Büyük Britanya: Üretimin olmadığı bir ülke olduğu için ihracat ve ithalat sıkıntısı çekiyor ama hiçbir zaman batmayacak.
Üretimde sorunu olan bir durumları yok, bizim yaklaşık %30'umuz kadar toprağı olan bir birlikler ama bizden yaklaşık 2.5 kat fazla ihracat yapabiliyorlar. Alana göre üretimde bize göre 8 kattan daha fazla avantajları var. İthalat sıkıntısı kısmı bir oranda doğru, ihracata göre açıkları var (ithalat miktarları çok yüksek) ama şu anda yaşadıkları sorun başka. Yeterli sürücü bulamıyorlar Brexit sonrasında. Yine de üretim konusunda Britanyalıları azımsamak hata olur, 2. Dünya Savaşının en başlarında kullandıkları ürünlerin büyük kısmını ithalatla karşılıyorlarken sadece 2 yıl sonra %95'ini kendileri üretmeye başladılar. Üretim esneklikleri var, Fransa kadar yoğun olmasa da esnek bir endüstrileri var. Her durumda gereken şeyi, gerektiği kadar üretebilecek durumdalar. Buna petrol de dahil, son normal yıl olan 2019'da 40 milyar Dolar'a yakın petrol ve petrol ürünleri ihracatları var. Bunu rahatlıkla iç pazara verecek durumdalar, tabii lojistiği sağlayacak sürücüleri bulabilirlerse.
Türkiye: Yabancı dövizlerin etkisi altında büyük bir ekonomik krize sürükleniyormuş gibi görünüyor ama Amerika Birleşik Devletinden sonra ikinci fırsatlar ülkesi denilebilir.
Türkiye'nin fırsatlar ülkesi olma defteri 2013 yılında kapandı, toz pembe bakmamak lazım. Şu anda çok kötü bir krizin zaten içindeyiz, krize sürüklenir durumumuz yok. Yabancı yatırım almak istiyorsan öncelikle serbest piyasa garantisi vermen ve sende üretilecek ürünün ihracatında sana kolaylık sağlayacak ülkelerin var olması lazım. Şu anda bunların ikisi de Türkiye'de mevcut değil, o yüzden onlarca milyar Dolarlık yatırım ülkeden çekildi son bir yılda.
İhraç ettiğimiz ürünlerin önemli bir kısmı yabancı sermaye ile burada üretiliyorlar, ayrıca endüstride kârlılık sorunumuz var çünkü ürettiğimiz ürünlerin de en pahalı kısımları bir bütün olarak ithal ediliyor. Ağır sanayide çok gerideyiz, elimizde olanları da yabancı yatırımlar olmadan devam ettirecek durumda değiliz. Yeterli itibarımız yok, kalifiye iş gücü oranımız gelişmiş ülkelerin yanında inanılmaz düşük, hiçbir şeyin sistemi kalmadı çünkü her şey tek kişinin o anki isteğine göre oluyor, eğitimli olan insanlar da ülkeden gidiyor.
Fransa: Herkesten her şeyden uzak kalmayı tercih ediyor. Kendi sıkıntılarını kimseyle paylaşmıyor tahminim durumu kötü.
Fransızların tuhaf bir kafa yapıları var, İtalyanlara milliyetçi deriz ama Fransızların milliyetçiliği başka boyutlarda. Her durumda yeniden kendilerini kurtarabilecekleri alanlarında eğitimli insan gücü ve sağlam endüstriyel temellere sahipler. Şu anda her ülke gibi sorun yaşıyorlar normal olarak.
Rusya: Devlet başkanı ülkesinin arkasında.
Rusya yıllardır ekonomik kriz yaşıyor. Petrol fiyatlarının düşürülmesi sonucu çok önemli bir ihracat kaleminin gelirleri epey düştü. Daha fazla doğal kaynağı eskiye göre daha ucuza satıyorlar, genel ihracat oranı petrol ürünlerinde yükselmiş olsa da eskiye göre kaynak sarfiyatları çok yükseldi. Askeri projelerinin çoğunu yıllardır bitiremiyorlar maddi yetersizlikler nedeniyle. Hindistan ile olan proje ortaklıklarını kaybettiler, Çin ile de batı bloğuna karşı yalnız kalmamak için yakın ilişkileri var. Açıkçası Rusya hâlâ Sovyetlerden kalan mirasını kemirmekle meşgul, Sovyetlerin dağılmasının ardından yapabildikleri şeylerin sayısı az.
ABD: Klasik olarak savaş ve endüstri temelli ekonomisini devam ettiriyor, rezerv birimin sahibi ülke konumunda oldukları için FED'den istedikleri kadar kaynağı neredeyse enflasyona uğramadan karşılayabiliyorlar.
Almanya: Dendiği gibi kafası en rahat ülkelerden biri, pandemi nedeniyle üretimde oluşan sorunlar da kalıcı değil. Pandemi sonrasında gereken bazı şeyleri daha kolay bulacaklarını düşünürsek rahat rahat yollarına devam ederler. 2 tane küresel savaşta yıkıldığı halde ayağa kalkan topluma bu pandemi kolay kolay işlemez.
