GOLDYCK
Centipat
- Katılım
- 7 Mayıs 2023
- Mesajlar
- 259
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
Buraya uzun bir şekilde içimi dökeceğim. 18 yaşında bir kardeşiniz bir arkadaşınız olarak hep çok kuruntulu bir insan ilişkileri geçirdim. İnsanlara karşı çoğu şeyi oldukça kurarak yaşadım. İnsanlardan bu soğumamı ve onlardan uzaklaşmamı sağladı. Bundan 6 ay öncesine kadar iyi bir arkadaş çevrem vardı. Karma bir gruptu birlikte eğlenip vakit geçiriyorduk. Konuşacak çevrem vardı en azından. Şu an ise kimsem kalmadı bir 6 aydır yalnızım. Başıma gelenleri paylaşacak kimsem kalmadı. Veya vakit geçirebileceğim kimsem... Arkadaş çevrem de zaten benimle aynı düşünen karma bir grup değildi. Herkes çocukça hareketleri olan yaptığı şeylerin sonunu düşürmeyen birkaç kızlı erkekli ergen çocuklardan oluşuyordu. Onların arasında kendimi fazla farklı hissediyordum ve bu da onlara ayak uydurmama oldukça büyük bir engeldi. Bir süre sonrasında onlarla vakit geçirmem ne kadar güzel bile olsa huzursuz hissedeceğim kuruntularım tekrar kendini gösterdi. Daha sonrasında onlardan kopmayı denedim ancak sürekli çağırılıyordum davetler alıyordum. Bunun sonucunda onlarla kavga edip aramı bozmak istedim çünkü artık kendimi rahat hissetmiyordum onların doğru çevre olduğunu düşünmüyordum. Sigara alkol tarzı şeylere o ortamda başladım. Ancak şu an yalnızım. Konu da bu yalnızlık. Çocuk olduğunuzda en yakın bir parkta bir çocukla karşılaşır sohbet eder aileler kaynaşır ve arkadaşlığınız başlardı. Sonuç olarak bir arkadaşınız olurdu. Lakin yaş ilerledikçe insanlarla bu kadar rahat arkadaş olamıyorsunuz. Birinin yanına gidip "arkadaş olalım mı?" demek oldukça absürt kaçıyor. Ancak bir çevreye giremiyorum ve kendimi o kadar uzaklaştırdım ki sosyal anksiyetem olduğunu düşünmeye başladım. Ancak arkadaşım olsun istiyorum. Gerçekten yardım istiyorum.
