Arkadaşsızlığı abartıyor muyum?

Bana mı öyle geliyor bilmiyorum ama neredeyse hiç arkadaşımın olmadığını fark ettim. Herkesle konuşan, gülümseyen ve insanların söylediği kadarıyla tatlı ve sevilen biriyim. Hatta bu yıl alt sınıflarda biraz popülerdim. Sadece bazen fazla "resmi" ya da "sıkıcı" olabiliyorum. Sıkıcı denen şeylere bilim, sanat, felsefe, tarih, film ve dizileri örnek verebiliriz. Her yıl bir arkadaş grubunda bulunurdum ama kimseyle gerçekten samimi bir arkadaşlığım olmadı. Lise hayatımın son iki yılında bulunduğum arkadaş grubunda sonunda istediğim arkadaşları bulduğumu düşündüm ve hayatımın en eğlenceli anlarını onlarla yaşadım. COVID-19 yüzünden okulların tatil olmasından yaklaşık 1 hafta önce bu arkadaş grubundan bir arkadaşım beni görmezden gelmeye başladı ve sonrasında benimle konuşmayı tamamıyla kesti. O sıralar -adına tam olarak ne denir bilmiyorum- depresyon atağı gibi bir şey geçiriyordum ve bu görmezden gelme olayı da beni çok üzdü. Bunun beni üzdüğünü belirtince de depresyonum yüzünden suçlandım ve arkadaşlığımız bitti. Sonra okullar kapatıldı aradan zaman geçtikçe fark ettim ki arkadaş olduğumu düşündüğüm insanlar (çok kişi düşünmeyin sayısı 4'tü biraz önce anlattığım olayla birlikte 3 oldu) ne bana mesaj atıyor ne de ben mesaj attığımda sohbeti ilerletmeye hevesli gözüküyorlar. İlk başta yanlış anladığımı düşündüm. Birlikte film izleyelim, ders çalışalım dediğimde tamam diyorlardı ancak iş icraata gelince hiçbiri ortada olmuyordu. Bir haber görüyorum attığımda ya görüldü yiyordum ya da mesajıma hiç bakılmıyordu. En sonunda hepsine biraz şakacı bir şekilde rahatsız olduğumu belirttim ve istemiyorsanız söyleyin ben de kendimi boşuna yormayayım dedim. Hepsi üzgün olduğunu söyledi ve anlaştık.

Bu 3 kişiden biri zaten mesajlaşmayı sevmiyor üstüne YKS stresi var onu anlayabiliyorum, o yüzden onu sıkmıyorum. Artık o müsait oldukça arada bir konuşuyoruz. Diğeri kendi dertleri olunca konuşmaya çok hevesli ama ben konu başlatınca ortadan kayboluyor. En sonuncuysa apayrı bir şey, ne zaman canı isterse o zaman cevap veriyor. Mesajınıza bakması 1 gün, 1 hafta hatta 1 ay bile sürebilir. Normalde okul varken ya da buluştuğumuzda konuşabildiğimiz için mesajıma bakmadığında biraz kızardım ama uzatmazdım. Geçen gün artık dayanamadım ve rahatsızlığımı bu sefer ciddi bir şekilde belirttim. O da beni sevdiğini ve üzgün olduğunu söyledi.

Eskiden kullanırdım ama artık hem ruhsal sağlıma kötü etkisinden hem de zaman kaybı olmasından dolayı Instagram ve Twitter gibi sosyal medya uygulamalarını bıraktım. Sadece izlediğim yayıncıların yayın duyurusunu almak için Discord ve Reddit kullanıyorum. O mecralarda da birileriyle konuşma fırsatı bulamadım. Bütün gün ya Yks'ye çalışıyorum ya sevdiğim yayıncıların içeriklerini tüketiyorum ya da YouTube'dan bir şeyler izliyorum. Bütün gün kimseyle konuşmamak insana kendini yalnız hissettiriyor. Bunu birine anlatma isteği duyarken bu siteyi buldum. Umarım sizi sıkmamışımdır.

Biraz gereksiz fazlalıkla derdimi anlattım. Eğer yazım yanlışı vesaire varsa kusuruma bakmayın.

Aynısını ben de yaşıyorum dostum, yapacak birşey ben de bulamıyorum.

Çevreni genişletmen lazım. Gördüğün herkesle konuş, sohbete gir. Girişken ol. Sırf huyunu sevmiyorsun ya da kafan uyuşmuyor kimseden uzak durma. En azından bir muhabbetin olsun çevrendekilerle. Ve en önemlisi sana en uygun arkadaşı arama, etrafındaki herkesle dost ol.

"Kusursuz dost arayan dostsuz kalır."

Yuuns dedi:

Çevreni genişletmen lazım. Gördüğün herkesle konuş, sohbete gir. Girişken ol. Sırf huyunu sevmiyorsun ya da kafan uyuşmuyor kimseden uzak durma. En azından bir muhabbetin olsun çevrendekilerle. Ve en önemlisi sana en uygun arkadaşı arama, etrafındaki herkesle dost ol.

"Kusursuz dost arayan dostsuz kalır."

Genişletmek için tıkla...

Sanki bana mantıksız geliyor bu. Nedenini bilmiyorum ama gerçekten samimi olduğum 4 arkadaşım var ve bunların yeterli olduğunu düşünmekteyim. Gidipte her önüne gelenle konuşmaya çalışmak bence saçma. Arkadaşlarını iyi seç. İyi seç derken kusursuzu ara demiyorum kötü alışkanlıkları olmasın çünkü onunla samimi olduğunuzda o kötü alışkanlıklarıyla birlikte zaman geçirirken sizi de yanınızda görmek isteyecektir. Bir diğer mesele de şu okul ortamını kafaya takmak aşırı saçma geliyor. Teneffüsler 10dk 8 ders olsa 70dk teneffüs çıkar ortaya. Tek kişiyle bile geçebilir bu süre.

OyunMenyağı dedi:

Sanki bana mantıksız geliyor bu. Nedenini bilmiyorum ama gerçekten samimi olduğum 4 arkadaşım var ve bunların yeterli olduğunu düşünmekteyim. Gidipte her önüne gelenle konuşmaya çalışmak bence saçma. Arkadaşlarını iyi seç. İyi seç derken kusursuzu ara demiyorum kötü alışkanlıkları olmasın çünkü onunla samimi olduğunuzda o kötü alışkanlıklarıyla birlikte zaman geçirirken sizi de yanınızda görmek isteyecektir. Bir diğer mesele de şu okul ortamını kafaya takmak aşırı saçma geliyor. Teneffüsler 10dk 8 ders olsa 70dk teneffüs çıkar ortaya. Tek kişiyle bile geçebilir bu süre.

Genişletmek için tıkla...

O dört arkadaşının kaçını üniversitede bulabileceksin merak ediyorum. Sen edinebildiğin kadar arkadaş edin iyisini seçersin sonra. Bunu da hiçbir insanı tanımadan yapamazsın. Fazladan arkadaş göz çıkarmaz, daha sosyal bir insan olmanı sağlar.

Zaten zamanı geldiğinde gerçekten dost diyebileceklerin ortaya çıkar.
"Dost kara günde belli olur."

İnsanlara misilleme yapmayı bırakmakla başlayabilirsiniz.

Genel olarak benim de pek arkadaşım yok bunun sebebi asosyal falan olmam değil ki gayet gezip tozan biriyim tek başıma olsun kuzenlerim olsun. Ama yaşadığım mahalle ve ilçe o kadar boş ki. İnsanlar boş tek iş kavga edip laf yapmak hiçbir yerden bilgileri yok.

Suçu biraz da kendinde aramalısın bence. Mesajlarına dönmeyen insanla ilişkini kesmen lazım çünkü adam belli ki seni iplemiyor. Ayrıca sürekli mesajlarına dönülecek diye bir kuralda yok orası ayrı. Sürekli dediği yapılsın istenen, kendini öven insanlarda bencil insanlardır her arkadaş ortamında bulunabilir ama güven olmaz bu tiplere. Kısacası bence yanlış arkadaşlar edinmişsin bence. Sen onları yakın arkadaş gibi görmüşsün ama onlar seni arkadaş olarak görmüş. Fazla kafana takmamaya çalış. Sanalda edindiğim bir arkadaş var gayet güzel anlaşıyoruz. Reelden tanıdığım çoğu kişiye bin basar. Umarım en yakın zamanda kafa dengi birini bulursun.

Lise arkadaşlarını salla, üni de zibilyontane arkadaşın olur. Arkadaşlık konusunu da çok abartmaya ısrar etmeye gerek yok. Frekanslar tutmamıştır.

Bir de Arkadaşlık dediğin şey çalışmayla çabalamayla olacak bir şey değil kendi kendine olur sen kafa dengi birilerine rastlamamışsın. Oluruna bırak.

Güzel ilgi alanların var, onlardan herhangi birinde kendini geliştir.

Kafa dengi birine gelmediğin sürece biraz zor.