Bir Amacım Yok

Haklısınız dediklerinizi düşüneceğim. Evet halime şükrediyorum benim durumumda olamayanlarda var. Bazen hayatım daha zor olsaydı belki hayatım biraz daha beni kassaydı her şey daha tatlı gözükecekti gibime geliyor. Hani derler ya ''Parayı sen kazansaydın bu kadar kolay harcayamazdın'' işte bana da öyle bir şeyler gerek. Önemseyebileceğim hayatta değer verebileceğim bir amaç bir hedef arıyorum yorumlarınızda geleceğimden bahsetmişsiniz mesleğime odaklanmamı söylemişsiniz evet sınavları ve geleceğimide düşünüyorum fakat bu artık yeterince ilgimi çekmiyor her sınavda 1 öncekinden daha yüksek alıyorum ortalamalar tavan İngilizce'mi her geçen yıl geliştiriyorum fakat bunları yaparken kendimi bir kukla gibi hissediyorum hayatım çok saçma ve anlamsız geliyor. Bunları yaparken kendimi bir makine gibi hissediyorum günlerim otomatik okula gidiyorum eve geliyorum ders çalışıyorum ve oyun oynuyorum her gün aynı her gün sanki daha önceden yaşadığım bir gün yarın ne olacak biliyorum yine okula gideceğim yine ders çalışacağım, her gün aynı muhabbetler, arkadaşlarım beni oyuna çağıracak ve tekrar yatacağım her gün ama her gün aynı tüm hayatım sanki bir kağıda yazılmış ve elime verilmiş gibi hissediyorum. Bazen okula gitmemek kaçmak istiyorum ama nedense cesaret edemiyorum sanki bu rutini kırsam kötü bir şeyler olacakmış gibime geliyor. Bazen aklımı kaçırdığımı düşünüyorum. Yazdıklarımı okudum da gerçekten psikolojik sorunlarım varmış gibime geliyor. :(
Hiçbir sıkıntınız yok. Kendinizi boş yere üzmeyin. Farklı şeyler yapmayı deneyin. Ailenizle bir dağ hayatı yaşayabilirsiniz 2 hafta tatilde mesela. Yada yine ailenizle kaplıcalarda keyif sürebilirsiniz. Bu size kalmış. Ama köklü olmasada sizi rahatlatacak değişikliklere gidin.
 
Asıl böyle bir düşünceye kapılmadıysanız sıkıntınız var. Sorgulanmamış hayat yaşanmaya değmez gerçektende.
 
Bak senin çareni buldum.
Gidiyorsun otlak yada kırsal bir köye yokuş bir yer buluyorsun çayıra çimene basarak koşuyorsun ve bağır.
Bu sayede bunalımdan kurtulabilirsin ve benim gibi düşünce gülüyorsan ne mutlu sana.:D
 
Depresyona girmiş olabilirsin. Bende aynı durumdayım ve sanırsam @Namelessone1905 'de bir aralar buna benzer bir durumdaydı :D. Yaptığım hiç bir işten zevk alamıyorum. En sevdiğim oyunu oynarken bile yüzümde tebessüm oluşmuyor. Evden dışarı çıkmıyorum ve çıkmaktan nefret ediyorum. Hayatım PC olmuş durumda. Bu konuyu takip edeyim, dermanımı bulurum belki :(.
 
@Van Helsing in tavsiyesine uydum ve bir kızla çıkmaya başladım aslında şu an daha iyi hissediyorum. Benim gittiğim lise erkek lisesi ve birkaç yıldır kız arkadaşım olmamıştı. Şu an aklımdaki o düşüncelerden büyük oranda kurtuldum yine arada uzun uzun düşünüyorum ve aynı his içime doluyor fakat bu büyük oranda azaldı. Konu kilitlenebilir ben derdimin dermanını buldum umarım hiç kimse benim düştüğüm ruhsal bunalımın içine girmez harbi çok bozuyor insanı, oynadığım her oyundan can sıkıntısından ayrılıyordum herhalde hepsinde şu an ban yedim :D Neyse benim sorunuma yardım etmeye çalışan tüm Technopat üyelerine teşekkürler. ;)
 
Uyarı! Bu konu 9 yıl önce açıldı.
Muhtemelen daha fazla tartışma gerekli değildir ki bu durumda yeni bir konu başlatmayı öneririz. Eğer yine de cevabınızın gerekli olduğunu düşünüyorsanız buna rağmen cevap verebilirsiniz.

Geri
Yukarı