Hak etmişse o laf da söylenir. Fakat kavga sebebini bilmeden burada kör kütük sen haklısın diyemem. Yeri gelir ben de kavga ederim. Açıkçası ben haksız olduğum zaman insanların gözüne gözükmemeye çalışırım. Arkadaşım, ailem, akrabam vs. Çekilirim odama, takarım kulaklığımı biraz melankolik rap parçaları dinlerim. En iyi gelen şey budur bana.
Fakat beterini de elimi keserek yapmıştım. Genellikle dik başlıyımdır. Haksızlığa gelemem ve susmam da. Annemle kavga ettiğimizde en son haklı olduğumu bildiğim için bağırmıştım. Babam da annemden yana olmak zorunda ya, anne baba abi 3'üde üstüme gelmişti. Dediğim gibi nasıl bir sinir yaşadığımı emin ol bende bilmiyordum fakat plastik diş fırçamı kırıl elimi kesmiştim. O derece içim acıyordu. Sonra babam elimi görünce oda üzülmüştü halime bakıp, görünce. İlk defa 15 yıldır ilk defa babamın yanında o zaman ağlamıştım. Haksızlıktan veya üzüntüden değil, haklı olduğum yerde haksız ilan edindiğim için ağlıyordum.
Sonrasında yaklaşık 3 gün evdeki kimseyle konşmamıştım. 1,5 Lite'su ile 2 gün geçirmiştim. Yemek yemek canım istemiyordu. Annem en son geldi konuştu benimle. Hala içimdeki kırgınlık devam ediyordu lakin aile bu, anne de olsa baba da olsa abi de olsa aynı evde, aynı sudan, aynı yemekten yiyorsunuz. İsteseniz de istemesenizde orada olmak zorundasınız.
Belki içinizi rahatlatır diye kısa bir hikayemi anlatmak istedim, dert anlatmak ve dinlemek insana iyi gelebiliyor bazen.