Chester Bennington
Centipat
- Katılım
- 7 Eylül 2022
- Mesajlar
- 249
Öncelikle merhaba, genelde bir grupta veya bir kişiyle konuşmayı başlatan, konu açan kişi ben olurum. Sohbet etmeyi severim ama insanlar benimle konuşmayı sevmiyor.
Ortaokuldan beri yakın olan iki tane arkadaşım vardı, çoğunlukla WhatsApp grubundan konuşuyorduk. Ben hariç grupta sohbet başlatan yoktu. Ben yazmasam bir ya da iki ay kimse yazmaz, öyle bir ortamdı. Yazdığım zamanda ise büyük olasılıkla sadece görüldü atıyorlardı. En son attığım mesaja da görüldü atmışlar, bende gruptan ayrıldım.
Ailemle konuşmaya çalışıyorum, beni dinlemiyorlar bile. Bugün biriktirdiğim para ile iki adet kitap aldım. Gayet mutluydum ve bu mutluluğumu annemle paylaşmak istedim. Söyledikten sonra, soğuk bir tavırla "o parayla canının istediği bir şeyi alsaydın" dedi. Bir şey demedim. Akşam bir daha söyledim bu sefer de sadece baktı ve hiçbir şey demeden yanımdan geçip gitti. Babamla konuşurken bir fikir belirtiyorum, hakarete varan ithamlar alıyorum.
Sınıf arkadaşlarım var bir de, biriyle konuşmaya çalıştığım zaman genellikle başarısız oluyorum. Çünkü konuşurken bir hata yaptığım zaman hepsi dalga geçiyor. Konuşurken hata yaptıktan sonra ben de gülsem tamam ama öbür türlü insanın hoşuna gitmiyor. Onun dışında milletin annesine gönül rahatlığıyla sövebiliyorlar, refleks olarak ortaya bir küfür edersin tamam da kişinin annesini özellikle belirtip niye espriler yaparsın veya hakaret edersin onu anlamadım.
Bazen konuşmayı sevdiğimden dolayı fazla konuştuğum oluyor, bu huyumu düzeltmeye çalışıyorum. Fakat insanların benden soğumasını sağlayacak kadar konuştuğumu düşünmüyorum.
Kısaca özet geçmek gerekirse, kimse benimle konuşmuyor. Sizce sorun bende mi? İnsanlarla konuşmayı istemek sizce bir hata mı?
Ortaokuldan beri yakın olan iki tane arkadaşım vardı, çoğunlukla WhatsApp grubundan konuşuyorduk. Ben hariç grupta sohbet başlatan yoktu. Ben yazmasam bir ya da iki ay kimse yazmaz, öyle bir ortamdı. Yazdığım zamanda ise büyük olasılıkla sadece görüldü atıyorlardı. En son attığım mesaja da görüldü atmışlar, bende gruptan ayrıldım.
Ailemle konuşmaya çalışıyorum, beni dinlemiyorlar bile. Bugün biriktirdiğim para ile iki adet kitap aldım. Gayet mutluydum ve bu mutluluğumu annemle paylaşmak istedim. Söyledikten sonra, soğuk bir tavırla "o parayla canının istediği bir şeyi alsaydın" dedi. Bir şey demedim. Akşam bir daha söyledim bu sefer de sadece baktı ve hiçbir şey demeden yanımdan geçip gitti. Babamla konuşurken bir fikir belirtiyorum, hakarete varan ithamlar alıyorum.
Sınıf arkadaşlarım var bir de, biriyle konuşmaya çalıştığım zaman genellikle başarısız oluyorum. Çünkü konuşurken bir hata yaptığım zaman hepsi dalga geçiyor. Konuşurken hata yaptıktan sonra ben de gülsem tamam ama öbür türlü insanın hoşuna gitmiyor. Onun dışında milletin annesine gönül rahatlığıyla sövebiliyorlar, refleks olarak ortaya bir küfür edersin tamam da kişinin annesini özellikle belirtip niye espriler yaparsın veya hakaret edersin onu anlamadım.
Bazen konuşmayı sevdiğimden dolayı fazla konuştuğum oluyor, bu huyumu düzeltmeye çalışıyorum. Fakat insanların benden soğumasını sağlayacak kadar konuştuğumu düşünmüyorum.
Kısaca özet geçmek gerekirse, kimse benimle konuşmuyor. Sizce sorun bende mi? İnsanlarla konuşmayı istemek sizce bir hata mı?
