Bu bana vicdan azabı bile çektiren bir anım şu an 10. sınıfım. 7. sınıftayken ortaokul çağında çoğumuz çocukluk aklıyla havalanıp şımarmışızdır bende kendimi bir şey sanıyordum, sonra sınıf arkadaşım gelip "bir çocuk var tartıştım gel ikimiz dövelim" dedi bende havalandım sonra biz çıkışta bu çocuğu dövmeye karar verdik çocuk güçsüz ve bizim yaptığımızda adamlık değil 2V1 atıyorduk ve çocuğu tam dövdük meğerse bu çocuğun okulda bayağı bir arkası falan varmış ve evi de okulun önündeydi çocuk balkona doğru ablasına falan seslendi 8. sınıflar bir de okul çıkışına gelen liseliler falan bizi kovalamaya başladı bende biraz kiloluyum normalde koşmak vs. sevmem ama o gün doping içmiş gibi bir depar attım... Ve yeni eve taşınacaktık o zaman evin tek temizliği falan kalmıştı ben eski evin oraya doğru kaçtım işte daha sonra bu olaydan anneme bahsetmedim ve ertesi gün okula gitmedim. Anneme yalandan sana yardım ederim diye bahane uydurdum o korktuğum an geldi ve okul müdürü annemi aradı olaydan haber verdi annemi okula çağardılar çocuk meğerse kalp hastasıymış 5 dakika daha darp etsek çok kötü şeyler olabilirmiş. Benim gitmediğim gün de çocuğun abileri vs. okula gelmiş jiletle falan iyi ki gitmemişim. Çok pişmanım o çocuğu dövdüğüm için şu anki aklım olsa asla yapmazdım.
Doğru hocamBen olsam üzülmem hocam enseden vurulmak hem alay konusu ve tehlikeli elinin ayarı olmalı.
İşte çocuk aklı kendını bir şey sanip millete sataşıyor çok vardı eski okulumda öyle tipler guçsuz birini görünce sataşırlardı.
Birisini dövmeye karar verene kadar üzerinde sinir ve stres birikiyor, dövünce de rahatlıyorsun.
Dövdüğüm için pişmanlık duyduğum birisi yok ancak kalçasına şaplak atamadığım için pişmanlık duymadığım insanlar da yok değil.
@LAPSEKİLLİ BIG SMOKE hocam ne demek istediğimi anlar.
Hayır, şu ana kadar hiç pişman olmadım. Hatta dövmediklerim için de pişmanım.
Bu sitenin çalışmasını sağlamak için gerekli çerezleri ve deneyiminizi iyileştirmek için isteğe bağlı çerezleri kullanıyoruz.