Alitasbasi67
Decapat
- Katılım
- 22 Ağustos 2018
- Mesajlar
- 463
- Çözümler
- 1
Çoğu zaman konuşmalarda sohbeti batırırım ve diğer insanlar bana aşağılayarak bakar, oysa ben bunu istemeden yaparım, fakat insan doğası gereği farklı olanı acımak yerine nefret ederler, dünyadaki çoğu insanın benden nefret ettiğini düşünen insanlardan biriyim, insanlarla konuştuğum her gün kendimden nefret ettirecek bir şeyler yapıyorum, insanları üzmemek için sohbeti çoğu zaman batırırım, çünkü onlara ayıp ettiğimi düşünerek arayı düzeltmek için saçma şekilde konuşurum, insanlar benden nefret ediyorlar, oysa benden nefret eden insanlara acıyorum, kötü birisi değilim, psikolojik açıdan sorunlarım var, kişilik bozukluğu doktor öyle demişti, gerçi hastalığım bitmek üzere diyebilirim, fakat insanları anlamıyorum, çoğu insan benim hayalimdeki şeye sahip ve hiçbiri kıymetini bilmiyor oysa ben onların sahip olduğu şeyi elde etseydim evrendeki en mutlu kişilerden biri olurdum, bilgisayar almayı düşünüyorum fakat bilgisayar tamamen geçici bir şey, ben daha çok aile istiyorum, geçenlerde babam ilk defa ömrüm boyunca bana teşekkür etti ve şimdi babamın sevgisini kazanmak için aptalca konular açıyorum, babamın beni sevmesini istiyorum, yani babama bazen diyorum gel sarılayım, fakat onun kendi isteğiyle bana sarılmasını istiyorum oda bunu yapmıyor, muhtemelen beni kırmamak için sarılıyor sizden isteğim bir çocuğunuz olursa lütfen ona sevginizi gösterin 20 yaşında da olsa 30 yaşında da olsa utanmadan ona sarılın, çünkü aile bağı çok önemli bir şey, fakat gördüğüm kadarıyla çoğu kimse çocukların kıymetini bilmiyor, yani 17 yaşında çocuğun olunca insan niye utanır ki çocuğuna sarılmaktan? Hayatımdaki en büyük istek bir ailemin olması ve muhtemelen bu isteğim gerçekleşmeyecek 50 yaşlarında eğer hala yaşarsam eminim ki çok mutsuz biri olacağım bakalım ailem olacak mı?
Son düzenleyen: Moderatör:
