İçimdekileri söylemekten korkmaktan bunaldım

wontagadra

Kilopat
Katılım
13 Nisan 2019
Mesajlar
329
Çözümler
2
Ailem tarafından pasifleştirilerek yetiştirildim. Aman ses çıkarma aman şu olur bu olur diye. Evet söyledikleri tehlikeli olan durumlardan kurtuldum belki de ama bu bana uzun vadede çok zarar verdi. İçime atmaktan bunaldım ve benliğimi hiçe saydım yıllarca. Kendimi savunmam gereken yerlerde sesimi çıkaramıyorum ve kavga çıkmasından kavga etmekten çok korkuyorum. Öz güvenli biriyim öz güvenimi farklı noktalarda geliştirdim aslında ama içimdeki bu pasifleşme ve eziklik duygusu bir anda vuruyor bazen ve tüm öz güvenimi uzun vadede sürecek şekilde sıfırlıyor. Ne kadar bunalsam da kendimi değiştirme evresinde vazgeçiyorum. Vazgeçme sebebim ya kavga etmem gerekirse ve sicilime bir şey işlerse. İnsanlar beni efendi birisi olarak biliyor kendimi tanıttığım profilden dışarı çıkmasam mı acaba düşüncesi sürekli batıyor. Laf sokmaktan, kavga etmekten, dik yürümekten utanıp sıkılıyorum. İnsanlar da bu durumumu fark edince saf sanıp kullanmaya çalışıyor zaten ama önce davranıp izin vermiyorum artık. Bu öğretilmiş davranışları ne kadar aşmaya çalışsam da bir noktada dediğim gibi sıfırlanıyorum işte ne yapmalıyım?
 
Ailem tarafından pasifleştirilerek yetiştirildim. Aman ses çıkarma aman şu olur bu olur diye. Evet söyledikleri tehlikeli olan durumlardan kurtuldum belki de ama bu bana uzun vadede çok zarar verdi. İçime atmaktan bunaldım ve benliğimi hiçe saydım yıllarca. Kendimi savunmam gereken yerlerde sesimi çıkaramıyorum ve kavga çıkmasından kavga etmekten çok korkuyorum. Öz güvenli biriyim öz güvenimi farklı noktalarda geliştirdim aslında ama içimdeki bu pasifleşme ve eziklik duygusu bir anda vuruyor bazen ve tüm öz güvenimi uzun vadede sürecek şekilde sıfırlıyor. Ne kadar bunalsam da kendimi değiştirme evresinde vazgeçiyorum. Vazgeçme sebebim ya kavga etmem gerekirse ve sicilime bir şey işlerse. İnsanlar beni efendi birisi olarak biliyor kendimi tanıttığım profilden dışarı çıkmasam mı acaba düşüncesi sürekli batıyor. Laf sokmaktan, kavga etmekten, dik yürümekten utanıp sıkılıyorum. İnsanlar da bu durumumu fark edince saf sanıp kullanmaya çalışıyor zaten ama önce davranıp izin vermiyorum artık. Bu öğretilmiş davranışları ne kadar aşmaya çalışsam da bir noktada dediğim gibi sıfırlanıyorum işte ne yapmalıyım?

Yaşadıklarınızı ben de yaşadım ama o sorun bende bayağı bir azaldı. Bilmiyorum alakası var mı ama OKB ve sosyal anksiyete için doktora gittiğimde antidepresan ilaç yazmıştı düzenli kullandıktan sonra bu sorunları daha az yaşamaya başladım. Bir de düzenli spor yapıyorum belki onun da etkisi vardır.
 
İçimdekileri söylemekten korkmaktan derken ideolojik anlamda mı yoksa insanlar hakkında mı?
İnsanlar hakkında.

Yaşadıklarınızı ben de yaşadım ama o sorun bende bayağı bir azaldı. Bilmiyorum alakası var mı ama OKB ve sosyal anksiyete için doktora gittiğimde antidepresan ilaç yazmıştı düzenli kullandıktan sonra bu sorunları daha az yaşamaya başladım. Bir de düzenli spor yapıyorum belki onun da etkisi vardır.
Aslında aşırı düşünme de var bende bundan dolayı da kafamda çok fazla senaryo üretip kendimi yoruyorum ve korkutuyorum. Şey gibi ya aslında hani küçüklüğümüzde karanlıkta uyurken eşyaları canavara, cine, kötü şeylere benzetip kendimizi korkuturduk ya bu düşüncelerde de fazla düşündükçe korkunç şeylere benzetip kendimizi hem korkutuyoruz hem de uzun vadede yoruyoruz aslında.
 
Ailem tarafından pasifleştirilerek yetiştirildim. Aman ses çıkarma aman şu olur bu olur diye. Evet söyledikleri tehlikeli olan durumlardan kurtuldum belki de ama bu bana uzun vadede çok zarar verdi. İçime atmaktan bunaldım ve benliğimi hiçe saydım yıllarca. Kendimi savunmam gereken yerlerde sesimi çıkaramıyorum ve kavga çıkmasından kavga etmekten çok korkuyorum. Öz güvenli biriyim öz güvenimi farklı noktalarda geliştirdim aslında ama içimdeki bu pasifleşme ve eziklik duygusu bir anda vuruyor bazen ve tüm öz güvenimi uzun vadede sürecek şekilde sıfırlıyor. Ne kadar bunalsam da kendimi değiştirme evresinde vazgeçiyorum. Vazgeçme sebebim ya kavga etmem gerekirse ve sicilime bir şey işlerse. İnsanlar beni efendi birisi olarak biliyor kendimi tanıttığım profilden dışarı çıkmasam mı acaba düşüncesi sürekli batıyor. Laf sokmaktan, kavga etmekten, dik yürümekten utanıp sıkılıyorum. İnsanlar da bu durumumu fark edince saf sanıp kullanmaya çalışıyor zaten ama önce davranıp izin vermiyorum artık. Bu öğretilmiş davranışları ne kadar aşmaya çalışsam da bir noktada dediğim gibi sıfırlanıyorum işte ne yapmalıyım?

Öncelikle laf sokmak, kavga etmek, dik yürümek bunları yapmamak özgüvensizlik değildir sadece geleceğin hakkında endişelenmek ve bu yüzden iyi bir insan olmaktır. Ancak bu her durumu sindirip içine atacağın anlamına gelmiyor. Emin ol bu travmalara sebep olabiliyor. İnsanların seni kullanmasınada izin verme. Tahminimce liseye gidiyorsun ve eğer insanların seni rahatsız ettiğini görürsen öğretmenlerine söylemelisin.
 
Öncelikle laf sokmak, kavga etmek, dik yürümek bunları yapmamak özgüvensizlik değildir sadece geleceğin hakkında endişelenmek ve bu yüzden iyi bir insan olmaktır. Ancak bu her durumu sindirip içine atacağın anlamına gelmiyor. Emin ol bu travmalara sebep olabiliyor. İnsanların seni kullanmasınada izin verme. Tahminimce liseye gidiyorsun ve eğer insanların seni rahatsız ettiğini görürsen öğretmenlerine söylemelisin.
20 yaşındayım dostum.
 
Yani kavga etmenin bir mahareti yok özellikle günümüz türkiyesinde herkeste bir bıçak, silah birini öldürmek ve yaralamak çok basite indi, saygılı gözükmek ülkemizde eziklik olarak algılanıyor ama ileride yurt dışına açılırsan insanların çoğunun sen gibi olduğunu görünce daha rahat bir yaşam sürersin. Pasifleştirilerek yaşamayı bilirim ancak bunu kavga, karşı çıkmak olarak değil de (garip tiplere bulaşmamanı sağlar bana göre iyi) seviyeli ortamlarda bilgi birikimi ve özgüven olarak çıkartmak çok faydalı oluyor ben o şekilde yendim. Veya serseri tipler değil de normal bir ortamda egoist insanları susturmak da keyifli oluyor :d
 
Yani kavga etmenin bir mahareti yok özellikle günümüz türkiyesinde herkeste bir bıçak, silah birini öldürmek ve yaralamak çok basite indi, saygılı gözükmek ülkemizde eziklik olarak algılanıyor ama ileride yurt dışına açılırsan insanların çoğunun sen gibi olduğunu görünce daha rahat bir yaşam sürersin. Pasifleştirilerek yaşamayı bilirim ancak bunu kavga, karşı çıkmak olarak değil de (garip tiplere bulaşmamanı sağlar bana göre iyi) seviyeli ortamlarda bilgi birikimi ve özgüven olarak çıkartmak çok faydalı oluyor ben o şekilde yendim. Veya serseri tipler değil de normal bir ortamda egoist insanları susturmak da keyifli oluyor :d
Hocam katılıyor ama son söyledğinizde de devreye laf sokmak dahil oluyor.
 
Ben doğal insanların yaşadığı birçok sorunu kendisinde olmadığını keşfettim. aslında insanın kendini ezik, güvensiz vs tanımlaması diğer insanların farklı oluşundan kaynaklı. teşbihte hata olmaz fakat bir insanın nasıl olması gerektiğinin default durumu nedir? bunun cevabı yoktur yani hapse girme tehlikesi olmadığı sürece (bunu bypass ettiği sürece) her insan istediği gibi olabilir. "saf" tanımlaması kötü insanın iyi insanı farklı görmesinden kaynaklıdır. o sizin üzerinizde planlar kuruyor ama siz kurmuyor veya kuramıyorsunuz peki insanın fabrika ayarı ne? bu çok temel bir konuya gider yani aklın ve zekanın hayvanlardan farklı olarak kullanılması.. doğal insan bunun minumum düzeyde başarabiliyor fakat full zihinsel bir insan akla hayale gelmeyecek her türlü kötülügü yapabilir.
 

Technopat Haberler

Geri
Yukarı