. Yani Hz İsa'ya mesajını yayması için yardımcı olan insanların oluşturduğu topluluğun adıdır. Hristiyanlık, İslam veya Yahudilik gibi "şer'i bir din" (kurallar getiren, müesses) değildir. Hz İsa; Yoldan çıkan, Allah'ın emirlerini uygulamayı unutan Yahudi toplumuna nasihat etmek üzere mucizevi şekilde gönderilmiş ve mucizevi bir şekilde göğe alınmış bir uyarıcı, bir Peygamber'dir.
