Öncelikle merhaba ben liseye giden bir kardeşinizim. Benim sorunum şu hayatta herhangi bir mutluluk kaynağım yok artık. Üzgün değilim ama mutlu da değilim. Okuldan spora gidiyorum oradan eve gidiyorum başka bir aktivitem yok. Beni tek rahatlatan şey gittiğim 1 saatlik spor. Son 1 aydır ailem çok problem yaratıyor. Örneğin eve geliyorum odada müzik dinliyorum, neden odana kapanıyorsun s*lak s*lak triplere girme diye kızıyolar. Ders konusunda neden bilmem ama çok katılar. Bu yaşıma kadar hep çalışkan bir çocuk olarak büyütüldüm. Son sene notlarım düştü evde bir kaos ortamı var. Konuştuğum bir arkadaşım var ancak kendisinden pek haz etmem. Çünkü onunla fikirlerimiz uyuşmuyor ve kendisi ile ne zaman ciddi bir şey konuşsam benimle dalga geçiyor bende derdimi anlatcak kimse olmadığı için içime atıyorum. Mecburiyetten arkadaşım zaten başka arkadaşım yok. Bu arada kötü alışkanlıgı olan bir çocuk değilim. Bu sene kendi paramı biriktirip bir PC aldım ve ona bile laf söylediler. Sürekli hayırsız evlat muamelesi görüyorum bu da ister istemez zoruma gidiyor yaşıtlarım köşede yasaklı madde kullanıyor ancak sürekli ben hayırsız evlat oluyorum.
Bir sorum daha var. Bir tane konuştuğum kız vardı 2-3 mesajlaştık ama hep ilk mesaji atan bendim, birkaç mesaj sonrasında kızın sıkıldığını anlayabiliyordum çünkü kız hee iyiymiş, tamamdır tarzı ifadeler kullanıyordu sadece hiç geri soru sorduğunu görmedim. Bu arada kızla önceden canlı bir şekilde aynı okulda okumuştuk. Bende kız bana hiç geri yazmadığı için benimle sohbet etmek istemediğini düşündüm ve ilk yazmayı bıraktım. Sizce yine ilk ben mi yazmalıyım?
İlk konu hakkında söyleyecek pek bir şeyim yok aile baskısı hep vardı. Pek sosyal biri değilim bunun en büyük nedeni kötü bir okul ortamının olması. Beni şaşırtan da bu okulun puanı yüksek ama ortamı kötü. Hayattan nasıl tekrar zevk alabilirim. Spora gitmekten başka bir amacım kalmadı. Bu şekilde devam ederse gençlik yıllarım çöp olacak. Şimdiden teşekkürler.
Bir sorum daha var. Bir tane konuştuğum kız vardı 2-3 mesajlaştık ama hep ilk mesaji atan bendim, birkaç mesaj sonrasında kızın sıkıldığını anlayabiliyordum çünkü kız hee iyiymiş, tamamdır tarzı ifadeler kullanıyordu sadece hiç geri soru sorduğunu görmedim. Bu arada kızla önceden canlı bir şekilde aynı okulda okumuştuk. Bende kız bana hiç geri yazmadığı için benimle sohbet etmek istemediğini düşündüm ve ilk yazmayı bıraktım. Sizce yine ilk ben mi yazmalıyım?
İlk konu hakkında söyleyecek pek bir şeyim yok aile baskısı hep vardı. Pek sosyal biri değilim bunun en büyük nedeni kötü bir okul ortamının olması. Beni şaşırtan da bu okulun puanı yüksek ama ortamı kötü. Hayattan nasıl tekrar zevk alabilirim. Spora gitmekten başka bir amacım kalmadı. Bu şekilde devam ederse gençlik yıllarım çöp olacak. Şimdiden teşekkürler.
