Ailemin nefret ettiği biri haline gelirsem?

Korkuyorum ve hata yapmak istemiyorum. Burada beni anlayabilecek kişilerin düşüncelerini öğrenmek istedim.
Genelde boş konular açtığını düşünen insanların aklından geçen belli. Onların taraftan uzaklaştığın için öcü gibi davrananlar. Boşver onları kendin araştır, düşün kerkes bir bireydir, ailene söyleme anlayacak kapasite olmadıklarına adım gibi eminim, çünkü senin cehenneme gideceğini "kesinlikle bildikleri için" onlar için kabul edilemez olacaktır. Sen kendin ol salla gitsin, islamı savunan gibi gözükenlerin hali ortada, belki en çok zararı kendileri veriyordur, ama şu anki haliyle saçmalık...
 
Aileni en iyi sen tanıyorsun. Kabul etmek zorundalar evet ama kabul edecekler mi? Toz pembe bir dünyada yaşamıyoruz maalesef. Ben söylememeni tavsiye derim.
 
Ben 41 yaşında 14 yaşında bir erkek çocuk babası olarak sana şunu söyleyebilirim...
Eğitim, eğitim, eğitim...Gerisi yalan Eğitimine önem ver her konuda! Böylece ekonomik özgürlüğüne kavuşacaksın, hayat görüşün ve bakış açın gelişecek.Kimseye kendini kabul ettirmek zorunda hissetme, kendi yolunu çiz hayat senin hayatın sen olduğunda yanında olanlar gerçek Ailen olacaktır...
Verdiğim zararlar, eğitim hayatım, dini yükümlülükleri yeterince yerine getirmeyen biriyken şimdi ateist olmam, siyaset hakkındaki farklı düşüncelerim, belki de dini konulardan kaçmayı düşünmüşüm düşüncesiyle onların gözünde kötü biri olacağım. Bu duruma gelirsem yapmam gerekenler hakkında tavsiye verebilir misiniz?
 
25'li yaşlara gelip olgun olduğunu gördüklerinde onları 30 dakikada ateist veya deist yaparsın. Böylece sorun kalmaz. Tabii o yaşlara gelene kadar ara sıra lafı yeri geldiğinde dini eleştirilerle tartışmaya gir. Yavaştan hem alışırlar, hem de soru işaretleri oluşur. Ama şunu bil ki belki özünde onlar da inanmıyor dine falan. Fakat korku onları esir almış. Emin ol bu tek gerçek.
 
Verdiğim zararlar, eğitim hayatım, dini yükümlülükleri yeterince yerine getirmeyen biriyken şimdi ateist olmam, siyaset hakkındaki farklı düşüncelerim, belki de dini konulardan kaçmayı düşünmüşüm düşüncesiyle onların gözünde kötü biri olacağım. Bu duruma gelirsem yapmam gerekenler hakkında tavsiye verebilir misiniz?

Siyaset, siyaset okumayacak insan için boş iştir. Sadece eğitim hayatında başarısız olmaya yol açar, seni yaşamından alıkoyar. Hele ki bu yaşlarda bol strese ve derslerden uzaklaşmana yarar. Oyun mu oynuyorsun, büyük ölçüde bırakacaksın. Ders mi çalışmıyorsun, bir an önce başlayacaksın. Bunun başka çaresi yok. Ailen senin şu an için inancını, görüşlerini bilmek zorunda değil. Ben sana daha önce birkaç defa yazdım. Daha görüşlerin defalarca değişecek, yenilenecek (Ki muhtemelen pek fazla araştırma, okuma yapmamışsındır, belki de fikir zehirlenmesi yaşamışsındır. Zaten Türkiye'de genelde 16-17 yaşlarında durumlar böyledir, hepimiz bu yollardan geçeriz. İnsan kendini bi ideoloji mensubu olarak görür veya bir kalıbın içine sokar. Çünkü bunu yapmayı sever. Bunu yapınca da yalnızlıktan gider, en olmadık adamlarla -Akrabalar, aileler- ile din ve siyaset muhabbeti yapar ve zararla oturur. O yüzden tavsiye etmem. Hadi gerçekten bir şeyleri araştırdık, okuduk diyelim, karşıt görüşü okumuyoruz ki. Dolaysıyla şimdilik kendini bir kalıbın içine sokma. İlerde pişman olabilirsin.) ve ekonomik özgürlüğün de yok. Hal böyleyken neyi hedefliyorsun, anlamadım.

Bak kardeşim sana daha önce de hiç tozpembeden uyduruk şeyler yazmadım. Ama yine de son defa gerçekçi şekilde yazayım. Tamam, aileler genlerden veya annelerimizin bizi doğurmasından ibaret değil. İlla ebeveynlerin seni anlamalı, konuşmalı, fikirlerine değer vermeli ama olmuyor. Gerçekçi olalım. Niye olmuyor? Çünkü öyle bir dünya yok. Amerikayı ya da Kanadayı bilmem ama Türkiye'de yok. Ailelerimizin ailelerinin eğitim durumu belliydi. Çoğumuz belki de burada dedelerimizin ve anneannelerimizin yaptıkları saçma işleri gülerek anlatmışızdır. Biz Türklerin tartışma üslubu, okuma ve anlama yöntemi çok hatalı. Bu nedenle gidip de dediğim gibi en olmadık insanlarla din, siyaset, bilim konuşulmaz. Ben de senin geçtiğin yollardan geçtim. Şu anki pişmanlığın ne, diye sorsalar, senin yaşlarında, bahsettiğin işlere zaman ayırdığım ve bu nedenle çok daha fazla ders çalışamadığım, çok daha iyi yerlere gelemediğim, gelemeyeceğim için pişmanım derim.

Sen ülkene, milletine, kendine faydalı olmak istiyosan derslerine önem ver. Belirli gruplara ve keskin konulara bulaşmadan da her konu hakkında araştırma ve okuma yapmak, tartışmayı bilmek, yorumlama üslubu ve bilinç kazanmak senin elinde olan bir şey.

Bazı şeyler ilerde senin büyük pişmanlıkların olabilir. O nedenle kendini çok kaptırmadan sorumluluklarını yerine getir, geleceğine yatırım yap.
 
25'li yaşlara gelip olgun olduğunu gördüklerinde onları 30 dakikada ateist veya deist yaparsın. Böylece sorun kalmaz. Tabii o yaşlara gelene kadar ara sıra lafı yeri geldiğinde dini eleştirilerle tartışmaya gir. Yavaştan hem alışırlar, hem de soru işaretleri oluşur. Ama şunu bil ki belki özünde onlar da inanmıyor dine falan. Fakat korku onları esir almış. Emin ol bu tek gerçek.
Bu sözünüze hak veriyorum, Ben Satanistim nedenlerim var korkum yok.
 
25'li yaşlara gelip olgun olduğunu gördüklerinde onları 30 dakikada ateist veya deist yaparsın. Böylece sorun kalmaz. Tabii o yaşlara gelene kadar ara sıra lafı yeri geldiğinde dini eleştirilerle tartışmaya gir. Yavaştan hem alışırlar, hem de soru işaretleri oluşur. Ama şunu bil ki belki özünde onlar da inanmıyor dine falan. Fakat korku onları esir almış. Emin ol bu tek gerçek.
Herkesin ailesinin aynı tepkiyi vereceğini sanmıyorum. Ya da kabulleneceğini. Ben aileme bir dini inancım olmadığını söylesem, olacakları düşünemiyorum bile. Ama bazı aileler var hiç takmaz bu olayı. Bazı aileler ise biraz kızar dine döndürmeye çalışır.

Doğru söylüyorsun, onları gerçekten korku esir almış durumda. Ben oruç tutmuyorum buna rağmen annem "Oğlum ama rabbim görüyor bak." diyor. Bu da cidden korku içinde olduklarının göstergesi. Üstelik, bunu dini neredeyse hiç araştırmamışlar! Sadece annesi babası bu dinden diye bu kadar bağlanıyorlar. Cidden anlayamıyorum.
 
Dostum ben hiçbir mesajı okumadan direkt sana yanıt veriyorum yazdıklarına dayanarak. Ailenin gözünde nasıl görüneceğini neden bu kadar düşünüyorsun kararlar alırken? onlarla zıt fikirde olmaktan korkuyor muşsun gibi geliyor bana. Bende 19 yaşındayım ve 2 yıldır benimde dini inancım yok ama hiçbir zaman senin gibi düşünmedim, hala bilmiyorlar benim Müslüman olmadığımı ama oruç tutmam mesela evde ki kimse bana neden oruç tutmuyorsun demez, ama dememelerinin bir sebebi de benimdir çünkü ben kendi kararlarımı kendimin vereceğini onlara hissettirdim 2-3 yıldır. Senin kendi doğruların var ve buna göre yaşamalısın. Bu sadece ailen için geçerli değil, toplumun geri kalanı içinde geçerli. Ekonomik özgürlüğünü kazanmaya başlayınca daha da güçlü hissedersin kendini, yaz tatillerini boş geçirme çalışmaya bak. Ders çalışmıyor muyum? benim sorumluluğum. Çalışıyorsam da benim sorumluluğum. Herkesin aile yapısı farklı tabi senin ki çok katı bir aile olabilir bir şey diyemem sana. Ama sen neden bu kadar kafaya takıyorsun anlamadım? Müslüman olmadığını söyleme o zaman. Sırf ibadet etmediğin için aile üyelerin seni sevmeyecekse kusura bakma ama sevmesinler zaten. Benim Müslüman olmadığımı söylememe sebebim de çekindiğimden, korktuğumdan değil onlar üzülmesin diye. Benim hiçbir alanımı kısıtlamadıkları için bende söyleme gereği duymadım, ama kısıtlarlarsa söylerim.
 
Son düzenleme:
Uyarı! Bu konu 5 yıl önce açıldı.
Muhtemelen daha fazla tartışma gerekli değildir ki bu durumda yeni bir konu başlatmayı öneririz. Eğer yine de cevabınızın gerekli olduğunu düşünüyorsanız buna rağmen cevap verebilirsiniz.

Geri
Yukarı