İnsanlar benimle konuşmuyor

Merhaba,

İnsanları belli bir süre boyunca sürekli aradım. Anlatmak isterim: 7 yıldır psikiyatri tedavisi görmekteyim. 33 gün hastanede yattım. Herkes benimle ilgilendi falan. Tabii bu hastaneye yatma olayı 4 yıl önce oldu. Bana destek çıkan çok oldu. Ama hayat zorluklarıma değil; sadece "geçmiş olsun" demeye geldiler. Bu beni mutlu etti. Ondan sonra ben insanları sürekli aramaya başladım.

Herkes, bana her zaman "beni istediğin zaman arayabilirsin. Benim açımdan hiçbir problem olmaz. Ben sana yardımcı olurum." tarzı ifadeler kullandılar. Bende aradım sordum derdimi anlattım. Sonra yavaş yavaş benimle konuşmayı kestiler. Neden diye suratına soruyorum benim aradığım telefonu açmıyorsun dediğim zaman bana işim vardı unuttum hesabında bahaneler uydurdular.

Bugün çoğu kişiyi tek tek aradım. Acaba bana cevap verecek mi diye. Anladım ki açan yok. Her zaman yardımcı oluruz diyen yanımda kalmadı. Evet, bende de var suç. Sürekli aramak benim hatam ama "istediğin zaman" cümlesini kullandıkları zaman aklıma geliyor ve bu yüzden arıyorum. Kendi içimi sürekli dökmek istiyorum. Bir de hayatımda bir şey değişmediği için aynı konular tekrarlama şeklinde geliyor.

Yeni bir insanla tanışıyorum. Bir ara buluşuruz diye arıyorum. Aradım, cevap yok; mesaj attım, görüldü attı. Daha dün tanıştık ama hiçbir şey demiyor. Aynı yere denk geldik bir ortamda suratıma bile bakmadı. Beni tanımıyor, etmiyor. Ben daha ne yapayım?

Köydeki kendi akranlarım ve köydeki bizden büyük abilerimiz grup kurmuş. Ben şüphelendim kesin bir şeyler yapıyorlar diye. Sonra baktım ki ben hariç grupta herkes var. Hepsinin ortasında benim ne hatam var diye sorduğum zaman "bize bir şey yapmadın. Sıkıntı yok." diyorlar ama gel gelelim yine de gruba almadılar. Çok dışlanıyorum. Köyün gençleri bir arada ve sadece ben yokum. Dediğim gibi umursayan yok beni. Burada benim hatam yok. Madem hepiniz bir araya geleceksiniz beni niye almadınız?

Başka bir olayda ise 3 kişi ve abim var, gezmeye gidecekler. Bende gelmek istiyorum dedim. Tamam gel dediler. Yukarı çıkıp hazırlandım ve aşağıya indiğim zaman gitmişler. Üzülüyorum böyle olaylara. Daha bunlar bir kısmı; dahası var da bu kadarını anlatayım.

Asıl yere gelecek olursam: Ben asosyal biri olmayı düşünüyorum. Ruhsuz, donuk gibi bir insan olmak istiyorum. En azından kendimi üzmem. Böylesi daha iyi olur mu? Asıl kısım burası.

Asosyal olmak her yönden kötüdür.

ab0000 dedi:

Asosyal olmak her yönden kötüdür.

Genişletmek için tıkla...

Peki neden?

The Tribal Chief dedi:

Peki neden?

Genişletmek için tıkla...

A sosyallik iyi birşey değil insan doğası gereği sohbet etmek, başka insanlarla iletişim kurmalıdır yoksa ya delirir yada aptal olur.

Anladığım kadarıyla insanların üzerine çok gidiyorsun. Çok fazla ilgi bekliyorsun. Çevrende dört dönsünler istiyorsun. Bu hiç bir zaman gerçekleşmez.
Çağırılmadığın yere gitme, istenmediğin yerde bulunma. Neden kendini insanlara yamamaya çalışıyorsun?

The Tribal Chief dedi:

Peki neden?

Genişletmek için tıkla...

Yanlızlık bütün derdinizin içinizde kalması demek. Anlatacak dertleşecek biri olması güzel bir şey. Muhabbet edecek biri olması bile insanı rahatlatıyor.

İnsanlara sorunları ifade edersen senden kaçarlar, ama onlara benzersen sen açmadan onlar seni arayıp sorarlar, insanlar sürekli birşeylerden şikayetçi olan sorunları olan insanlarla muhatap olmayı sevmezler,

A sosyal konusuna gelecek olursam ya kendin olup a sosyal olacaksın, Ya'da sorunlarını kendi içinde yaşayıp hiç kimseye belli etmeyip kendin başa çıkacaksın ve daha sonrasında Onlar'dan biriymiş gibi olacaksın, işte o zaman senden önce seni arayıp sorarlar hatta bir ortama dahi. Davet ederler.

Yani kısaca insanlarla konuşmak istiyorsan negatif olma pozitif olmaya çalış her zaman onların gözünde.

Ya'da kendi kafa dengini bulmaya çalış a sosyal Olmak'ta belli bir yere kadar, insanlardan ilgi bekleme yapacağin en büyük yanlış olur yapma.

Bence fazla üstlerine düşüp sıkmışsın onları. Herkes her an müsait olamaz veya zamanını sizle geçiremez hocam. Sizi sevmemeleri ile alakalı değil bence.

Sırf kendini üzmemek içinmi asosyal olacaksın? Saçmalama asosyal olmak daha kötü çevrendeki insanlar seni görmezden geliyor diye hayatamı küseceksin cidden? Bu hayatta yaşanacak çok şey varken 2 insan senle buluşmadı veya tanımazlıktan geldi diye kendini üzmen çok saçmalık. Ayrıca her sorunu insanlarda bulmamalısın. Biraz kendi üzerine düş, nasıl bir insanım ne gibi özelliklerim var de, nasıl daha iyi olabilirim diye düşün. Kendine değer ver.

İnsanları gecenin kaçında aradın da küstürttün kendine? Beni gecenin yarısı birisi "yalnızım, dertlerimi dinle" diye arasa ben konuşmayı keserdim açıkçası.