Direkt konuya geçeceğim çünkü cidden moralim çok bozuk akıl alacağım kimsem yok. Hayatım çok kötü geçiyor 15 yaşındayım. Annem ile babam ayrı fakat buna üzülmüyorum okul vakti annemde tatil vakti babamda kalıyorum. Tatil oldu diye babamlara gittim fakat korona muhabbeti var diye geri dönemedim. Babam ders konusunda o kadar sert ki hani şaşırıyorum. Sabah kalkıyorum 10'da yemek falan yiyorum uzaktan ders falan. Oturayım diyorum hemen ders diye bir bağırış oluyor. Hadi ona bir şey demiyorum gereklidir, iyidir. 6'da bıraktım. Oturuyorum takılıyorum ders çalışmıyorum diye kızdılar. Hadi ona da okey yemek yiyoruz adım ders çalışmayan ukala oluyor. Hadi ona da tamam. En yakınımdan darbe yedim. Babamın iş arkadaşı var X kişisi diyeyim. Baya aile üyesi gibi bizim evde kalıyor. Onunda kızı var oda y olsun. Benden büyük. Küçüklüğümden beri onu tanıyorum annemden babamdan daha çok güvendim. Hayatımı emanet ederdim o kadar güveniyordum. Ama bu kız zaman geçtikçe bana nefret dolu davranmaya başladı. Sonra bir sürü olay oldu şimdi anlatamam. Y'nin telefon alması yasaktı çünkü aldığı an biriyle sevgili oluyor. Biraz sosyal bir kızdı. Benimde telefonunu alıyordu kullanıyordu gizli. Bende nasıl bir geri zekalı isem veriyordum. Gece boyu sevgilisiyle konuşuyordu. O kadar ona iyilikler yaptım. Kız telefon faturamı 300TL civarı olana kadar kullandı. Sonra yarın baktığımda ödenmişti. Meğersem evimizdeki altınları alıp bozduruyormuş. Kızın çaldıklarını sayayım: 2 altin bilezik, alın kolye, bayağı nakit para, telefonum, aile arasındaki yerim. Babamlar y kişisini daha çok severdi hadi ona da bir şey demiyorum. Bu bana babamlar hakkında bir sürü yalan söylüyormuş aslında. Hatta annesiyle benim babamın gecelik ilişki yaşadığını, ses kayıtlarının olduğunu (babam başka bir kadınla evli)ve yaparken ne kadar iyi şeyler yaptıklarını konuştuklarını söyledi. Bende nasıl bir gerizekaliyim inanıyorum. Sonra kavga falan oldu bu kızın foyası ortaya çıktı. Hadi oda tamam diyelim. Okul ortamım berbat. Benle arkadaş olan kişi yok herkes benle uğraşıyor. Bir kızı seviyordum. Beni seviyormuş sandım fakat başka sevgili yapmış bile. Hadi ona da tamam diyeyim okul ortamımda berbat olsun. Bunu söylemek istemezdim fakat dertleşecek kimsem yok. Annemin telefonunda açık saçık fotoğraflarını gördüm. Anneme sürekli canım falan yazan bir herif var fark etmedim sanıyor fakat fark ettim. Bunu açığa çıkardığımda insanlar annelerine bunu diyen birini döver benimki kendisi diyor diye. Hayde onunda geçeyim. Ergenlığımde kimse beni yönlendirmiyor. Hatta yanımda tayt bile giyiyor önümde eğiliyorlar.(Y kişisini, babamın yeni karısı) ben tabii ki de bakmamaya namuslu olmaya çalışıyorum fakat kendime hakim olamıyorum. Kendimden nefret ediyorum. Cidden hani hayatimin herhangi bir yeri normal geçmiyor. Babamın iyi olan işi bitti. Yeni bir iş bulmak zorunda. Hiçbir arkadaşım yok. Tipimde insanlık olarak beğenilen bir tip değil. Saçımda aşırı seyrek. Sanki Allah beni sonuna kadar sınıyor. Dertleşecek kimselerim yok. Sosyalede dert yazılmaz fakat özür diliyorum kendimi mutlu etmek için herhangi bir şey yapamıyorum. Ergenliğin getirdiği bir şeyde benmi fazla abartıyorum olayları? Bir robot olarak kullanilmam ve bu lanet insanlar bilerek mi oluyor. Annemin bir fahişe olması ne kadar berbat bir şey. Allah izin verse canımı alacağım. Normal bir ailede doğmak isterdim. Neyse içimi döktüm rahatladım teşekkürler.
Annem fahişe, en yakın dostum beni sattı, babam beni robot sanıyor, dünyadaki kimse beni adam akıllı sevmiyor, ergenliğimi yönlendiren kimseler yok, hayatım kötüleşiyor, babam maddi durumdan sıkıntıya düşüyor. Dahada sayayim mi?
.
