Arkadaşlar ben bundan 6 ay önce bir kızla sevgili olmuştum. O zamanlar tabii LGS vardı okul sınavları falan falan derken ben bu kızı buldum. Bu kız gerçekten çok güzeldi ama gerçekten yani çok güzeldi nereden baksanız 18 19 yaşındaki ablalara benziyor. Benim de hiç sevgilim olmamıştı gerçekten denemek istiyordum ama işte kendimi beğenmiyorum çünkü topluluğun çoğu öyle söylüyor ve aklımdan çıkmıyor. Uzun boyluyum aslında 194'üm fiziğim ters üçgen ve basketbolcuyum ama pek etki etmediler. Ben de bu kızla sevgili olmak istedim ve ilk 2 hafta yakınlaşarak konuştuk. 4. haftada sevgili olmuştum ve kızın başka kişilerden de araştırdığıma göre kızın hiç sevgilisi olmamış o güzellikte ve gerçekten saf, utangaç bir kişiliği vardı. Aslında bende de var bu utanıyorum genelde bir kişiyle konuştuğum da ama yapacak bir şey yok. Kızla sevgili olmak istediğimi ilk buluşma teklifi ettim ve onu bekledim çünkü sınavlar vardı. Kabul etti ama daha sonralarında nedenini sordu ve bayağı dara soktu, ben de cevap verdim ne amaçla olduğunu ve onun da bana karşı ilgi duyduğunu söyledi. Sonra sevgili olduk 1 veya 2 ay civarı. Gerçekten güzel bir kızdı ama hayatı da zordu. Ailesi gerçekten "yobaz" kelimesini kapsıyor, dışarı çıkmasına izin vermiyor ve Instagram DM kutularını kontrol ediyor sürekli. Bizde onun başka hesabından yazışıyorduk. Bir gün konuşuyorduk ve annesi bir anda kızı yakaladı ve mesajları gördü. Kız hemen sildi ama adımı görmüştü işte o sıkıntıydı. Sonra kız annesinden tokat yemiş ve "o çocuk kimse ya bulurum ya da ayrılırsın." dedi. Tabii kızda korkuyordu bana bir şey olmaktan. En sonda ayrılmak zorunda kaldık, hem internette hem de fiziksel olarak. Artık konuşmuyorduk, göz göze geldik mi birbirimize bakmıyorduk vs... Ondan ayrıldığım vakit bir şey olmaz dedim ama 1 hafta sonra hasretine yakalandım, vakit geçirdiğimiz günleri özledim kısacası kahroldum ağlamaktan duramıyordum ve en sonun da gerçekten depresyona tekrar düşmüştüm. Öncekini atlatmıştım ailesel bir şeydi düzelmişti ama bunu atlatamamıştım o yıl. LGS için çok iyi hazırlanıyordum denemeler 450 430 arasıydı ve öğretmenlerim takdir ediyordu. Sonra çalışmayı bıraktım ve denemeler 350 gelmeye başlamıştı ve o an gerçekten çökmüştüm. Sonra abime danıştım çünkü bayağı tavsiye vermişti o da bayağı deneyimi vardı bu konuda. Geri düzelmeye başladım denemelerim düzeldi ve sonun da LGS'yi 442 gibi bir puanla bitirdim. Liseye geçtim 3 hafta oldu. Basketbol da beni çok iyi düzeltti ve arkadaşlarımın çoğu ile aynı okuldaydım ve hep dolmuşla sürekli gidip geliyorduk. Bugün dolmuştan erken indim ve kaldırıma çıktım, soluma baktım ve... Onu gördüm. Uzun zamandır yaşadığım depresyon gitmişti ve mutluydum o aklımda bile yoktu ama onu gördüğümde yine aynı duygu başladı. Hasret. Şaşırdık ikimizde şaşırdık ve yaklaşık 10 dakika konuştuk. Onu bugün gördüğümde önceki halinden çok daha güzeldi ve zayıflamıştı. Ben hala aynıydım. Konuştuktan sonra vedalaşıp yolumuza baktık. 2 saat gibi bir sürede bir şey yoktu. Ödev yapıyordum ve bir anda o aklıma geldi. Şu an yazarken bile aklımdan çıkmadı ve kahroluyorum onu çok özlüyorum. Sizce ne yapmalıyım? Ben bu duyguyu tekrar yaşayamam istemiyorum.
görmemiş saymak istiyorum.
