Merhaba ben 18 yaşında üniversite sınavına hazırlanan bir öğrenciyim. Ailemle ilgili yaşadığım sorunlara karşı ne yapacağımı bilemediğim için tavsiyelerinize ihtiyacım var daha önce psikoloğa gittim fakat şu sıralar bunun mümkün olacağını ve ailenin üyelerinin de katılmak isteyeceğini sanmıyorum. Tek kurtuluş internet gibi geliyor ondan buradayım zaten. Biraz da içimi dökmek istedim, uzun uzun yazacağım okuyup okumamak size kalmış.
Ailemizde hep bir huzursuzluk hakim yani 3-4 günden daha fazla huzur yok evde. 4. günden hemen sonra huzursuzluk başlıyor ya da bir şeyler patlıyor birisi sinirleniyor birisi bağırıyor birisi sürekli geçmişin konuları açıp yüzüne yüzüne vuruyor. Genellikle evde gruplaşma ve çatışma hakim. Annem ve babam 2 kez ayrıldı ve tekrar bir araya geldiler. Sıkıntılı zamanlarımız oldu. Eskisine göre çok daha iyiyiz ama sıkıntı hala geçmedi.
Mesela yaşadığımız bazı sıkıntılardan bahsedeyim. Babam annemi aldatıyor. Annem bunu biliyor fakat katlanıyor. Annemin en büyük destekçisi benim. babam; Şimdi aldatıyor mu, aldatmıyor mu bilmiyorum ama bozuk birisi kendisi. Telefonunu eve hiç getirmezdi son 3 ayda getirmeye başladı. Telefonlarını kontrol edince yabancı kadınlarla konuştuğunu ve hoş muhabbetler dönmediğini gördüm yaklaşık 2-3 kez ama bunları sadece telefonu getirdikten sonra değil, getirmeden önce de görüyordum ve şu an yaklaşık 2 aydan beri babamla konuşmuyorum.
Anneme gelelim kendisi sinir hastası sanırım artık en küçük bir yanlış görse evde çıldırıyor ve neden böyle neden şöyle diye bağırıyor bir şekilde sakinleştiriyoruz, kendisi de haklı evde kimse sorumluluklarını yerine getirmiyor, herkes "Evet, evet." Diyerek geçiştiriyor birbirini ve bu çöp kocasıyla korkunç şekilde tartışmalara girip bize siz karışmayın sizi ilgilendirmez diyor halbuki huzursuzluk da buradan geliyor.
Babam eve para getirmediği için annemin çalıştığı oldu evde ekonomik düzen yok ve babam dengesiz bir şekilde para getiriyor, bu da annemin sinir krizleri geçirmesinin 2. sebebi çünkü paraları geçmişteki gibi aldattığı kadınlarla kullandığını düşünüyor. Biz 2 kardeşiz bu arada ablamla aramız iyi ama ablamın da psikolojisinin iyi olduğu söylenemez. Durduk yere aile üyelerine yükseldiği (defolun, kes sesini, tamam sus artık demesi gibi) sonra düştüğü ve çok sakin olduğu oluyor fakat bu çok önemli gelmiyor bana çünkü kişiliğine yoruyorum insanları çok sevmiyor kendisi ve yalnızlık hoşuna gidiyor ve ben çok konuşkan birisiyim
Susmamı istemesi normal yani çok boş yaparım fakat annemle ilişkisi tuhaf, sürekli tartışıyor geçmişten kopamıyorlar bir şekilde sürekli dönüp dolaşıyor konuları geçmişe getiriyor ortamı kızıştırıyorlar. Ben de sinirleniyorum sonunda herkes ortamdan ayrılıyor ve konuşmuyoruz.
Bana gelince ben iyi olup olmadığımı bile bilmiyorum bazen çok sıkıntı ediyorum bazen hiç umurumda olmuyor, bazı takıntılarım var bunlar aile problemlerinden mi geldi bilemem ama normal takıntılar değil bence bardaktan su veya çay içtiğimde sürekli ağız kısmını silme ihtiyacı, laptopun şarjını takarken veya başkasının telefonunu alırken peçete kullanmak, banyodan çıkarken çamaşır deterjanıyla duş kabinini yıkamak, ışıkları yakarken düğmeye kimsenin basma ihtimalinin olmadığı yerlerden basmaya çalışmak, sürekli ama sürekli el yıkama ihtiyacı ve daha daha fazlası. 9. sınıfta bu olay çok daha fazlaydı sadece fiziksel değil psikolojik olarak da takıntılıydım şu an çok daha iyiyim en azından her kalemimi silmiyorum artık. Bu takıntımı biliyorum ve üstüne gidiyorum çok daha körelmesi için ama olmuyor bardağı silmediğim her saniye kötü hissediyorum misafirliklerde bile yapıyorum bunu insanların absürt karşılamaması için bakmadıkları zaman falan yapıyorum.
Bunları yazınca çok daha problemmiş gibi görünüyor gözümde ama emin olun bana problem gibi gelmiyor bunlar çok mutluyum bu halimle bunun yüzünden anlayamıyorum. Normal miyim, değil miyim, kime göre normalim, kime göre normal olmalıyım? Normal olmadığımı söyleseler bile durumum değişmeyecek bu artık kişiliğim olmuş ve bununla barışık olmam gerekiyor diye düşünüyorum. İşte bunun yüzünden psikologların da yardımcı olacağını sanmıyorum. Değişimi kendim yapabiliyorum ancak ve bu da tavsiyelerle oluyor. Eğer buraya kadar okuduysanız çok teşekkür ederim. Tavsiyeniz varsa verirseniz çok mutlu olurum.
Ailemizde hep bir huzursuzluk hakim yani 3-4 günden daha fazla huzur yok evde. 4. günden hemen sonra huzursuzluk başlıyor ya da bir şeyler patlıyor birisi sinirleniyor birisi bağırıyor birisi sürekli geçmişin konuları açıp yüzüne yüzüne vuruyor. Genellikle evde gruplaşma ve çatışma hakim. Annem ve babam 2 kez ayrıldı ve tekrar bir araya geldiler. Sıkıntılı zamanlarımız oldu. Eskisine göre çok daha iyiyiz ama sıkıntı hala geçmedi.
Mesela yaşadığımız bazı sıkıntılardan bahsedeyim. Babam annemi aldatıyor. Annem bunu biliyor fakat katlanıyor. Annemin en büyük destekçisi benim. babam; Şimdi aldatıyor mu, aldatmıyor mu bilmiyorum ama bozuk birisi kendisi. Telefonunu eve hiç getirmezdi son 3 ayda getirmeye başladı. Telefonlarını kontrol edince yabancı kadınlarla konuştuğunu ve hoş muhabbetler dönmediğini gördüm yaklaşık 2-3 kez ama bunları sadece telefonu getirdikten sonra değil, getirmeden önce de görüyordum ve şu an yaklaşık 2 aydan beri babamla konuşmuyorum.
Anneme gelelim kendisi sinir hastası sanırım artık en küçük bir yanlış görse evde çıldırıyor ve neden böyle neden şöyle diye bağırıyor bir şekilde sakinleştiriyoruz, kendisi de haklı evde kimse sorumluluklarını yerine getirmiyor, herkes "Evet, evet." Diyerek geçiştiriyor birbirini ve bu çöp kocasıyla korkunç şekilde tartışmalara girip bize siz karışmayın sizi ilgilendirmez diyor halbuki huzursuzluk da buradan geliyor.
Babam eve para getirmediği için annemin çalıştığı oldu evde ekonomik düzen yok ve babam dengesiz bir şekilde para getiriyor, bu da annemin sinir krizleri geçirmesinin 2. sebebi çünkü paraları geçmişteki gibi aldattığı kadınlarla kullandığını düşünüyor. Biz 2 kardeşiz bu arada ablamla aramız iyi ama ablamın da psikolojisinin iyi olduğu söylenemez. Durduk yere aile üyelerine yükseldiği (defolun, kes sesini, tamam sus artık demesi gibi) sonra düştüğü ve çok sakin olduğu oluyor fakat bu çok önemli gelmiyor bana çünkü kişiliğine yoruyorum insanları çok sevmiyor kendisi ve yalnızlık hoşuna gidiyor ve ben çok konuşkan birisiyim
Susmamı istemesi normal yani çok boş yaparım fakat annemle ilişkisi tuhaf, sürekli tartışıyor geçmişten kopamıyorlar bir şekilde sürekli dönüp dolaşıyor konuları geçmişe getiriyor ortamı kızıştırıyorlar. Ben de sinirleniyorum sonunda herkes ortamdan ayrılıyor ve konuşmuyoruz.Bana gelince ben iyi olup olmadığımı bile bilmiyorum bazen çok sıkıntı ediyorum bazen hiç umurumda olmuyor, bazı takıntılarım var bunlar aile problemlerinden mi geldi bilemem ama normal takıntılar değil bence bardaktan su veya çay içtiğimde sürekli ağız kısmını silme ihtiyacı, laptopun şarjını takarken veya başkasının telefonunu alırken peçete kullanmak, banyodan çıkarken çamaşır deterjanıyla duş kabinini yıkamak, ışıkları yakarken düğmeye kimsenin basma ihtimalinin olmadığı yerlerden basmaya çalışmak, sürekli ama sürekli el yıkama ihtiyacı ve daha daha fazlası. 9. sınıfta bu olay çok daha fazlaydı sadece fiziksel değil psikolojik olarak da takıntılıydım şu an çok daha iyiyim en azından her kalemimi silmiyorum artık. Bu takıntımı biliyorum ve üstüne gidiyorum çok daha körelmesi için ama olmuyor bardağı silmediğim her saniye kötü hissediyorum misafirliklerde bile yapıyorum bunu insanların absürt karşılamaması için bakmadıkları zaman falan yapıyorum.
Bunları yazınca çok daha problemmiş gibi görünüyor gözümde ama emin olun bana problem gibi gelmiyor bunlar çok mutluyum bu halimle bunun yüzünden anlayamıyorum. Normal miyim, değil miyim, kime göre normalim, kime göre normal olmalıyım? Normal olmadığımı söyleseler bile durumum değişmeyecek bu artık kişiliğim olmuş ve bununla barışık olmam gerekiyor diye düşünüyorum. İşte bunun yüzünden psikologların da yardımcı olacağını sanmıyorum. Değişimi kendim yapabiliyorum ancak ve bu da tavsiyelerle oluyor. Eğer buraya kadar okuduysanız çok teşekkür ederim. Tavsiyeniz varsa verirseniz çok mutlu olurum.
Son düzenleme:
