Merhaba. Direkt konuya gireyim; arkadaşlarımın para konusunda beni kullandıklarını düşünüyorum. Örneğin; paranız alacağınız ürüne yetmediyse ne yaparsınız? Ya yerine geri koyarsınız ya da ucuzunu bulup alırsınız. Fakat arkadaşlarım benim yanımda öyle değil. Hatta benim ödeyeceğimi bildikleri için rica bile etmiyorlar. Direkt kasaya geliyorlar yani. Veya arkadaşımla bir yere gidiyoruz, dolmuş parasını düşürdü. Hiç eve kadar yürüyeceğim derdi yok. Hatta parayı acaba nereye düşürdüm diye bakmıyorlar bile. Neden mi? Aralarında enayi benim çünkü. Her zaman nezaketen soruyorum: “kanka istersen ben öderim” diye, bir defa reddetmediler. Neredeyse her markete gittiğimiz de onların parasını tamamlıyorum. Markete mi gittik? Daha az parayı onlar alıyor çünkü üstünü tamamlayacağımı biliyorlar. Ailelerinin cimri olduklarını bahane ediyorlar. Üstelik içlerinden birisi tam yüzsüz, rica bile etmeden raftaki en pahalı şeyi kitliyor; üzerine gülüyor vs. ben şimdi bunu söylersem cimri damgası yiyeceğim. Mesela dün ilk defa alacağım şeye 25 kuruş param yetmedi. İsteyemedim de. Hiç ben vereyim demedi hatta gözünü falan kaçırdı. Lonları kırmadan nasıl söyleyebilirim? Hayatımdaki en küçük sorunu bile böyle büyütüyorum aklımda, çünkü insanlara hiçbir şeyi söyleyecek cesareti bulamıyorum ve görebileceğiniz en açık sözlü olmayan insanım. Bu yüzden arkadaşlarımın abuk subuk isteklerini yapıp kendimi kullandırtıyorum ve bundan kurtulamıyorum. Tavsiyede bulunursanız sevinirim.