Kendiniz belirlersiniz diyenler sosyal ortamda büyüdükleri için öyle diyorlar. Bir asosyal olarak izah edeyim. Asosyal olmak bizim elimizde olan birşey değil. Ben ilkokulda hiç düzgün arkadaşlık kuramadım. Aslında arkadaş diyebileceğim sınıf arkadaşlarım beni hiç yanlarına almadı. Onlar her tenefüs futbol oynarken ben sınıfta oturuyordum. Okul değişince arkadaşsız olduğum için ortama ısınmadım hiç. 8. sınıfta tekrar açıldım. Sosyal olmaya başladım. Arkadaş grubum bile vardı. Liseye başladım. Arkadaş grubum dağılmadı. Ama daha sonra grubu dağıttılar. Kendi liselerinde yeni dostluklar kurarak ayrıldık. Lise 1 de ben yine sosyaldim. Eskileri hiç aklıma almıyordum. Yeni liseye nakil oldum. Ve işte benim kalıcı asosyal olmamı sağlayan faktör de burada başlıyor. Sınıfta insan diyebileceğim adam yok neredeyse. İçeride olduğum sürece nefes alamadım bir türlü. Şu an 12 ye geçiyorum ve 2 yıldır aynı sınıfta olduğum elemanlarla şu ana kadar hiç sohbet muhabbet etmedim. Beni kendilerinden soğuttular. Çocuksu şakalar, sapıkça işler... Daha sayarım ama yeterli diye düşünüyorum. Her insan aynı değil ama genel olarak gördüğüm şey, insandan bir şey olmaz. Benim tercihim değil asosyallik. Doğru insanı bekliyorum sadece. Bunu bir asosyalden duymanız lazım.