Dışarıda nasıl yalnız kalınır?

Hocam ilk öncelikle merhaba bu kadar yanıt geleceğini tahmin etmiyordum Bursa'da yaşıyorum yazıda belirtmedim ama yalnız olmamın büyük sebebi asosyel ve sosyal anksiyetem olması yeni insanlarla tanısamıyorum bu arada 2 arkadaşımla da 5. sınıfta tanıştık mahallemde arkadaşım yok evimizin önündeki parka 1 kere bile bir arkadaşımla gitmedim dışarıda kafeye oturmam tek dışarı çıkma şeyim internet kafe gitmek ve sırf. Orada yalnız olmamak ıcın zorla bin ısrarla arkadaşlarımı çağırıyorum ve o kadar ısrardan sonra komik duruma düşüyorum çünkü onlar bana gelene kadar 500 tane başka bir şey yapma teklifi alıyorlar yeni insanlarla tanışmaya çok utanıyorum özellikle kız biriyle kasiyer bile olsa kekeliyorum poşet isterken bile, abartmıyorum maalesef hep içime kapanık biriydim spor salonuna yazıldım 3 4 ay önce spor salonuna gitmek için üyelik aldım 1 aylık 2 hafta gittim orada ilgilenmeyen hocalar zaten içime kapanık biriyim rastgele bir şeyler yapıp 2 haftanın sonunda hiçbir şey değişmeden bıraktım gitmeyi ben alıştım hayatım boyunca yalnız olucagımı düşünüyorum benim tek isteğim yalnızlığa alışığım biraz daha alışmak. Teşekkürler.

Anlıyorum seni.

Hocam liseye gitmiyorum maalesef 9 10 da uğradığım zorbalıklardan dolayı ve kötü bir okulumun olma sebebiyle açığa geçtim üniversite hayalim yok babamın yanında çalışacağım.

Ya neyi kafana takıyorsun bende uğradım zorbalığa o kadar olmasa da son senemi YKS'ye çalışmak için açıktan okudum. Zorbalığa uğramayan insanlar sadece zorbalardır eminim ki 3 kişiden 1'i kesinlikle zorbalığa uğramıştır. Açıktan bitir sonra 2 yıllık bir sağlık yaz kendini salma ya çok gençsin. Bende 19 yaşına yarın giriyorum bu arada.
 
Son düzenleme:
Anlıyorum seni.



Ya neyi kafana takıyorsun bende uğradım zorbalığa o kadar olmasa da son senemi YKS'ye çalışmak için açıktan okudum. Zorbalığa uğramayan insanlar sadece zorbalardır eminim ki 3 kişiden 1'i kesinlikle zorbalığa uğramıştır. Açıktan bitir sonra 2 yıllık bir sağlık yaz kendini salma ya çok gençsin. Bende 19 yaşına yarın giriyorum bu arada.
Hocam herkesin mentali değişiyor maalesef ben dayanamadım birsuru arkadaş edinme hayali iyi anılar beklediğim lisede hergun saçma sapan zorbalıklarla uğraştım ve dayanamadım kendimi saldım mı saldım yarın beni nereye götürürse.
 
Hocam ilk öncelikle merhaba bu kadar yanıt geleceğini tahmin etmiyordum Bursa'da yaşıyorum yazıda belirtmedim ama yalnız olmamın büyük sebebi asosyel ve sosyal anksiyetem olması yeni insanlarla tanısamıyorum bu arada 2 arkadaşımla da 5. sınıfta tanıştık mahallemde arkadaşım yok evimizin önündeki parka 1 kere bile bir arkadaşımla gitmedim dışarıda kafeye oturmam tek dışarı çıkma şeyim internet kafe gitmek ve sırf. Orada yalnız olmamak ıcın zorla bin ısrarla arkadaşlarımı çağırıyorum ve o kadar ısrardan sonra komik duruma düşüyorum çünkü onlar bana gelene kadar 500 tane başka bir şey yapma teklifi alıyorlar yeni insanlarla tanışmaya çok utanıyorum özellikle kız biriyle kasiyer bile olsa kekeliyorum poşet isterken bile, abartmıyorum maalesef hep içime kapanık biriydim spor salonuna yazıldım 3 4 ay önce spor salonuna gitmek için üyelik aldım 1 aylık 2 hafta gittim orada ilgilenmeyen hocalar zaten içime kapanık biriyim rastgele bir şeyler yapıp 2 haftanın sonunda hiçbir şey değişmeden bıraktım gitmeyi ben alıştım hayatım boyunca yalnız olucagımı düşünüyorum benim tek isteğim yalnızlığa alışığım biraz daha alışmak. Teşekkürler.

Bu adam aynı ben dostum, hocam ben de sizin gibiyim cidden eğer arkadaşlarınız artık size samimi gelmiyor ise yani zoraki bir şeyler yapıyorlarsa siz aramadan onlar sizi aramıyor ise bence aranıza mesafe koyma zamanınız gelmiştir. Bu arada bence en iyi arkadaş kardeş ve anne baba, benim düşünceme göre tabii onlar da iyi ise çünkü onlar kadar sizi seven biri olmayacaktır. Çıkar ilişkisi çok şu anda, gerçi anne babalar da artık çıkarcı olmaya başladı, benim annem babam özellikle üniversiteye git artık kurtulalım kafasındalar, kardeşim de öyle senden kurtulmak istiyorum diyor. Annem babam artık bakmak istemiyorlar bana ben de sizinle aynı yaştayım 17 yaşım benim de sosyal anksiyetem ve Borderline'ım var ve bana da düzelecekmiş gibi gelmiyor, hayatım benim sorunum sürekli farklı olmam herkesten aslında ailem IQ testi yaptırmaya götürdü, geçen ay Haziran'ın 24'ünde hareketlerimden dolayı zekamın düşük olduğundan şüphelendiler çünkü bazı şeyleri tam anlamıyla kavrayamıyorum. Bir iş verilirken bana affedersiniz mal gibi duruyordum bunun dışında yaşıtlarım gibi olmadığım için garip yaklaşıyorlardı, ailem dahil tüm insanlar fakat çıkan sonuçlara göre ben de dediğim gibi anksiyete ve borderline çıktı, bunun yanında şizofreniye dair hiçbir şey çıkmadı. Genel IQ'um ise 144 çıktı övünmek için yazmıyorum gerçekten zekam yüksek fakat ben kendimi hala salak gibi görüyorum açıkçası ve sizin gibi hiçbir şeyin düzelmeyeceğini düşünüyorum, hala da öyle ama 1 hafta önce bir şey oldu ve harekete geçtim. Hala sosyalleşemedim ama deniyorum, umarım olacak çünkü hayat böyle geçmiyor dostum, daha önce hiç kız arkadaşım olmadı önce bunu deneyeceğim belki olursa diye onun dışında senin gibi keşke benim de 1-2 tane arkadaşım olsaydı ama hiç olmadı, lisede bile 1 tane bile yoktu çünkü herkes garip yaklaşıyordu bana yaşıtlarım gibi olmadığımdan dolayı ve sosyal medya kullanmamamdan dolayı. Lise bitti şu an dediğim gibi bir şeyler deniyorum, üniversite düşünüyorum bu sene mezuna bıraktım çünkü hiç çalışmamıştım, açıkçası bu sene çalışıp üniversiteye gitmeyi düşünüyorum. Acayip uzun yazdım ama insanın bir yerde içini dökmesi gerekiyor, hiç arkadaşım olmadığında dolayı bende forumda geziyorum, açık konuşmak gerekirse birilerine yardım etmek ve konuşmak hoşuma gidiyor sanal da olsa.
 
Hocam herkesin mentali değişiyor maalesef ben dayanamadım bir sürü arkadaş edinme hayali iyi anılar beklediğim lisede her gün saçma sapan zorbalıklarla uğraştım ve dayanamadım kendimi saldım mı saldım yarın beni nereye götürürse.

Bir şekilde bitir liseyi ne şekilde bitirdiğin önemli değil. Sonra da yaz 2 yıllık sağlık önü fena açık 2 yıllıkların.
 
Hocam herkesin mentali değişiyor maalesef ben dayanamadım bir sürü arkadaş edinme hayali iyi anılar beklediğim lisede her gün saçma sapan zorbalıklarla uğraştım ve dayanamadım kendimi saldım mı saldım yarın beni nereye götürürse.

Ben sosyal medya kullanmıyorum ve gereksiz ve çok konuşmadığım için zorbalandım düşünün artık bende isterdim lisede arkadaşım olsun ama hayatım boyunca 1 tane bile arkadaşım olmadı birilerine ayak uydurmak ve aynı kafa yapısında olmak çok zor be gerçekten tek kalmak bir bakıma mantıklı bakalım üniversitede neler olacak onu merak ediyorum.
 
Arkadaşlar burada yalnızlık bla bla diye drama quinlik yapmaya gerek yok. Genel olarak çoğumuz yalnızız. 17 yıllık hayatımda şu an 2 arkadaşım var onların taraflarında benimle çok da yakın arkadaş değiller. Genel olarak yalnız olsam da bazı şeyleri yapmak için birilerini arıyorum yanımda, ama onlar gelmek istemesede ben zorla getirmeye çalışıyorum çünkü dışarıda yalnız olmak çok sıkıcı ama dışarıda da tek olmak alışmam lazım. Birilerini çağırmadan eğlenmeyi nasıl becerebilirim? Teşekkürler.

Yalnız kalmak iyi bir şey değil ömrünü azaltır Amerika'daki araştırmada denendi bu yalnız yaşamayla alakalı.
 
Bu adam aynı ben dostum, hocam ben de sizin gibiyim cidden eğer arkadaşlarınız artık size samimi gelmiyor ise yani zoraki bir şeyler yapıyorlarsa siz aramadan onlar sizi aramıyor ise bence aranıza mesafe koyma zamanınız gelmiştir. Bu arada bence en iyi arkadaş kardeş ve anne baba, benim düşünceme göre tabii onlar da iyi ise çünkü onlar kadar sizi seven biri olmayacaktır. Çıkar ilişkisi çok şu anda, gerçi anne babalar da artık çıkarcı olmaya başladı, benim annem babam özellikle üniversiteye git artık kurtulalım kafasındalar, kardeşim de öyle senden kurtulmak istiyorum diyor. Annem babam artık bakmak istemiyorlar bana ben de sizinle aynı yaştayım 17 yaşım benim de sosyal anksiyetem ve Borderline'ım var ve bana da düzelecekmiş gibi gelmiyor, hayatım benim sorunum sürekli farklı olmam herkesten aslında ailem IQ testi yaptırmaya götürdü, geçen ay Haziran'ın 24'ünde hareketlerimden dolayı zekamın düşük olduğundan şüphelendiler çünkü bazı şeyleri tam anlamıyla kavrayamıyorum. Bir iş verilirken bana affedersiniz mal gibi duruyordum bunun dışında yaşıtlarım gibi olmadığım için garip yaklaşıyorlardı, ailem dahil tüm insanlar fakat çıkan sonuçlara göre ben de dediğim gibi anksiyete ve borderline çıktı, bunun yanında şizofreniye dair hiçbir şey çıkmadı. Genel IQ'um ise 144 çıktı övünmek için yazmıyorum gerçekten zekam yüksek fakat ben kendimi hala salak gibi görüyorum açıkçası ve sizin gibi hiçbir şeyin düzelmeyeceğini düşünüyorum, hala da öyle ama 1 hafta önce bir şey oldu ve harekete geçtim. Hala sosyalleşemedim ama deniyorum, umarım olacak çünkü hayat böyle geçmiyor dostum, daha önce hiç kız arkadaşım olmadı önce bunu deneyeceğim belki olursa diye onun dışında senin gibi keşke benim de 1-2 tane arkadaşım olsaydı ama hiç olmadı, lisede bile 1 tane bile yoktu çünkü herkes garip yaklaşıyordu bana yaşıtlarım gibi olmadığımdan dolayı ve sosyal medya kullanmamamdan dolayı. Lise bitti şu an dediğim gibi bir şeyler deniyorum, üniversite düşünüyorum bu sene mezuna bıraktım çünkü hiç çalışmamıştım, açıkçası bu sene çalışıp üniversiteye gitmeyi düşünüyorum. Acayip uzun yazdım ama insanın bir yerde içini dökmesi gerekiyor, hiç arkadaşım olmadığında dolayı bende forumda geziyorum, açık konuşmak gerekirse birilerine yardım etmek ve konuşmak hoşuma gidiyor sanal da olsa.
Hocam aile konusuna hiç girmek istemiyorum aynı sayılır senin kadar zor durumda yasamasam hiçbiryere ait hissetmiyorum ve şöyle diyim 2 arkadaş konusunda onlar benim en yakın ve tek dostlarım ama onlar için ben sadece. Tanıdık selamlık dost ben yazmazsam hıc yazmazlar aylarca hıc aramaz sormazlar sanaldan arkadaşlık kurmam çünkü pek doğru bulmuyorum yani bunun bir çözümü yok sosyallesmek de istemiyorum sıkıntılarımdan dolayı tek isteğim alışmak.
 
Hocam aile konusuna hiç girmek istemiyorum aynı sayılır senin kadar zor durumda yasamasam hiçbir yere ait hissetmiyorum ve şöyle diyeyim 2 arkadaş konusunda onlar benim en yakın ve tek dostlarım ama onlar için ben sadece. Tanıdık selamlık dost ben yazmazsam hiç yazmazlar aylarca hiç aramaz sormazlar sanaldan arkadaşlık kurmam çünkü pek doğru bulmuyorum yani bunun bir çözümü yok sosyallesmek de istemiyorum sıkıntılarımdan dolayı tek isteğim alışmak.

Yalnız kalmak zor değil sen zorlaştırıyorsun. Yalnız kalmanın kuralı kendine uygun ortamları bulmak, yalnız kalırken bir şeyle ilgilenmek veya kendinle ilgilenebilirsin (düşünmek, falan filan,)
Eğer denize yakın bir bölgede yaşıyorsan dışarı çıkıp sahile yalnızlığı yaşayabilirsin.

Hocam ilk öncelikle merhaba bu kadar yanıt geleceğini tahmin etmiyordum Bursa'da yaşıyorum yazıda belirtmedim ama yalnız olmamın büyük sebebi asosyel ve sosyal anksiyetem olması yeni insanlarla tanısamıyorum bu arada 2 arkadaşımla da 5. sınıfta tanıştık mahallemde arkadaşım yok evimizin önündeki parka 1 kere bile bir arkadaşımla gitmedim dışarıda kafeye oturmam tek dışarı çıkma şeyim internet kafe gitmek ve sırf. Orada yalnız olmamak ıcın zorla bin ısrarla arkadaşlarımı çağırıyorum ve o kadar ısrardan sonra komik duruma düşüyorum çünkü onlar bana gelene kadar 500 tane başka bir şey yapma teklifi alıyorlar yeni insanlarla tanışmaya çok utanıyorum özellikle kız biriyle kasiyer bile olsa kekeliyorum poşet isterken bile, abartmıyorum maalesef hep içime kapanık biriydim spor salonuna yazıldım 3 4 ay önce spor salonuna gitmek için üyelik aldım 1 aylık 2 hafta gittim orada ilgilenmeyen hocalar zaten içime kapanık biriyim rastgele bir şeyler yapıp 2 haftanın sonunda hiçbir şey değişmeden bıraktım gitmeyi ben alıştım hayatım boyunca yalnız olucagımı düşünüyorum benim tek isteğim yalnızlığa alışığım biraz daha alışmak. Teşekkürler.

Önce kendindeki sorunları çözmelisin. Ayrıca utanmamalısın, utanmak yanlıştan kaçındırır hata yaparak ders çıkarmalısın kendine. Öncelikle asosyalliği ve sosyal anksiyeteden kurtulmanın yollarını bulmalısın. Kendinde gördüğün sorunları çözmeye dene 3 ay sonra bambaşka biri olacağının garantisini veriyorum sana sadece kişisel gelişimini tamamla. Anksiyete ve asosyallik zaten arkadaşlık kurmanı engelleyen en büyük sorun. Yalvarırımda kendini yalnızlığa daha fazla itelemeye çalışma.

Bazı insanların düşünceleri şöyle oluyor çok okuyorum, okudumda; "çevrem hep kötüydü, bende yalnız yaşamaya karar verdim." kötüyle başa çıkmayıp, vazgeçersen hep zaten arkadaş olmanın ne anlamı var ki? Ben ortak yaşam alanlarında kalıp bunu görmüş olarakdan söylüyorum, herkesin yatılı kaldığı bir ortamda oda arkadaşlarımı, diğer oda arkadaşlarımı, öbür dairedeki yaşıtlarımı tanımadan iyiyi kötüyü ayırt edemedim, aynı şey sizin içinde geçerli, buna görede bu insanlara nasıl davranacağın konusunda hiç tecrüben olmaz benim olmadı da, bunu sonradan kendim öğrendim çünkü. Bir yaş büyüğün olarak benden sana hayat tecrübelerimdir, herkesin hayat felsefesi var bende öğrendiklerimi kendime uyarladım.
 
Son düzenleme:

Technopat Haberler

Geri
Yukarı