Emin ol hiç de iyi bir şey değil. Çocukluğumda, bilgisayar bağımlılığım sebebiyle asosyal oldum, şimdi acısını çekiyorum.
Yalnız kalmak, ölümüne sessiz durmak benim hobim gibi bir şey. Hem zevk verip hem de acı çektiren bir şey. Hayatımın sonuna kadar kalacak sanırım.
Küçükken arkadaşım yok diye ağlardım. Hep babaanneme giderdim kuzenlerimle oynardım. Hep arkadaşım olsun eğleneyim konuşuyim sosyalleşeyim diye uğraşırdım. Sonra çok uzun süre evde tıkıldım. Arkadaşlıksızlıktan dolayı sonra bağımlılık haline geldi. Kendimi topluma açmaya artık gerek duymuyorum çünkü benle ilgilenen yok yalnızım.
Pandemide de ondan önce de 4-5 sene yalnızdım. Yani pandemiyle alakası yok hep yalnızdım. Şu anda da yalnızım. Sadece yakın olduğum kişi ailem var.
