Bazı insanlar sevdiği kişiyi üst bir yere konumlandırıp en çok değeri ona verirken sonradan işin öyle yürümediğini ve aslında en değerli şeyin kendisi olduğunu anlıyor. Bu süreçte sevdiği kişiye verdiği değeri o kişinin hak etmediğini düşünüyor ve onunla yaşadığı sorunlar yüzünden en değerli şeyin kendisi olduğunu anlamaya başlıyor. Kimisi bunu bir "özgürleşme", "hürleşme" ve "gerçeği anlama" olarak adlandırırken kimisi de "masumane duyguları kaybetme", "saflığın yok oluşu" diye isimlendiriyor. Siz ne düşünüyorsunuz, sizce insanın yolun sonuna en değerli şeyin kendisi olduğunu anlayacak raddeye gelmesi, tüm yaşanan olayların insana bunu düşündürtmesi kötü bir şey mi yoksa kötü bir şey mi?
Son düzenleme:
)
