- Katılım
- 1 Temmuz 2020
- Mesajlar
- 1.666
- Çözümler
- 9
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
Arkadaşlar bu konuda herhangi bir yorum alacağımı sanmıyorum. Çünkü birçoğunuzun uzun yazacağımdan dolayı burayı okuyacağını düşünmüyorum.
OKB laneti.
Geçen sene depresif bir dönemimde kendi başıma otururken. Ve boş kaldığımdan kaynaklı gelen bu düşünceler son 1 senedir hayatımı %80'in üzerinde etkiliyor. Çoğu kez intahar etme eşiğine gelsemde bunu kimselere söyleyemiyorum. Bu arada hiçbir zaman intahara kalkışmam muhtemelen çünkü o kadar depresif bir insan değilim. Tek sorun kafamın içi bu illet yüzünden o kadar yoğun ve stresli ki hayati sorumluluklarımı 1 senedir yapamıyorum. Kafamda sivilceler çıkana kadar kendimi zorlaya zorlaya mezun senemde ders çalıştım. Yaşıtlarım rahat rahat çalışırken ben acaba bu günde perişan mı olacağım korkusuyla kendimi yedim bitirdim. Sınava 2 gün kaldı ve benim çalışmalarıma oranla netlerim düşük. Çok yoruldum açıkçası. Psikologlara gittik 1 ay süre atadı ve hiçbir işe yaramadı. Allah razı olsun annem ve bir arkadaşım arkamda.(onlara başını ütülememek için artık anlatmıyorum yaklaşık 1 aydır).ne gelecek planım kaldı ne hevesim. Ama iradem güçlü ve depresif değilim asla olmadım. Belki benim yaşadığım derece yoğun yaşayanlar vardır ve tek olmadığını bilirler. Her deneme sınavına gittiğimde normal öğrenciler gibi "başarılı olacak mıyım" sorusunu sormayı "acaba stres gelecek mi"sorusuna kesinlikle tercih ederdim. Ah benimle aynı seviyede başlayıp beni bu süreçte geçen arkadaşlarımı gördükçe bütün motivasyonum gidiyor. Neyse benden daha kötüleri var. İçimi dökmek istedim. İyi sosyaller dilerim buraya da küçük bir imza atalım.
OKB laneti.
Geçen sene depresif bir dönemimde kendi başıma otururken. Ve boş kaldığımdan kaynaklı gelen bu düşünceler son 1 senedir hayatımı %80'in üzerinde etkiliyor. Çoğu kez intahar etme eşiğine gelsemde bunu kimselere söyleyemiyorum. Bu arada hiçbir zaman intahara kalkışmam muhtemelen çünkü o kadar depresif bir insan değilim. Tek sorun kafamın içi bu illet yüzünden o kadar yoğun ve stresli ki hayati sorumluluklarımı 1 senedir yapamıyorum. Kafamda sivilceler çıkana kadar kendimi zorlaya zorlaya mezun senemde ders çalıştım. Yaşıtlarım rahat rahat çalışırken ben acaba bu günde perişan mı olacağım korkusuyla kendimi yedim bitirdim. Sınava 2 gün kaldı ve benim çalışmalarıma oranla netlerim düşük. Çok yoruldum açıkçası. Psikologlara gittik 1 ay süre atadı ve hiçbir işe yaramadı. Allah razı olsun annem ve bir arkadaşım arkamda.(onlara başını ütülememek için artık anlatmıyorum yaklaşık 1 aydır).ne gelecek planım kaldı ne hevesim. Ama iradem güçlü ve depresif değilim asla olmadım. Belki benim yaşadığım derece yoğun yaşayanlar vardır ve tek olmadığını bilirler. Her deneme sınavına gittiğimde normal öğrenciler gibi "başarılı olacak mıyım" sorusunu sormayı "acaba stres gelecek mi"sorusuna kesinlikle tercih ederdim. Ah benimle aynı seviyede başlayıp beni bu süreçte geçen arkadaşlarımı gördükçe bütün motivasyonum gidiyor. Neyse benden daha kötüleri var. İçimi dökmek istedim. İyi sosyaller dilerim buraya da küçük bir imza atalım.
