ErrorCorrection
Decipat
- Katılım
- 11 Ağustos 2022
- Mesajlar
- 2.430
- Çözümler
- 4
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
Merhaba ben 18 yaşında biriyim. Böyle de deyince robot gibi oldu.
Neyse üniversite sınavına hazırlanıyorum. Sadede gelelim. 18 yaşında olmama rağmen lise hayatımın boş geçmesi cidden canımı çok sıkıyor.
9. sınıf pandemi yüzünden gidemedik. 10 sınıf zaten maskeli biraz gitti.
11 sınıf ise bombanın patladığı yer oldu. Platonik oldum açıldım reddedildim.
Kızlarla konuşmaya başladım yavaştan ama sınıfta benimle uğraşan kişi yüzünden hep kin topladım. Sınıf içinde kendimi hep geri plana attım bir çocuk yüzünden neyse ki 3 ay falan sürdü.
Sonra ise açık liseye geçtim 12 de ve yurda gittim. Yurda çok güzel arkadaşlarım oldu. Şu an ise evde üniversite sınavına çalışıyorum. Instagram da veyahut sosyal medyada insanların lisedeki anılarını görünce sürekli içimde burukluk hissediyorum. Ama sürekli. Hayat sanki bitmiş gibi hissediyorum. O zamanları yaşamadığım ya da yaşayamadığım (pandemi çok etkiledi) için hiçbir şey yapasım gelmiyor.
Hayatta sanki boş yaşayacakmışım gibi hissediyorum. Bir nevi sürekli geçmişe takılı kalıyorum. Kendimi 18 yaşında hayatta bir daha mutlu olamayacak biri gibi hissediyorum.
Şimdi diyebilirsiniz ki sen hep böyle miydin ya?
Hayır. Kolay arkadaş yaparım ve ortalama tipim olduğu için kızlarla aram kötü değil. Ama işte yukarıda yazdığım gibi kendimi sürekli eksik hissediyorum.
Tavsiyeleriniz nelerdir?
Bu histen nasıl kurtulurum?
Neyse üniversite sınavına hazırlanıyorum. Sadede gelelim. 18 yaşında olmama rağmen lise hayatımın boş geçmesi cidden canımı çok sıkıyor.
9. sınıf pandemi yüzünden gidemedik. 10 sınıf zaten maskeli biraz gitti.
11 sınıf ise bombanın patladığı yer oldu. Platonik oldum açıldım reddedildim.
Kızlarla konuşmaya başladım yavaştan ama sınıfta benimle uğraşan kişi yüzünden hep kin topladım. Sınıf içinde kendimi hep geri plana attım bir çocuk yüzünden neyse ki 3 ay falan sürdü.
Sonra ise açık liseye geçtim 12 de ve yurda gittim. Yurda çok güzel arkadaşlarım oldu. Şu an ise evde üniversite sınavına çalışıyorum. Instagram da veyahut sosyal medyada insanların lisedeki anılarını görünce sürekli içimde burukluk hissediyorum. Ama sürekli. Hayat sanki bitmiş gibi hissediyorum. O zamanları yaşamadığım ya da yaşayamadığım (pandemi çok etkiledi) için hiçbir şey yapasım gelmiyor.
Hayatta sanki boş yaşayacakmışım gibi hissediyorum. Bir nevi sürekli geçmişe takılı kalıyorum. Kendimi 18 yaşında hayatta bir daha mutlu olamayacak biri gibi hissediyorum.
Şimdi diyebilirsiniz ki sen hep böyle miydin ya?
Hayır. Kolay arkadaş yaparım ve ortalama tipim olduğu için kızlarla aram kötü değil. Ama işte yukarıda yazdığım gibi kendimi sürekli eksik hissediyorum.
Tavsiyeleriniz nelerdir?
Bu histen nasıl kurtulurum?
Son düzenleyen: Moderatör:
