Eren AK
Kilopat
- Katılım
- 27 Ekim 2018
- Mesajlar
- 7.396
- Makaleler
- 21
- Çözümler
- 29
Selamlar, bu gün sevgili olduğum kızın 4500'den daha fazla fotoğrafını sildikten sonra bu konuyu açma gereği duydum. Öyle bir içimi dökmek istedim. Onca yaşanmışlığın ardından 2 yılını boşa harcamış gibi hissetmek, ölümle o ince çizgide selamlaştığını anladığımda artık her şey bitti. Çok uğraştım, çok çabaladım ama karşılığında hayatımı kaybediyordum. Dün konuşmak istedi, bunlardan haberi yoktu. Ayrılalı 5 ay olmuştu. İlk haftadan yerimin, o iki yılın ne kadar hızlı kapanacağını, ne kadar hızlı yerimin doldurulacağını öğrendim. Her şeyi söyledim, ben bilmiyordum demekten başka bir şeyi yoktu elinde. Neden bilesin? Neden düşünesin? Seni sevmiyordum artık. Sevemiyordum. Beni ne hakla arıyorsun dedim, seviyorum dedi. Sevseydin ilk günden gözümün önünde sevgilinle dolaşarak beni hayatımla tehdit etmezdin dedim. Özür diledi, yalvardı, hayatını ortaya koydu. Yapamazdım artık, bünyem, beynim, ruhum ve her şeyim bunu kaldıramazdı. Kendimden kendime olan yolculuğumu neden riske atayım? İstediğinizi deyin, ergen, velet. Ama o günü bana hiç bir şey yaşatamazdı. Hayat çok garip dostlarım, düşünebilen ve gerçekten beynini kullanabilen insanlarla birlikte olun. Benim gibi bir insanı değiştirmek için 2 yılınızı harcamayın. Yoksa 2 yılınız boşa harcanmış gibi hissedersiniz. Kendi fotoğrafımı buraya atmak isterdim ama anonimlik önemli. Öyle bir anda esti fotoğrafımı paylaşmak.
