onutakif
Femtopat
- Katılım
- 16 Haziran 2023
- Mesajlar
- 2
Lise son sınıf öğrencisiyim, hiçbir zaman güzel bir çevrem veya arkadaş grubum olmadı en mutlu günümde de en mutsuz günümde de sadece ben ve düşüncelerim vardık. Okul hayatım boyunca hep dışlandım, umursanmadım, sözlerim hiç kale alınmadı. Arkadaş gruplarına alınmadım. Bu seneye kadar hiç sevgilim olmadı. Tamam şu an var bir sevgilim de o da ayrıldı ayrılacak, aynı muhabbetler onda da geçerli adamakıllı sevmiyor değer vermiyor, pandemide iyice içime kapandım 2 senedir de majör deprasyon hastasıyım. Düşünmekten sebep aramaktan kafayı yemek üzereyim. Diğer popüler insanlar gibi sigaram, alkolüm, gece hayatım veya bir sosyal hayatım yok, karı kız peşinde koşmam, hiç cinsel deneyimim olmadı, ortamcı da değilim. Diğer insanlar bütün bu pis özelliklere sahipken bu kadar mutlu olup ve tutuluyolarken ben neden sefillil ve yalnızlık çekmek zorundayım? İlla şerefsiz mi olmak gerekiyor sevilebilmek ve mutlu olabilmek için? Arkadaşlarımın onlarca konuştuğu flörtü varken ve o mutluyken ben sana tüm saf sevgimi bir kıza verdiğim için neden mutsuzum ve yalnızım? Neden ben bunları yaşamak zorundayım? Hayatımın böyle gitmesinden çok yoruldum ve sıkıldım en kısa sürede de kafama sıkıp kurtulmak istiyorum. Ben insanlara ne yaptım ki bana bu kafar değersizmişim gibi hissettiriyorlar? Kaybettiğim yıllarımı bana kim verecek geriye? 2 senedir kalp acısından uyuyamadığım geceleri kim aydınlatacak, masamın üstündeki pompalı tüfek mermisi mi?
