Arkadaş olduğum kimse yok

Ahmet40218

Centipat
Katılım
12 Temmuz 2022
Mesajlar
160
Daha fazla  
Cinsiyet
Erkek
16 yaşındayım gün içinde hayatım bilgisayar başında geçiyor gerçek hayatta hiç arkadaşım yok 4 yıldır hiçbir şey değişmeden internette dolaşıyorum. Şu an kendimi geliştirdiğim alanda para kazanıyorum. 3 4 yıldır Tanıdığım sanal arkadaşlarım var onlarla konuşuyorum ancak Onlarında yüzünü sesini hiç bilmiyorum. Ama böyle internette bir kızla konuşuyorum direkt evlilik hayalleri kuruyorum ya da bir erkek oluyor yıllardır konuştuğum onunla gezip eğlendiğimi beraber yan yana oturup iş yaptığımızı sohbet ettiğimizi düşünüyorum. Ya da işte YouTube sosyal medya algoritmaları vb. kendi ilgili olduğumuz alanlar hakkında yanımda oturuyormuşçasına konuşuyorum ve 1 2 saat boyunca böyle konuşuyorum. Dışarıdan biri görünce artık garipsiyor çünkü dışarı çıktığımdada sanki yanımda kadın ya da evlendiğim sevgili olduğum anlaştığım bir kız var onunla el tutuşuyorum ancak yanımda biri yok sadece hayal dünyamda orada biri var. Zamanında ağır işte fırında çalışıyorum 10 saat ekmek DOS'e getir götür yap orada da uzaktaki boş duvara göz kırpıyordum orada biri var ya da kendi kendime şakalar yapıp kendi sorduğum sorulara cevap veriyordum. Ve bu 10 saat boyunca sürüyordu fırından çıktığımda kafam düşünmekten Cıbıl cıbıl olmuştu artık.

Şu andada gerçek dünyada gibi hissetmiyorum çünkü tanıdığım arkadaş olduğum kimse yok. Sadece ailem var. Ve aileme şu ana kadar hiç konuşmadım kendi düşüncelerimi söylemedim onlar ne derse yaptım Kariyer seçimlerimde de istemesem bile ailem olduğu için Onlara onay verdim. Anne babamdan en küçük azar işitince ağlamaya başlıyorum yıllardır böyleyim aileme karşı bir şey demiyorum Kendimi bu şekilde daha entelektüel ve Hayalperest biri olarak görüyorum ama artık açılmak istiyorum dışarıda insanları görünce Kendime kızıyorum. Oturduğum yerde para için bütün hayatımı bıraktığıma ne yapabilirim?
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Zamanında ağır işte fırında çalışıyorum 10 saat ekmek DOS'e getir götür yap orada da uzaktaki boş duvara göz kırpıyordum orada biri var ya da kendi kendime şakalar yapıp kendi sorduğum sorulara cevap veriyordum.

Bir psikiyatriste görün kardeşim durum vahim gibi.
 
Bir psikiyatriste görün kardeşim durum vahim gibi.
Hiç bilemiyorum yıllardır böyleyim dayanılmaz bişey görünmüştüm zaten psikologa anlatmıştım ancak çokta bi çözüme ulaşamadık Yani az çok geçmişti ancak şimdi tekrar başladı psikolog iyi gelmişti
 
Hiç bilemiyorum yıllardır böyleyim dayanılmaz bir şey görünmüştüm zaten psikologa anlatmıştım ancak çok da bir çözüme ulaşamadık yani az çok geçmişti ancak şimdi tekrar başladı psikolog iyi gelmişti.

Psikolog değil psikiyatriste görünün bir de ikisi farklı.
 
Arkadaşın dediklerinin hangisinden psikologun yeterli olmayacağını, psikiyatrinin zorunlu olduğunu çıkardınız? Söyleyin, biz de bilelim.

Çözüme ulaşamadık demiş psikolog ile belki bir psikiyatr yardımcı olabilir diye dedim ayrıca zorunlu olduğunu da söylemedim isterse gitmesin.

Çok da bir çözüme ulaşamadık.

Arkadaş çok hızlı duygusal değişimler yaşıyor(birisi bana bağırsa oturup ağlamam mesela)/kendi kendine konuşuyor sanki birisi daha varmış yanında gibi normal bulmuyorum bunu.

Konu metnine bakarsanız cümleler birbirini tutmuyor bir uyumsuzluk var yazdıklarında biraz öznel olacak ama dikkati yerinde olan bir insan böyle bir metin yazmaz diyebilirim.
 
Son düzenleme:
Çözüme ulaşamadık demiş psikolog ile belki bir psikiyatr yardımcı olabilir diye dedim ayrıca zorunlu olduğunu da söylemedim isterse gitmesin.



Ayrıca arkadaş çok hızlı duygusal değişimler yaşıyor anladığım kadarı ile normal bulmuyorum bunu.
Psikoterapi görüyorum yanlış yazmışım

Küçükken ağır bir travma yaşadın mı?
Aile içinde kavgalar oluyordu yani ben sessiz olduğumda öyle dövülmedim 2 3 tokat falan vurulmuştur. onun dışında Ailem küçüğüm diye hatama bağırdılar yapma dediler yani küçüklüğümde bunlar oluyordu ve dedikodular kulağımın dibinde konuşuluyordu bende gitgide insanlardan soğumaya başladım
 

Yeni konular

Geri
Yukarı