İnsanlar benimle konuşmuyor

Yanlızlık bütün derdinizin içinizde kalması demek. Anlatacak dertleşecek biri olması güzel bir şey. Muhabbet edecek biri olması bile insanı rahatlatıyor.

Aslında psikoloğum var. Bana sürekli zaman ayırıyor. Ama akranlarımın yerini tutmuyor.

İnsanlara sorunları ifade edersen senden kaçarlar, ama onlara benzersen sen açmadan onlar sana açarlar, insanlar sürekli bir şeylerden şikayetçi olan sorunları olan insanlarla muhatap olmayı sevmezler,

A sosyal konusuna gelecek olursam ya kendin olup a sosyal olacaksın, Ya'da sorunlarını kendi içinde yaşayıp hiç kimseye belli etmeyip kendin başa çıkacaksın ve daha sonrasında Onlar'dan biriymiş gibi olacaksın, işte o zaman senden önce seni arayıp sorarlar hatta bir ortama dahi. Davet ederler.

Yani kısaca insanlarla konuşmak istiyorsan negatif olma pozitif olmaya çalış her zaman onların gözünde.
Ne yapacağımı bilmiyorum ki. Kendi içime atmaktan başka bi şey olmuyor. Açanlar bile işim var diye hemen tersliyor.
Çağırılmadığın yere gitme, istenmediğin yerde bulunma. Neden kendini insanlara yamamaya çalışıyorsun?
Ev gezmesine asla gitmem. Özel olarak davet edecekler beni. İstendiğimi hissettiğim zaman gidiyorum.
İnsanları gecenin kaçında aradında küstürttün kendine?
Gün içinde arıyorum.
Beni gecenin yarısı birisi "yalnızım, dertlerimi dinle" diye arasa ben konuşmayı keserdim açıkçası.
Kendileri diyor zaten dertlerini bana anlat diye. Gece yarısı aramam kimseyi.
 
Dostum öncelikle herkesin şunu kabullenmesi gerekiyor eğer bir kişiyle ortak bir noktada kesişmiyorsanız (mesela benzer müzik türlerini sevmek, benzer filmlere veya oyunlara ilgi duymak) o kişiyi ne kadar çok severseniz sevin bir süre sonra konuşmanız şu olacak:
-Kanka nasılsın.
+İyidir sen.
-İyi.
Çevrenizde sizinle benzer ilgi alanları olan kişiler edinin ve onlarla konuşun bir anda en yakın arkadaş olmayı beklemeyin aradan zaten 2-3 ay geçtiğinde var olan her olayda ve başınıza gelen her şeyde konuşuyor olacaksınız. Bu kişilere ilk aylarda başınıza gelen kötü şeyleri veya kötü anılarınızı anlatmayın çünkü hem daha yeni yeni tanıştığınız için ne derece güvenilir biri olduğu kim olursa olsun çok net değildir hem de eminim yeni tanıştığınız bir kişi sizin sorunlarınız üzerine çok düşmez "öyle mi olmuş ya çok üzüldüm." falan der maksimum ayrıca bir sanal arkadaş edinip dertlerinizi ona anlatabilirsiniz benim zamanında öyle bir arkadaşım vardı.
Abinizle olan olaya gelirsek abinizin arkadaş grubu içerisinde siz varken rahat olamaz ve dolayısıyla eğlenemez ve yüksek ihtimalle bu nedenle sizi ekti "gelme" demesi daha uygun olurmuş ancak ısrar edeceğini falan düşünmüş olabilirler. Kendinizi üzmenize gerek yok herkesin dönem dönem başına gelebilecek şeyler sadece üzerine teoriler kurup olayı daha derine çekmeyin derim.
 
Asıl yere gelecek olursam: Ben asosyal biri olmayı düşünüyorum. Ruhsuz, donuk gibi bir insan olmak istiyorum. En azından kendimi üzmem. Böylesi daha iyi olur mu? Asıl kısım burası.

Yaşadıkların kötü dostum ama bundan güç olupta asosyal olma. Hayatta umursamaz olmayı öğrenmek zorundasın. Öncelikle kendini tanı. İnsanların seni neden istemediğini bulmaya çalış. İnsanlar genelde mızmız insanları sevmezler. O insanların yanında çok dertlerini anlatıyorsan artık anlatma. İnsanların dediğine de genel olarak inanma çünkü insanlar genelde iyi şeyler söyler ama iyi şeyler yapmazlar. Eğer sorun sendeyse bunları düzeltmeye bak, biraz sır küpü olmak kimseye zarar vermez. Sorun sende değilse seni istememelerini umursama. Tek başına eğlenmeyi öğren ama içine kapanarak, asosyalleşerek değil. Her daim sosyalliğe hazır olacak şekilde. Yolun açık olsun.
 

Yeni konular

Geri
Yukarı