Bir kişiyi kırmayın

Haklısınız, samimi gelmiyor. Aslında ben onu kast etmek istememiştim sadece yapılan kötülükler illaki karşılık buluyor. Onu demek istemiştim.

Hocam karşılık buluyor da ben mi görmüyorum? Çevremde bana onca kötülüğü yapanların hayatı güllük gülistanlık. Hatta içlerince en kötü durumdaki insan benim. Acaba yıllar sonra falan mı karşılık buluyor?
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Bir INFP olarak insanları kırmamayı tercih ederim. Bazı durumlarda gerçekleri söylememek, o kişinin kırılmaması açısından benim için daha önemlidir. Örneğin eğer ben bir iş yeri sahibi isem, çalışanlarımdan birisi işini düzgün yapamıyor diye onu kovmam, kaba davranmam ancak kibar bir dille hatalarını kırmadan söylerim. Eğer sınırlar aşırı zorlanmıyorsa, baskı uygulamam ki uygularsam bile uygulayacağım baskı hiçte öyle düşündüğünüz kadar büyük bir baskı olmaz. Bazı geceler beni kolumdan ısırmaya çalışan sinekleri öldürmemek için, yorganımın altına girerim ve ısırmasını engellerim fakat boğulurum biraz yorganın altında ama bir şekilde uykuya dalarım. Bazen ise çaresiz kaldığımda öldürmüşlüğüm ama öldürdükten sonra acı çekiyorum. Ayrıca bazen, acaba hayvanları asla mı yememeliyiz diye düşünüyorum. Aslında Allah'ı yanlış mı anladık? Yoksa Kur-anı kerim bize insanlar tarafından düzenlenerek mi günümüze ulaştı? Aklımda binbir türlü soru var. Neticede insanlar yarı melek, yarı şeytandır. Hz. Peygamberimizin ölümünden sonra, o Kur-Anı Kerim'e insanlar kimbilir ne düzenlemeler yapmıştır... Gerçekten saf melek insan dünyada az sayıda vardır. Başkalarını düşünen sencil insanlar çok az sayıda vardır. Bana göre hakiki melekler çoğunlukla hayvanlardır. Eğer insanlar hayvanlar ve bitkiler arasında tam olarak iletişim kurmayı başarabilirse, bütün dünyayı yıkabilecek sözler duyabiliriz hayvanlardan. Peki ne gibi yıkıcı sözler olabilir? Mesela, hayvanlarında can olduğu, sevdiği yakınını insanlar sırf etlerini yiyeceğinden dolayı kaybettiği? Hayvanların duyguları ve iletişim becerileri yoktur demeyin, vardır. Ben kurban vakti kesileceğini anlayan ineğin gözlerinden yaş aktığı o videoyu görünce ağır depresyona girdim... Benim düşüncelerim bu şekilde...

Hatta bu mesajı yazarkende istemsizce ağlamaya başladım ama tutunuyorum bir şekilde.

Dünya kötü işte, ne yapalım...

Benim gibi iyi insanların tam sevebileceği biri olduğumu düşünüyorum fakat sorun şu ki o insanların sayısı bu dünyada az. Bu kadar saf ve bu kadar iyimser oluşum, benim sıradan kişiler tarafınca kötüye kullanılmam demektir.
 
Son düzenleme:
Merhabalar,
Konu dışı kategorisinde öylesine bir yazı yazmak istedim, umarım kural dışı falan değildir. Yaşadığım bir olayı bahsetmek isterim sizlere. Bir kişiyi kırmayın, onun gönlünü bozmayın, her zaman yapıcı olmaya çalışın, her zaman tamamlayıcı olmaya çalışın; bir kişinin gönlünü, kalbini, hatrını kesinlikle yıkmayın. Değmiyor çünkü. Bir de şöyle bir şey var, Da'da bir adamın yazısında da okumuştum. Bu yazıyı okuyorsan sana selam olsun dostum. Yaptığımız şeyi de illaki yaşıyoruz, sen bir gün birini kırarsan gelir seni de kırarlar.

Üç kuruşluk dünyada yaşıyoruz zaten, birbirimizi kıra kıra nereye kadar gidebiliriz? Görüyorum, kimse yapıcı olmuyor. Herkes birbirine laf atma peşinde, herkes birbirini kırma peşinde. Herkes birbirini kendi çıkarları için kullanmaya çalışıyor. Bu şekilde nereye kadar gidebiliriz?

Çok doğru söylüyorsun kardo.
 

Yeni konular

Geri
Yukarı