Aileniz ile ilişkiniz nasıl?

al3sta

Decapat
Katılım
9 Ağustos 2021
Mesajlar
67
Selam. Öncelikle açma sebebim tamamen meraktan ve insanların anne-baba ilişkilerine imrenmem. Aileniz gerçekten "anne" ve "baba" tanımına uyan kişiler mi? Yeri geldiğinde size psikolojik ve maddi anlamda destek olup, sıkıntınız, derdiniz varsa dinlerler mi? Cebinizde paranız olmadığında, mahcubiyet hissetmemek için soramadığınızda hiç babanızın "oğlum paran var mı" diye sorduğu oldu mu? Okuldan geldiğinizde bugünün nasıl geçti, neler yaptın diye sordu mu? Benim babam bugüne kadar bana "oğlum" kelimesini bile kullanmadı. Beni dünyaya para kazanayım, eve para getireyim diye doğurmuş. Burada sahip olduğum aile yapımı şikayet etmek değil amacım, biliyorum ki içinizde bu tarz aile yapısı ile büyümüş olanlarınız vardır. Bu durumda siz kendinize ne çıkarım yaptınız ve özellikle maddi anlamda nelere katlandınız?
 
Babam asker annem ev hanimi. Ikisi de tutumlu bireyler oldugu icin maddi anlamda esasen bir sorun yasamadim hayatim boyunca. Hem kucuk cocuk hem de cok talepkar birisi olmamamin etkisi de vardir pek tabi bunda. Madden hic param olmadigi zaman olmadi ama savuracak kadar param da olmadi. Kademeli olarak cebime koyulan para miktari artti bu sayede yasim ilerledikce parayi yonetmeyi daha iyi ogrendim. Bunun haricinde babam genellikle param var mi diye sorar ve babama paramin bittigini soylemekten cekinmezdim. Bu konuda ulkedeki sansli cocuklardan oldugumu kabul ediyorum. Oteki taraftan ise babam asker oldugu icin basarili olmama kafayi takan birisi ve ben genellikle en basarililar arasinda degildim. Kotu de degildim, ortalamanin uzerinde bir basarim oldu hep okul hayatim boyunca ama babam icin bu yeterli degildi. Bu sebeple zaman zaman ne hissettigimi veya neler yasadigimi anlayamiyordu, bazen bu baski altinda ezildigimi de hissettigim oluyordu. Ancak bunlar icin babami asla suclamiyordum zira cok zor sartlarda buyumustu ve askerlik sebebiyle hayati boyunca cok zor seyler yasamak zorunda kalmisti. Bu sebeple yasadigim psikolojik sorunlar onun icin bir mazaret olarak gorulebiliyordu dogal olarak. Tum bunlarin arkasinda yatan duygunun esasen benim basarili olup rahat etmemi istemesinin de oldugunu biliyorum zira kendisi cok zorluk cekmis, ben cekmeyeyim istiyor. Ancak isler her zaman boyle gitmiyor ve hayat beklentilerimizi her zaman karsilamiyor. Yaptigimiz planlar tutmayabiliyor. Bu konuda iletisim kurmak cok onemli. Hic babanin karsisina oturup bu dusuncelerini onunla paylastin mi?
 
Babam beş para etmez ama sorsan kendisi aşmış. Hayatı boyunca taş üstüne taş koymamış, hatta erkek çocuğu olarak düğünüme bile yardım etmemiş birisi. Hala salak salak para şakaları yapar, en son patladım, muhattaplığımı kestim.

Akraba, hayatın sana dayattığı zorunluğu NPC lerdir. Önce adam olmadıktan sonra akraba diye öncelik tanımamak lazım. Eşimin ailesi benim ailem olmuştur, 10 sene de babamın bana 40 yılda yapamadığı hayrı veremediği sevgi ve huzuru vermişlerdir.

Bu kadar basit.
 
Karnemde zayıf geldiği vakit "canını sıkma oğlum ben boşuna mı açıyorum bu işyerini istersen hiç okuma" diye gülen bir adamdır benim babam. Sonra işyeri battı ama olsun .d

Ailemden hiç baskı, engel, yasak görmedim hayatım boyunca. Sülalem rahat modunda yaşıyoruz alayımız.
 
Babam asker annem ev hanimi. Ikisi de tutumlu bireyler oldugu icin maddi anlamda esasen bir sorun yasamadim hayatim boyunca. Hem kucuk cocuk hem de cok talepkar birisi olmamamin etkisi de vardir pek tabi bunda. Madden hic param olmadigi zaman olmadi ama savuracak kadar param da olmadi. Kademeli olarak cebime koyulan para miktari artti bu sayede yasim ilerledikce parayi yonetmeyi daha iyi ogrendim. Bunun haricinde babam genellikle param var mi diye sorar ve babama paramin bittigini soylemekten cekinmezdim. Bu konuda ulkedeki sansli cocuklardan oldugumu kabul ediyorum. Oteki taraftan ise babam asker oldugu icin basarili olmama kafayi takan birisi ve ben genellikle en basarililar arasinda degildim. Kotu de degildim, ortalamanin uzerinde bir basarim oldu hep okul hayatim boyunca ama babam icin bu yeterli degildi. Bu sebeple zaman zaman ne hissettigimi veya neler yasadigimi anlayamiyordu, bazen bu baski altinda ezildigimi de hissettigim oluyordu. Ancak bunlar icin babami asla suclamiyordum zira cok zor sartlarda buyumustu ve askerlik sebebiyle hayati boyunca cok zor seyler yasamak zorunda kalmisti. Bu sebeple yasadigim psikolojik sorunlar onun icin bir mazaret olarak gorulebiliyordu dogal olarak. Tum bunlarin arkasinda yatan duygunun esasen benim basarili olup rahat etmemi istemesinin de oldugunu biliyorum zira kendisi cok zorluk cekmis, ben cekmeyeyim istiyor. Ancak isler her zaman boyle gitmiyor ve hayat beklentilerimizi her zaman karsilamiyor. Yaptigimiz planlar tutmayabiliyor. Bu konuda iletisim kurmak cok onemli. Hic babanin karsisina oturup bu dusuncelerini onunla paylastin mi?
Klişe olarak söylemiyorum ama gerçekten şanslı ve hayata 1-0 önde başlamışsınız. Bu tarz aile ve psikolojik sorunlarımı, sorularımı ne annem, ne babam ile konuşabildim. Dürüst olayım, hep böyle forum veya internette tanıştığım insanlara anlattım. Bunun sebebinin onlar tarafından yetiştirilme tarzım olduğunu düşünüyorum. Onlar bile aralarında ne iki dakika karşılıklı muhabbet eder, ne de birbirlerine hal hatır sorar. Sizin gibi çok arkadaşım oldu. Belki de arkadaşlarımın arasında en kötü ve farklı aile yapısına sahip olan bendim ve kendim gibi birine hiç rastlamadım. Şunu çok rahatça söyleyebilirim ki; kıyaslama yaptığımda gerçekten en temelde yatan şey eğitim ve anne-babaların kendi yetiştirilme tarzları. Çünkü her ebeveyn kendi yaşamında ne görüp yaşadı ise, aynısını veya daha fazlasını çocuklarına aşılamaya çalışıyor. Bir nevi kendi kopyasını oluşturmak istiyor. Ayrıca insan 7'sinde ne ise 70'inde de o olur düşüncesindeyim. Konuşsam bile düzelmez, düzelse bile 1 saati geçmez.
 
Harika, nomalin de üstünde fedakarlık gösteren bir aileye sahibim haklarını asla ödeyemem. Yukarıdaki @Görkem Say mesajını okudum ve aşağı yukarı bizim de düzen öyle. İki memur, orta gelir, bi yemek başka da bir şey istemeyen çocuk (ama allah kahretsin ekonomik kriz yüzünden dışarıdan yemek bile lüks oldu). Tek beklenti derslerin iyi olması/ kendi ayaklarımın üzerinde durabilmek/ güçlü olmak ve Görkem'deki gibi ne onlar kadar güçlüyüm ne de tam arzuladıkları kadar başarılı ama asla başarısız değilim.
 
Son düzenleme:
Ailem ihtiyacım olmayan birşeye yada ihtiyaç fazlası birşeye para harcamama asla onay vermediler hiç bir zaman. Kardeşim olmadığı için pek kafama göre takılamadım. Çıkıp başka diyarları gezmeye felan kalksam gözleri arkada kalıyor. Onlara göre karnım doyuyorsa, evin elektriğinden, suyundan, gazından faydalanıyorsam başka birşeye gerek yok demektir. Yaşları ilerledikçe eski neşeleri ve enerjileri kalmadı. Sağlık sorunlarımız var. Tüm bunlar kabul fakat ne yazık ki ailem keyifli ve neşeli olmayı pek beceremiyor. Açıkçası bana karşı pek candan değiller. Hani bazı insanlar hayatta biraz çılgın olur, sürekli gülmeye çalışır. Ne yazık ki bunlar annem ve babamda sıfır.
 
Klişe olarak söylemiyorum ama gerçekten şanslı ve hayata 1-0 önde başlamışsınız. Bu tarz aile ve psikolojik sorunlarımı, sorularımı ne annem, ne babam ile konuşabildim. Dürüst olayım, hep böyle forum veya internette tanıştığım insanlara anlattım. Bunun sebebinin onlar tarafından yetiştirilme tarzım olduğunu düşünüyorum. Onlar bile aralarında ne iki dakika karşılıklı muhabbet eder, ne de birbirlerine hal hatır sorar. Sizin gibi çok arkadaşım oldu. Belki de arkadaşlarımın arasında en kötü ve farklı aile yapısına sahip olan bendim ve kendim gibi birine hiç rastlamadım. Şunu çok rahatça söyleyebilirim ki; kıyaslama yaptığımda gerçekten en temelde yatan şey eğitim ve anne-babaların kendi yetiştirilme tarzları. Çünkü her ebeveyn kendi yaşamında ne görüp yaşadı ise, aynısını veya daha fazlasını çocuklarına aşılamaya çalışıyor. Bir nevi kendi kopyasını oluşturmak istiyor. Ayrıca insan 7'sinde ne ise 70'inde de o olur düşüncesindeyim. Konuşsam bile düzelmez, düzelse bile 1 saati geçmez.

Her insan dunyaya saf olarak gelir. Nasil bir birey olacagimiza elbette ailemizin yetistirme tarzi etki eder ama bizi biz yapan seyler de vardir. Senin bu yasadiklarinin farkina varman, cocuklarin icin daha iyi bir ebeveyn olmani saglayacak en azindan boyle dusun. Yasadigin seyler kolay degil farkindayim ancak neticede zamani durduramiyoruz. Bu gunler de gelip gececek senin icin. Gelecekte kuracagin ailen icin, kendin icin su an yatirim yapmak senin icin en iyisi olabilir. Umarim ailenle aran duzelir. Belki sen buyudukce onlarin sana olan tutumu da olgunlasacaktir. Etrafimda bunu yasayan tanidiklarim olmustu.
 
@Görkem Say Size uyguladığı şey baskı değil sizde daha fazlasını gördüğüne inanması. Askerlik yapmış birisi olarak siz atomu da bölseniz size baskı uygulanmaya devam edilir. Kılıç keskin tutulsun mantığı.

Dediginiz elbette dogru ama bu biraz bir ati durmaksizin maratona sokmak gibi. Ancak ben durmaksizin maraton kosmak istemiyorum, arada durup dinlenmek ve ne yaptigimi dusunmek istiyorum. Bunlarin hepsi esasen evladi icin en iyisini istemekten geliyor bu sebeple ona da suc bulamiyorum pek tabi bunun farkindayim. Sadece bazen cok yorucu olabiliyor...
 

Yeni konular

Geri
Yukarı