Yusufir
Hectopat
- Katılım
- 16 Eylül 2022
- Mesajlar
- 380
- Çözümler
- 2
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
Selamlar. Bunu sadece içimi dökmek ve biraz da olsa birileri ile konuşmak için yazıyorum. Kendimi sevmiyorum hatta ve hatta nefret ediyorum. Davranışlarım, yüzüm kişiliğim, duygularım yani direk kendimi sevmiyorum. Aynaya bakınca kendime kızıyorum sen nasıl bu hale geldin diye soruyorum kendime. Aktivitem yok, arkadaşım 3-5 vardı ama artık yok, neşem keyfim yok. Son zamanlarda artık o kadar yalnız, o kadar keyifsizim ki hani bir şeyin başına otursam boş boş bakıyorum yaptığım şeye karşı. İyi bir abi, iyi bir arkadaş, iyi bir sevgili, iyi bir evlat iyi bir dost. Bunların hiçbiri değilim. İnsanların mutlu olması için her şeyi yapan ama kendisi mutlu olmayan olamayan bir kişiye nasıl dönüştüm. Yani ne bileyim benim için özel en basitinden doğum günümü bile kutlayan 1 kişi yok önceki yıl bir kafeye gidip 1 dilim pasta ve 1 mum ile kendi doğum günümü kendim kutladım. Yani neyi yanlış yapıyorum, neyi yanlış yapıyorum da bu kadar mutsuz, bu kadar kötü, bu kadar yalnız olabiliyorum. Hani bir çözüm bir çıkış yolu olmalı ama nasıl bilmiyorum işte.
Öncelikle kaç yaşındasın bilmiyorum ama, şu da bir gerçek ki, bu hayatta kimse dört dörtlük değil. Bir de hiç arkadaşının olmamasından dert yanmışsın. Hani bir laf var; "Sağlam bir dost, on bin akrabaya bedeldir." diye. Yani, tek bir arkadaşın olsun, varsın gerekirse tüm dünya sana düşman olsun. Benim de birkaç ay öncesine kadar ailemden biri gibi gördüğüm bir kardeşim vardı, çok saçma bir sebep yüzünden, kız sosyal medyaya küstü. Hee, şu an gerçekten güvendiğim 1-2 kişi var, onlar da bana yetiyor. Gerisi hiç umurumda bile değil. Bence sen de öyle olmalısın. Yanında 1-2 kişi bile olsa, onlar sana bir ömür yeter de artar.