Benim de öyleydi. Lise bittikten sonra spor salonunda, ehliyet kursunda, girdiğim iş yerlerinde vs arkadaşlarım olmaya başladı. Anlaşabileceğin insanlar ortam değiştirdikçe kesin 1-2 kişi çıkar bence. Örgün üniversiteye gidiyorsan etkinlik falan oluyorsa katılabilirsin, tüm dünya sebepsizce senden nefret ediyor olamaz herhalde
. Recep İvedik gibi ben de liste tutmaya başladım. İş bulundu, saygınlık az da olsa kazanıldı, sevgili kaldı geriye
. O bir muamma olsa da listede yer veriyorum.
Bu arada belli bir süre yalnız kalmayı ve yalnızlığın tadını çıkarmayı öğrenerek geçirdim, sana da tavsiye ederim. Şu an birkaç arkadaşım var ve hayat şu an böyle devam ediyor. Belki ileride tekrar yalnız kalacağım. Arkadaşın olmadığı için üzülme. Sadece hayatın "böyle" bir evresini geçirdiğini düşün. Farklı ortamlara, farklı yerlere işin düştükçe farklı insanlarla tanışırsın, anlaşacağın ve derin ilişkiler kurabileceğin insanlarla illaki karşılaşırsın.
İnsanları anlamaya çalışmak da belli bir yere kadar delirtiyor. Kendi çıkarların için veya iletişimini vs geliştirmekten ziyade "bu insan niye böyle" diye düşünmek çok gereksiz. Çünkü etrafta bir ton manyak var. Çatacak yer arayan değişikler var. Selamını almıyorsa almasın. Zaten herkes sinirli artık, hiç kimsenin hiçbir şeye tahammülü yok. Ülkenin durumu belli, ekonomik falan filan herkes gergin.
Ben yalnız takıldığımda çok farklı olaylarla ve durumlarla karşılaştım. Kafeye, sinemaya, herhangi bir yere arkadaşım olmadan gittiğimde yanında bir başkası olmadığı için çevreyle daha fazla ilgileniyorsun. Aslında arkadaşlarla gezerken çevreye daha duyarsız oluyoruz, birbirimizle ilgilendiğimiz için. Ben sırf bu yüzden bakalım bugün ne olacak diye sürekli dışarı çıkıp gezerdim, bazen gecenin bir vakti... Çoğu zaman garip olaylarla karşılaşıyordum, malum Türkiye'de yaşıyoruz. Arkadaş grubuylayken çevrende gerçekleşen olayların %90'ını fark etmiyorsun.
