Çok şey isteyip hiçbir şey yapmamak

Katılım
25 Ocak 2018
Mesajlar
716
Ne olur bu yazıyı vaktiniz varsa ve kendinizi belirli bir olgunluk seviyesine ulaştıysanız okuyun. Kimsenin vaktini çalmak ve gereksiz mesajlara vakit harcamak istemiyorum.

19 yaşındayım. 2 yıl önce üniversiteyi kazanıp gitmedim. Ağustos ayından beri sınava çalışıyordum. Bu süreçte yaşadıklarımdan bahsedeceğim kısa bir şekilde.

En başında her şey güzeldi. Aldatan kız arkadaşımı unutmuştum, yeni YouTube kanalı açmıştım ve ders içerikleri çekiyordum. Çok az da olsa bir kitlem vardı ve insanlara çokça tavsiye verirdim, beni dinler ve uyarlardı. Discord gruplarında beni tanırlardı, yalnız hissetmezdim. Dershaneye giderdim ve sosyal ilişkilerim iyiydi. Ardından her şey dışkıya sarmaya başladı...

Önce dershane hocam beni kovdu ukalalığım yüzünden. Ekim ayında yaşandı bu. Sonraki 1 ay çalıştım fakat Aralık ayında hiç çalışmadım, çalışamadım. İnsanlardan kendimi izole etmiştim bir nevi. Ocak başı her şey yeniden başlıyor diyerek sınava tekrar sarıldım derken 10 Ocak'ta dayım vefat etti. Her hafta birkaç kez yüzünü gördüğüm insan kaybolmuştu aniden. O sırada gözlerimden damlayan yaşlar şimdi damlıyor, dayanamıyorum. Anlatmaya devam ediyorum.

Dayımın vefatından sonra birkaç hafta toparlanamadım, derse dönemedim. Ocak ayının başından itibaren konuştuğum zeki bir kız vardı. O sırada ve ileride yaşanan olaylarda yanımda hep o vardı. Birazdan değineceğim bu kısma.

Şubat başı gibi çalışmaya tekrar asıldım, zihnimi meşgul etmem gerekiyordu, susmuyordu. Sonra deprem oldu, 2. dönem konularının kaldırıldığı söylendi. Limit, türev ve integral konularına o zamana kadar yaklaşık 200-300 saat harcamıştım. En çok çalıştığım kısım oydu. Tamam bir şekilde hallederim dedim ve devam ettim çalışmaya. O sıralar çalışmaya arkadaşımın evine gidiyordum ve kardeşi pek olgun değildi. Onlara gitmeden önce günde 10-12 saat ders çalışabilirken oraya gittiğimde 5 saatin üstüne çıkamıyordum. Bu 7 Mart'a kadar devam etti.

7 Mart'ta anneannem kanserden vefat etti. Bu daha yıkıcıydı benim için. Her gün insanların gözündeki acıyı ve kendi çektiğim acıyı görünce dayanılamaz hale geliyordu. Arkadaşımın yanına gitmeyi bıraktım. Ailemle konuşmayı bıraktım. Sadece sevgilim ile konuşuyordum telefonda ve yalnızlığımı gideren yegane kişi oydu. Bu süreçte ona daha da bağlandım, onsuz yapamaz hale geldim.

Nisan başı tekrar çalışmalara başladım. Çok az saatler çalışıyordum ve nisan ayı böyle geçti, hiçbir olayı yoktu.

Mayıs ayı yalnızlığım katlanılamaz hale gelmişti. Psikiyatriye gittim ve 5 dakika konuşmadan ilaç yazdı. Kendimi iğrenç hissediyordum. Yalnızlığımı ilaçla çözmeye çalıştığı için çok sinirliydim. Sonraki günlerde sevgilim hastaneye kaldırıldı 1 hafta boyunca ve hastaneye kaldırılmadan 2 gün önce ayrılmıştık. Sağlık durumu için kardeşi ile konuşuyordum. Hastaneden çıktıktan sonra ilişkimizi devam ettirme kararı aldık.

Derken hazirana girdik. Sevgilimle 3 gün önce ayrıldık ve bu sefer gerçekten düzelmeyecek gibi. Sınav kaygısı, sevgilimle ayrılmış olmam, hayatımdan birkaç insanın eksilmesi, arkadaşlarımla ve ailemle ilişkilerimin sıçması beni bitiriyor, bunaltıyor. Tek yapmam gereken 7 gün tamamen sınava çalışmak ve bitip gitmesi. Sonrasında hayatımı yeniden kazanmaya çalışacağım fakat o gücü kendimde bulamıyorum. Yaz tatilinde yapmak istediğim ve gerçekleştirmek için saatlerce çabalayacağım çok proje var fakat şu an hiçbir şey yapmıyorum, yapamıyorum.

Ne olur bana disiplinli ol, motivasyona ne gerek var; sana kız mı yok; herkes bir gün ölecek gibi cümlelerle gelmeyin. Tavsiyelerinizi ve siz olsaydınız ne yapardınız kısmını merak ediyorum. Şimdiden teşekkür ederim.
 
Her şey sınavla olmuyor ki hayatını neden buna bağladın ben senin yerinde olsam 2 yılımı çöpe atmazdım onun yerine işe girerdim bir süre kasiyerlik falan yapardım.

İşe gir para biriktir work and travel falan bak.

O sırada birkaç ay çalıştım. Üniversiteme devam ettim online olarak fakat şehir değiştirmemeye karar verdim. İstanbul'dan güzel şehir olduğunu düşünmüyorum. Bu yüzden kalmaya devam etmek istedim.

Dolar bu seviyedeyken ve ülkenin ekonomisi gittikçe kötüleşirken aylar, yıllar bulur o parayı biriktirmem. Çok genel ve kulaktan duyma tavsiyen için teşekkürler, uygulamayacağım.
 
Ne olur bu yazıyı vaktiniz varsa ve kendinizi belirli bir olgunluk seviyesine ulaştıysanız okuyun. Kimsenin vaktini çalmak ve gereksiz mesajlara vakit harcamak istemiyorum.

19 yaşındayım. 2 yıl önce üniversiteyi kazanıp gitmedim. Ağustos ayından beri sınava çalışıyordum. Bu süreçte yaşadıklarımdan bahsedeceğim kısa bir şekilde.

En başında her şey güzeldi. Aldatan kız arkadaşımı unutmuştum, yeni YouTube kanalı açmıştım ve ders içerikleri çekiyordum. Çok az da olsa bir kitlem vardı ve insanlara çokça tavsiye verirdim, beni dinler ve uyarlardı. Discord gruplarında beni tanırlardı, yalnız hissetmezdim. Dershaneye giderdim ve sosyal ilişkilerim iyiydi. Ardından her şey dışkıya sarmaya başladı...

Önce dershane hocam beni kovdu ukalalığım yüzünden. Ekim ayında yaşandı bu. Sonraki 1 ay çalıştım fakat aralık ayında hiç çalışmadım, çalışamadım. İnsanlardan kendimi izole etmiştim bir nevi. Ocak başı her şey yeniden başlıyor diyerek sınava tekrar sarıldım derken 10 Ocak'ta dayım vefat etti. Her hafta birkaç kez yüzünü gördüğüm insan kaybolmuştu aniden. O sırada gözlerimden damlayan yaşlar şimdi damlıyor, dayanamıyorum. Anlatmaya devam ediyorum.

Dayımın vefatından sonra birkaç hafta toparlanamadım, derse dönemedim. Ocak ayının başından itibaren konuştuğum zeki bir kız vardı. O sırada ve ileride yaşanan olaylarda yanımda hep o vardı. Birazdan değineceğim bu kısma.

Şubat başı gibi çalışmaya tekrar asıldım, zihnimi meşgul etmem gerekiyordu, susmuyordu. Sonra deprem oldu, 2. dönem konularının kaldırıldığı söylendi. Limit, türev ve integral konularına o zamana kadar yaklaşık 200-300 saat harcamıştım. En çok çalıştığım kısım oydu. Tamam bir şekilde hallederim dedim ve devam ettim çalışmaya. O sıralar çalışmaya arkadaşımın evine gidiyordum ve kardeşi pek olgun değildi. Onlara gitmeden önce günde 10-12 saat ders çalışabilirken oraya gittiğimde 5 saatin üstüne çıkamıyordum. Bu 7 Mart'a kadar devam etti.

7 Mart'ta anneannem kanserden vefat etti. Bu daha yıkıcıydı benim için. Her gün insanların gözündeki acıyı ve kendi çektiğim acıyı görünce dayanılamaz hale geliyordu. Arkadaşımın yanına gitmeyi bıraktım. Ailemle konuşmayı bıraktım. Sadece sevgilim ile konuşuyordum telefonda ve yalnızlığımı gideren yegane kişi oydu. Bu süreçte ona daha da bağlandım, onsuz yapamaz hale geldim.

Nisan başı tekrar çalışmalara başladım. Çok az saatler çalışıyordum ve nisan ayı böyle geçti, hiçbir olayı yoktu.

Mayıs ayı yalnızlığım katlanılamaz hale gelmişti. Psikiyatriye gittim ve 5 dakika konuşmadan ilaç yazdı. Kendimi iğrenç hissediyordum. Yalnızlığımı ilaçla çözmeye çalıştığı için çok sinirliydim. Sonraki günlerde sevgilim hastaneye kaldırıldı 1 hafta boyunca ve hastaneye kaldırılmadan 2 gün önce ayrılmıştık. Sağlık durumu için kardeşi ile konuşuyordum. Hastaneden çıktıktan sonra ilişkimizi devam ettirme kararı aldık.

Derken hazirana girdik. Sevgilimle 3 gün önce ayrıldık ve bu sefer gerçekten düzelmeyecek gibi. Sınav kaygısı, sevgilimle ayrılmış olmam, hayatımdan birkaç insanın eksilmesi, arkadaşlarımla ve ailemle ilişkilerimin sıçması beni bitiriyor, bunaltıyor. Tek yapmam gereken 7 gün tamamen sınava çalışmak ve bitip gitmesi. Sonrasında hayatımı yeniden kazanmaya çalışacağım fakat o gücü kendimde bulamıyorum. Yaz tatilinde yapmak istediğim ve gerçekleştirmek için saatlerce çabalayacağım çok proje var fakat şu an hiçbir şey yapmıyorum, yapamıyorum.

Ne olur bana disiplinli ol, motivasyona ne gerek var; sana kız mı yok; herkes bir gün ölecek gibi cümlelerle gelmeyin. Tavsiyelerinizi ve siz olsaydınız ne yapardınız kısmını merak ediyorum. Şimdiden teşekkür ederim.

Öncelikle basın sağ olsun sana şunu derim zorluklar her zaman oluyor yapacak bir şey yok önemli olan yoluna devam etmen bir akrabanin vefat etmesi veya kız arkadasindan ayrilman bunlar hayatın sonu değil elinde olan şeyleri yaparsın olmayanlari düşünmezsin ben senin yerinde olsam ne yapardım bir düşüneyim bir tık duygusuz bir insanım o yüzden yakinlarim da olsa vefatlari beni çok etkilemezdi ben elimde olmayan şeyler için gram uzulmem yapacak bir şeyim yoksa neden uzulerek vakit harcayayim sevgili mevzusuna gelirsek hocam ben cinsel olarak bir şey düşünmüyorum k yüzden sevgili olayına girmedim hiç benim için herhangi bir arkadas fark yok o yüzden hissettiklerini anlayamam ama bak bir tane yakın dostun olur. Bu tarz durumlarda gider onunla dertlesirsin buradaki insanlar yazar geçer yüz yüze teselli almakla sanalda burada içini dökmek aynı şey değil sinav konusunda da o zamanda kasmamistim zaten her şeye olur hallederiz kafasiyla bakıyorum ki bence doğru bakıyorum. Dışarıdan bakınca bir iş zor gibi görünür ama içeri girince her zaman ne kadar kolay olduğunu gördüm o yüzden hiçbir şeyi boş yere kasmam elimden geleni yaparım olmazsa düşünmem elinde olmayan şeyleri dert etmemeni tavsiye ederim.
 
O sırada birkaç ay çalıştım. Üniversiteme devam ettim Online olarak fakat şehir değiştirmemeye karar verdim. İstanbul'dan güzel şehir olduğunu düşünmüyorum. Bu yüzden kalmaya devam etmek istedim.

Dolar bu seviyedeyken ve ülkenin ekonomisi gittikçe kötüleşirken aylar, yıllar bulur o parayı biriktirmem. Çok genel ve kulaktan duyma tavsiyen için teşekkürler, uygulamayacağım.

1.5 yılda toplarsın dokunmayıp biriktirirsen.
 
O sırada birkaç ay çalıştım. Üniversiteme devam ettim Online olarak fakat şehir değiştirmemeye karar verdim. İstanbul'dan güzel şehir olduğunu düşünmüyorum. Bu yüzden kalmaya devam etmek istedim.

Dolar bu seviyedeyken ve ülkenin ekonomisi gittikçe kötüleşirken aylar, yıllar bulur o parayı biriktirmem. Çok genel ve kulaktan duyma tavsiyen için teşekkürler, uygulamayacağım.

Hocam bak yine dediğim yere geliyor doların artması elinde olan bir şey değil sen calismana bakacaksin kasiyerlik falan onermem bu arada ilgini çeken bir işi hobi olarak edin onu öğren ben bilgisayarcida calisiyordum mesela iyi kötü donanım tamirinden anlarım ahşap isciligine sarmıştım kendi paramla malzeme alıp masa falan yapiyordum demir isciligine sardim ocak işini beceremedim onu bu yaz yapacağım mesela matkap vs ne bulursam tamir ediyorum hobi zevk işi neden zevk aliyorsan oraya yonel bilgin yoksa ucundan bir bak hoşuna giderse devam et.
 
Öncelikle basın sağ olsun sana şunu derim zorluklar her zaman oluyor yapacak bir şey yok önemli olan yoluna devam etmen bir akrabanin vefat etmesi veya kız arkadasindan ayrilman bunlar hayatın sonu değil elinde olan şeyleri yaparsın olmayanlari düşünmezsin ben senin yerinde olsam ne yapardım bir düşüneyim bir tık duygusuz bir insanım o yüzden yakinlarim da olsa vefatlari beni çok etkilemezdi ben elimde olmayan şeyler için gram uzulmem yapacak bir şeyim yoksa neden uzulerek vakit harcayayim sevgili mevzusuna gelirsek hocam ben cinsel olarak bir şey düşünmüyorum k yüzden sevgili olayına girmedim hiç benim için herhangi bir arkadas fark yok o yüzden hissettiklerini anlayamam ama bak bir tane yakın dostun olur. Bu tarz durumlarda gider onunla dertlesirsin buradaki insanlar yazar geçer yüz yüze teselli almakla sanalda burada içini dökmek aynı şey değil sinav konusunda da o zamanda kasmamistim zaten her şeye olur hallederiz kafasiyla bakıyorum ki bence doğru bakıyorum. Dışarıdan bakınca bir iş zor gibi görünür ama içeri girince her zaman ne kadar kolay olduğunu gördüm o yüzden hiçbir şeyi boş yere kasmam elimden geleni yaparım olmazsa düşünmem elinde olmayan şeyleri dert etmemeni tavsiye ederim.

Aslında ben de duygusuz sayılabilecek biriydim. Bu yüzden çok olgun sanarlardı beni, belki de gerçekten olgunumdur. Yaşadıklarımdan sonra dayanamaz hale geldim ve şu sıralar her an ağlamak istiyorum. İçimdeki derdi anlatamıyorum. Dün bomboş bir arazide bağırdım birkaç kere, içimdekileri dökmek istedim, kusmak istedim. Fayda etmedi. Çok teşekkür ederim yazdıkların için. Zihnimde yer edinmesini sağlayacağım.
 
Aslında ben de duygusuz sayılabilecek biriydim. Bu yüzden çok olgun sanarlardı beni, belki de gerçekten olgunumdur. Yaşadıklarımdan sonra dayanamaz hale geldim ve şu sıralar her an ağlamak istiyorum. İçimdeki derdi anlatamıyorum. Dün bomboş bir arazide bağırdım birkaç kere, içimdekileri dökmek istedim, kusmak istedim. Fayda etmedi. Çok teşekkür ederim yazdıkların için. Zihnimde yer edinmesini sağlayacağım.

Yerine göre olgunum ama yeri gelince 5 yaşında veletten daha şımarık olabilirim kolay sinirlenirim genelde dalga geçer haldeyimdir ama üzülmem kolay kolay bilemiyorum çok olmadı benzer şeyler yasamistim aynı değil ama gram uzulmedim açıkçası dediğim gibi elinde olmayan şeyleri dert etmek sadece sana zarar verir Türkiye'de taktiği vereyim sana kayıtsız kalıyorsun olaylara olayların ucu seni çok etkilemezse her türlü mutlusun tabii bunu yaparken elinden gelen bir şeyi yapacaksın önce sonra devam.
 
Hocam bak yine dediğim yere geliyor doların artması elinde olan bir şey değil sen calismana bakacaksin kasiyerlik falan onermem bu arada ilgini çeken bir işi hobi olarak edin onu öğren ben bilgisayarcida calisiyordum mesela iyi kötü donanım tamirinden anlarım ahşap isciligine sarmıştım kendi paramla malzeme alıp masa falan yapiyordum demir isciligine sardim ocak işini beceremedim onu bu yaz yapacağım mesela matkap vs ne bulursam tamir ediyorum hobi zevk işi neden zevk aliyorsan oraya yonel bilgin yoksa ucundan bir bak hoşuna giderse devam et.

Benim tek güçlü olduğum yer beynim. Vücudum zayıf, kırılgan fakat zihnim değil. Duygu durumum iğrençleştiği için bu hale geldim, çözüm bulamıyorum. İyi bir yere geleceğim herkes tarafından kesin gözüyle bakılıyor, ben de birkaç ay önce böyle bakardım. Kendime son 1 hafta ve bitecek diyorum. Sonra yaz sevgiline, yap şu istediğin kursu, oku istediğin kitapları ve haklarında yazılar yaz. Telkinlerim işe yaramıyor artık.

Yerine göre olgunum ama yeri gelince 5 yaşında veletten daha şımarık olabilirim kolay sinirlenirim genelde dalga geçer haldeyimdir ama üzülmem kolay kolay.

Bu dediklerinizin aynısı bende de var. Sevgilim gitmeden önce konuşurken artık olgun olmadığını düşünüyorum demişti. Bilmiyordu ki ne kadar samimi olursak o kadar çocukça davranacağımı. Çünkü çocukluğum berbattı. İlkokul ve ortaokulda hep ezildim. Yaş, beden olarak hep en küçüktüm. Beni duygusuz ve umursamaz bir insan yaptı bunlar. Fakat son 6 aydır bu umursamazlığımı ve duygusuzluğumu kaybettim. Aynadan gözlerimin içine bakınca hırs ve nefret dolduğu zamanları hatırlıyorum ve üzülüyorum o anları uzun bir süre yaşayamayacağım için. Bilmiyorum o hırs ve nefreti istemek kötü bir şey mi, değil mi. Tek bildiğim "prime" halime geri dönmek istemem.
 
Benim tek güçlü olduğum yer beynim. Vücudum zayıf, kırılgan fakat zihnim değil. Duygu durumum iğrençleştiği için bu hale geldim, çözüm bulamıyorum. İyi bir yere geleceğim herkes tarafından kesin gözüyle bakılıyor, ben de birkaç ay önce böyle bakardım. Kendime son 1 hafta ve bitecek diyorum. Sonra yaz sevgiline, yap şu istediğin kursu, oku istediğin kitapları ve haklarında yazılar yaz. Telkinlerim işe yaramıyor artık.

Hocam bir kere sen başkalarının dediğini takmayacaksin zayıf noktaya odaklanacaksin o zaman gidip vücudunu geliştirmekle ise başla mesela spor yaparak atlatan arkadaşlar da var galiba son 1 hafta bitecek ne ölmeye gün mü sayıyosun belli değil kafanı dağıtmak ıstıyosan içini doktun işte hobi edin sadece ders calismakla olmaz bu işler hepsini aynı anda yapman lazım neden zevk aliyorsan onu yap orasini bilemem film mi izlersin kitap mi okursun yemek mi yaparsın spor mu yaparsın benim gibi gördüğün her şeye mi atlarsin artık orası sana kalmış ben el işlerinden genel olarak zevk alıyorum mesela hepsine yönelirim geldikce gördükçe ilgimi cekerse devam yoksa salarım her şeyden bir şey bileceksin bir şeyde de her şeyi bileceksin bu dusuncedeyim hem hobi zevk alıyorum hem de kendimi geleceğe hazirliyorum işte var mi daha iyisi.

Benim tek güçlü olduğum yer beynim. Vücudum zayıf, kırılgan fakat zihnim değil. Duygu durumum iğrençleştiği için bu hale geldim, çözüm bulamıyorum. İyi bir yere geleceğim herkes tarafından kesin gözüyle bakılıyor, ben de birkaç ay önce böyle bakardım. Kendime son 1 hafta ve bitecek diyorum. Sonra yaz sevgiline, yap şu istediğin kursu, oku istediğin kitapları ve haklarında yazılar yaz. Telkinlerim işe yaramıyor artık.

Bu dediklerinizin aynısı bende de var. Sevgilim gitmeden önce konuşurken artık olgun olmadığını düşünüyorum demişti. Bilmiyordu ki ne kadar samimi olursak o kadar çocukça davranacağımı. Çünkü çocukluğum berbattı. İlkokul ve ortaokulda hep ezildim. Yaş, beden olarak hep en küçüktüm. Beni duygusuz ve umursamaz bir insan yaptı bunlar. Fakat son 6 aydır bu umursamazlığımı ve duygusuzluğumu kaybettim. Aynadan gözlerimin içine bakınca hırs ve nefret dolduğu zamanları hatırlıyorum ve üzülüyorum o anları uzun bir süre yaşayamayacağım için. Bilmiyorum o hırs ve nefreti istemek kötü bir şey mi, değil mi? Tek bildiğim "Prime" halime geri dönmek istemem.

Seni beğenmeyen insanla senin ne işin var zaten sen niye kendini değiştirmek istiyorsun seni o iki halinle de kabul edecek dogru insanı bulman gerekiyor deme demişsin ama dünyada 8M insan varsa bunun 4M karşı cins kız mi yok sana elbet biri olur.
 

Geri
Yukarı