Arkadaşlar anlamadığım şekilde dışarı çıktığım an ben ben olmuyorum. Biriyle konuşurken kasılarak konusuyorum. Arkadaşlarımı görüyorum konuşmuyorum konuşsam bile kasılarak istediğimi soyleyemiyorum. Birine bir şey diyeceğim bazen diyemiyorum. Komsu geliyor selam veriyorum soru sormuyorum onlarla doğal olamıyorum. Korkuyorum gibi ama bilmiyorum. Okulda vb. insanlara bir şey soracağım olmuyor. Mesela arkadaşım çok yok onlarla samimi sohbet edemiyorum. Arkadaşıma şaka yapacagim olmuyor. Top oynarken mesela istediğimi yapamıyorum rezil olma korkusu mudur nedir baska yerde yapıyorum ama disarida olmuyor. Sanki onu yapsam bir şey olacakmış gibi. Sesimde az değişiyor. Kısaca insanlarla sohbet edemiyorum. Etsem bir şey olacakmış gibi oluyor sakalari yapmiyorum. Soru sormaya korkmuyorum ama olmuyor. Sanki beni yargilayacaklarmis söylediklerimi sorgulayacaklarmis gibi. Fakat bazen normal oluyorum herkesle konuşuyorum kendim oluyorum yazdıklarım hiç olmuyor. Ozguvenimdendir belki de. Neden böyleyim?
Dışarıda normal davranamıyorum
- Konuyu başlatan s7üü
- Başlangıç Tarihi
- Mesaj 3
- Görüntüleme 918
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
Sosyal anksiyeten olabilir. Dışarıda kendin gibi davranınca toplumdan dışlanacağını düşündüğün için ister istemez farklı bir kişiliğe giriyor olabilirsin. Dışarıda rahat edememenin en büyük sebebi sosyal anksiyetedir. Bir psikolog ve birkaç seans ile bunu çözebilirsin. Türkiye'de ve hatta dünyada psikologlara para tuzağıymış gibi bakılıyor. Terapiye gitmek hayatımda verdiğim en iyi karardı. Size de öneririm.
Gideceğim de bu aralar zor.
unifying
Decapat
- Katılım
- 21 Şubat 2023
- Mesajlar
- 143
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
Aynı sorun bende de var. Okul ortamında bir arkadaşım laf attığı zaman, ufak bir şaka yaptığı zaman sadece gülerek karşılık veriyorum, bir şey söyleyeceksem de en fazla 2-3 kelime söylüyorum. Uzun cümle bile kuramıyorum kekelerim, sesim titrer diye. Yaklaşık 5 saniye boyunca söylesem mi söylemesem mi diye düşünüyorum, özgüvenimi topladıktan sonra tam söyleyecekken konu çoktan kapanmış oluyor. Dışardaki insanın bulunduğu her alanda bir yerde otururken, ayakta beklerken elimi ayağımı nereye koyup nasıl bir pozisyonda oturacağımı bile bilemiyorum. Diğer insanlar gibi normal davranmaya çalışıyorum, kendim olmaya çalışıyorum ama sadece otururken bile rahat ve normal gözükebilmek için tüm odağımı ve konsantremi oturma pozisyonuma veriyorum. Hatta otururken nasıl oturmam gerektiğini bilemediğim için başkalarının oturma şekline bile baktığım oluyor biliyor musun. Normal bir şekilde ayakta beklerken de robot gibi durduğumu hissediyorum sanki çok garip bir pozisyonda sabit duruyormuşum gibi. Hele elimi sokacak bi cebim yoksa kendimi daha da rahatsız ve garip hissediyorum ayakta sabit beklerken. Okul ortamında milletin aralarında sürekli rahatça konuştuğunu, sohbet ettiğini, hocalarla şakalaşarak konuştuğunu gördükçe içim içimi yiyor. O kadar çok kendime sinirlenip kendimden nefret ediyorum ki neden ben de bu şekilde olamıyorum diye her gün kendimi kötü hissediyorum. Biliyor musun şu okul ortamında, hatta direkt sosyal hayatımda yapabilmek istediğim tek şey, hani tenefüslerde vs. herkesin önünde öğretmen masasının üstüne oturup birileriyle konuşan, yemek yiyen, akıllı tahtadan arkadaşlarıyla istediği şeyi yapan tipler oluyor ya, o tipler gibi davranabilmek. Veya bi şaka yaptığımda herkesin bana gülmesi. Dediğim şey komik veya gülünç olabilir ama gerçekten o kadar kötü hissediyorum ki diken üstünde hareket etmekten sıkıldım. Yolda yürürken bi kafede veya kahvehanede oturan 3-5 insanın karşısından geçerken elimi nasıl hareket ettireceğimi, nereye bakacağımı, adımlarımı nasıl atacağımı büyük bi odakla düşünerek hareket etmekten bıktım. Herhangi bir ortamda bi kız grubu bana bakarken mimiklerimle ve bakışlarımla nasıl normal ve doğal davranırım da benim hakkımda aralarında konuşup bana gülmezler, benim hakkımda akıllarında değişik düşüncelere sahip olmazlar diye düşünmekten bıktım. Yolda yürürken karşıma tanıdık biri çıktığında selam verip vermemeyi, sesimin nasıl çıkacağını düşünüp rezil olma kaygısına sahip olmaktan bıktım. Geçtim sosyal ilişkileri, sanal ortamda bile sesli konuşurken o kadar utanıp yargılanmaktan korkuyorum ki, sadece "selam" demek için bile 30 saniye cesaretimi toplamaya çalışıyorum. Yani belki de senin hissettiğin bunlar değildir ama sadece yalnız olmadığını ve kötü hissetmemen gerektiğini belirtmek istedim. Umarım en yakın zamanda tüm sorunların düzelir.
Benzer konular
Technopat Haberler
Yeni konular
-
-
-
-
-
-
R5 1600 - MSI A320M Pro-E sisteme 8 bin TL ile güçlendirme önerisi- Batuhan ege
- Mesaj: 0
-
CS 2 için 10.000 TL'ye kadar monitör önerisi- bella ciao
- Mesaj: 3
-
-
GPU sıcak olmamasına rağmen fanlar çok gürültülü çalışıyor- cinar_terim09
- Mesaj: 0
-
-
-
-
