Sizin sorununuzun temeli burada yatıyor. Armut piş, ağzıma düş. Çalış deseler, iş yok dersiniz. İşi bulup önünüze koysalar, sabahtan akşama evde yayılarak yatmak varken kim çalışır dersiniz. Ya da 3 gün çalışıp 4. gün dayanamayarak istifa edersiniz. Çünkü ''gerçek hayat'' sandığınız kadar toz pembe değildir, ailenizin ne şartlarda sizi yetiştirdiğini, okuttuğunu, büyüttüğünü anlayamazsınız. Bahane 1.Biz sorumluluk alsak bile hiçbir karşılığı olmuyor, şu an çalışmak istesem bile nerede çalışacağım? Her yer kapalı, en vasıfsız iş ilanına bile 500-1000 kişi başvuruyor demin dediğim gibi.
Kendimizi alım gücü kat ve kat yüksek bir ülkeyle karşılaştırmamıza gerek yok. Dünyanın diğer ucundan birilerinin daha iyi şartlarda yaşaması bizim de o seviyeye ulaşamayacağımız anlamına gelmiyor. Sadece her şeyin zamanı var, her şeyin karşılığında vermeniz gereken emek var. O adam 5-0 öndeyse senin bu durumu 5-5 yapmaman için hiçbir bahanen yok. Bahane 2.Yurt dışında yetişenlerden bahsedeyim, Almanya'da yaşayan 17 yaşındaki arkadaşım 2 ay boyunca part-time çalışarak RTX 2080 alabiliyor, yani hem keyifli yaşıyorlar hem de sorumluluk alıyorlar,
Bu ailenin sorunu, kimse ailesini seçemiyor maalesef. Ama Dünyayı değiştiremiyorsan kendi dünyanı değiştir diye bir söz var. Profilinde 22 yaşında olduğun yazıyor, ailenle düşüncelerin uyuşmuyorsa kendi yolunu çizmek için hiç erken yaş değil. Evet, bu süreçler çok zor ama kolay hiçbir şey yok, bunu anlamanız gerekiyor.bizdeyse sorumluluk vermemek için diretirler, sen çalışıp ne yapacaksın derler, o kadar muhafazakar bir ailede yetiştim ki gece 12'den sonra yattığım için dayak yediğim bile oldu ki o saate kadar ders çalışıp makale okumuştum.
Ben hayata önde başlamadım. Sıradan, orta direk bir aileden çıktım. Ne katlar, yatlarda büyüdüm ne de ''aman oğlum, sen markete gitme, yolda başına bir iş gelir ben giderim'' düşüncesinde bir ailede yürüdüm. Eve 1'de de gidiyordum, 2'de de. Ailemin güvenimi kazandığım için kimse hesap sormuyordu.Bu yüzden diyorum işte, herkesi kendiniz gibi sanmayın, siz hayata diğerlerinden önde başlamış insanlarsınız.
Bu konuda realistlerin kimler olduğu açıkça belli. @Yararsız Üye'un da dediği gibi erken yaşta çalışmak için (10 ''ağır işler için'' abartı olabilir ama lise çağı hiç küçük sayılmaz) illa fakir bir aileye ihtiyaç yok. Ki ben kazandığım parayı son kuruşuna kadar kendi zevkim doğrultusunda harcadım.10-15 yaşında durumu iyi olan bir aile asla çocuğunun o yaşta çalışmasına izin vermez, realist düşünün azıcık ne dediğimi anlarsınız.
Eğer babam beni para için çalıştırsaydı (ki kendisi çalışmana gerek yok, gel paranı vereyim diyen biriydi) parama el koyardı, buradan da bu bahaneni çürütmüş olalım.
Son düzenleme: