Rehber hocam ile birlikte baş başa konuşmayı düşünüyorum bu durum hakkında kendisi beni liseye başladığımdan beri takip ediyor ve bende bir sıkıntı olduğunu daha ilk sene farketti kendisi gayet samimi ve rahatça konuşabileceğim nadir insanlardan birisi.Bunu Sosyal'de rastgele birisine sorup cevap alabileceğiniz bir konu değil. Bunun üzerine eğitim haline getiren doktorlar var. Bunun üzerine yıllarca çalışan, araştırma yapan ve tedavi/ilaç/çözüm insanlar var. Psikoloğa gitmeniz sizi deli veya hasta yapmaz. Evet, bu tarz bir sorunu herkese anlatmak kolay değil ama mutlaka psikolojik destek alın.
Sana yakın zevkleri olan birilerini bulmaya çalış, etraftaki insanları az çok biliyorsundur. Daha çok kendilerini anlatmalarını sağla, seni merak ederlerse er ya da geç anlatma sırası sana da gelir ve bir arkadaşlık başlatmış olursun.Merhabalar. Kendimi bildim bileli 8 yıldan beri(2012'den ihtibaren) asosyalim. Bu durumdan şuana kadar asla şikayetçi olmamıştım fakat artık birşeylerin yanlış gittiğini düşünüyorum. Kendi kendime de konuşuyorum ve hayali bir arkadaşım bile var ve bu tam olarak 13 yıldan beri bu şekilde ilerliyor. Her gün sokakta yürürken bu arkadaşla dertleşiyorum sohbet ediyorum bazen farkedilecek seviyeye kadar bile geldiği olabiliyor. Çevremde hiç arkadaşım kalmadı. Hayatım okul, spor ve ders çalışmaktan ibaret duruma geldi. Malum lise son sınıf öğrencisi olarak yoğunum. Tip olarak iyi olduğumu düşünüyorum ve çevrem tarafından da beğeniliyorum. Özgüven eksikliğim de mevcut ve kimseyle tartışmayı da sevmem. "Bana dokunmayan yılan bin yaşasın" kafasındayım yani bu gibi durumlarda. Şu aralar sosyal insanları veya sevgilisi olan insanları kıskanma durumu bende baş göstermeye başladı. Tahminimce bu durum birisinin bana "gözlerin çok güzel" veya "gözlerin mavi" demesi ile başladı. Artık buna flört mü dersiniz bilmiyorum fakat bende özgüven eksikliği olduğu için kimseyle konuşamıyorum. Kendi cinsim de ki insanlarla bile konuşma zorluğu çekebiliyorum. Şuan bu durum epeyce canımı sıkmakta ve ne yapabileceğimi bilmiyorum.
Yüzüne bakamamak ve yanlış birşey söyleme korkusundan ibaret diyebilirim. Bana flört eden birisi var onunla biraz rahat konuşabiliyorum sadece nadir karşılaşsak bile bu kişiler okul ortamında ki kişiler.Benimde en samimi olduğum 2 arkadaşım var. Bu kendi seçimim. Yani az insan ile muhattap olunca asosyal olmazsın. Tam tersine akıllı, seçici bir tip olursun. Karşı cins konusunda da çekindiğin şey nedir mesela? Aklına ne geliyorda iletişim kuramıyorsun?
4-5 kişi yeterli oluyor genelde, şahsen benim kız arkadaş gibi bir derdim yok.Karşı cinsen birisi bana flört ettiği zaman bu asosyallik durumdan kurtulmak için tek çıkış kapısı olarak onunla iletişim kurmak olarak düşünmeye başlamıştım. Kendi cinsimden sadece belirli kişiler (4-5 kişi) ile birlikte samimi ve rahat konuşabiliyorum bunların çoğu sınıf ortamından kişiler.
Ne gibi yanlış bir şey mesela? Senin benim gibi insanlar sonuçta. Tek fark karşı cins olmaları. Kızların dış görünüşlerine bakıp ön yargılı bir şekilde yargılama derim. Gerçekten çok boş insanlar var. Şu hayatta ne pislikler dönüyor bilsenYüzüne bakamamak ve yanlış birşey söyleme korkusundan ibaret diyebilirim. Bana flört eden birisi var onunla biraz rahat konuşabiliyorum sadece nadir karşılaşsak bile bu kişiler okul ortamında ki kişiler.
Basit. Yaptığın hareketlerin kimseye zararı yoksa asla yapmaktan çekinme. 11. Sınıf öğrencisiyim, sınıf ortasında Rus danslarını yapmaktan tut bağıra çağıra berbat sesimle şarkı söylemeye kadar yapmadığım şey kalmadı, hiçbirinden de pişman değilim. Hayatı kendin için yaşıyorsun, başkasının gözünde iyi gözükmek için değil.Yüzüne bakamamak ve yanlış birşey söyleme korkusundan ibaret diyebilirim. Bana flört eden birisi var onunla biraz rahat konuşabiliyorum sadece nadir karşılaşsak bile bu kişiler okul ortamında ki kişiler.
Yorumu ben yazmışım gibi hissettim. Tam beni anlatıyor çünküİnsanın en iyi arkadaşı kendisidir. Ben de kendi kendime konuşur dertleşirim, istişare ederim ve yine en iyi çözümü kendim bulurum. Bu sesli düşünmeye de girer bi' nevi. İnsanın kendini yetiştirebilmesi, kendine bir şeyler katabilmesi önemli. Kendimden bahsedeyim dışarıya, oraya-buraya gerekmedikçe gitmem, insanlarla gerekmedikçe ve tarafıma söz verilmeden, düşünmeden konuşmam. Fakat dışarıdan görenler hemen asosyal sıfatını yapıştırıyor. Ama çoğu insanın böyle olmasının nedeni dışarıdaki kötülükleri, hileyi, dümeni, sahtekarlığı görmeye tahammül edememekten kaynaklanıyor.
Günlük hayattaki durumlarımdan veya zevk alanlarımdan sanki yanımda bir akradaşım varmış gibi rahat bir şekilde konuşuyorum bazen insanlar görünce yanlış anlayabiliyor.
Evet bunu bende düşünmüştüm fakat ben şuan içimi dökebileceğim bir insan arıyorum beni anlayabilecek birisi mesela. Bu durumdan ailem haberdar değil.