ismigizli1
Femtopat
- Katılım
- 19 Ocak 2021
- Mesajlar
- 0
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
Herkese merhaba , konu detayı biraz uzun olacak ama içimi dökmem gerekiyor. Ben Kasım ayında Yedek Astsubay olarak askere geldim. 1 sene yapıyoruz yani. Bu evden ilk uzaklaşmamdı. Giderken annemin, babamın gözyaşları fazla etkilemedi fakat nizamiyeden içeri girdiğim anda 2 buçuk aylık eğitim süresi boyunca sadece onları görmeyi, eğitim bitince rahatlaycağımı daha rahat olacağımı düşünerek geçirdim. Gerçekten de onları her saat düşünüyordum, ızdırap gibi geçiyordu. Eğitim süresinde canımdan çok sevdiğim Babaannemi de kaybettim. Her şey üst üste geldi gerçekten mahvoldum. Eğitim bitti iznimi de aldım son 6 günüm daha evdeyim. Ama hic gitmek istemiyorum nasıl bırakacağım ailemi diye düşünüyorum. Ana kuzusu değilim inanın ki. Ama bana bir şeyler oldu her şeyin üstünde çok duruyorum saatlerce düşünüyorum. Daha 9 ayım var nasıl biter diyorum. Arkadaşlarım benden sonra gitti normal er olarak, 5 ayları kaldı bazen kendime kızıyorum o şekilde seçmediğim için. İnanın ki beynimin boş kaldığı 1 saniye yok hep düşünüyorum. Atacağım adımı, yatacağım yatağı herşey hep kafamdan geçiyor ne oldu böyle anlamadım. Zamanın geçmeyeceğini düşünüyorum. Lütfen bana yardım edin kendimi çok kötü hissediyorum. Şimdi nasıl döneceğimi düşünüyorum hep. Askerlik zor gelmiyor ama bu hasrete nası dayanırım. Her şey üst üste geliyor ve kendimi çok yanlız hissediyorum.
Son düzenleyen: Moderatör:
